Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-04 09:12

Moeilijk verhaal... verraden door eigen broer!

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-04 09:12

Ik wilde dit eerst anoniem vertellen maar dat heeft geen nut... !

Na gisteren vond ik het tijd om mijn verhaal eens op Bokt te zetten in de hoop dat hier mensen zijn die eventueel een oplossing voor dit probleem hebben. Het probleem zit echter niet bij mij maar bij mijn broer van 30 jaar oud!
Hij is altijd al heel gesloten geweest zijn hele leven en dat heeft thuis voor heel veel problemen gezorgd. Zo heeft hij thuis jaren de boel lopen terroriseren. Zijn 3 zusjes het leven zuur gemaakt door kleding te verbranden of dreigingen te uiten (zelfs met mes op keel of handen op je strot)! Regelmatig verdwenen er persoonlijke kledingsstukken en dan met name lingerie, panty's en dergelijke. Die vonden wij dan weken later weer terug in de vuilnisbak... helemaal verscheurd en uit elkaar gereten.
Jullie kunnen je voorstellen dat mijn moeder en ik, als oudste dochter, toen naar een psychiater zijn gestapt via de huisarts om te informeren welke stappen we konden ondernemen om hem op te laten nemen. Er was duidelijk iets mis, je kon en KAN niet met hem praten. Hij heeft een kilometers dikke muur om zich heen getrokken.
Helaas kon de medische wereld niets doen zonder de vrijwilligheid van mijn broer.

Op basis van zijn dreigementen was het leven niet meer te harden thuis en ben ik op mijn 17e het huis uit gegaan en zodoende 3 jaar fulltime in de paarden gewerkt.
Uiteindelijk is mijn moeder er in geslaagd om hem het huis uit te krijgen en hij is vertrokken. Hij had een kamer gevonden en de rust leek weergekeert. Echter, de was doen, boodschappen doen, kleren kopen en allerlei andere dagdagelijkse zaken liet hij nog aan mijn moeder over. Dat kon hij niet.
Op een dag bleek hij spoorloos verdwenen en bleek dat hij vanaf de dag dat hij in de kamer was getrokken geen huur had betaald aan de hospita en dat zij had gedreigd hem gerechtelijk te vervolgen. Daarop is hij schijnbaar met de noorderzon vertrokken en we hebben een jaar lang niets van hem gehoord.

Op een dag stond hij weer voor de deur, zonder kleren (hij had op dat moment alleen een jogging broek en T-shirt aan bij -5 graden!). Hij had zich diep in de nesten gewerkt. Hij was werkzaam geweest in de louche autohandel. Gestolen auto's oplappen en verder verkopen, wapens voor zogenaamde "vrienden" bewaren. Een vieze boel dus!
Hij wilde zijn leven beteren want hij had helemaal niets meer, ze hadden hem helemaal kaal geplukt! Hij heeft al het geld wat hij verdiende zwart verdiend en van de ene op de andere dag was hij alles kwijt!

Mijn ouders hebben hem wederom in huis genomen in de hoop dat hij zijn leven zou beteren. Ook was hij nu bereid om zich te laten behandelen bij een psychiater.
Maar toen puntje bij paaltje kwam en alle afspraken geregeld waren blies hij de hele zaak af en verviel hij weer in zijn terroristische gedrag! Wederom moest de hele familie het ontgelden... . Ik was toen alleen in het weekend thuis aangezien ik doordeweeks elders werkzaam was en weer een studie aan het oppakken was.
Wederom is hij het huis uitgezet en er is een bezoekverbod aangevraagd bij de politie zodat we hem konden laten oppakken als hij weer aan de deur zou verschijnen.
Hij is toen weer verdwenen en dat is nu 6 jaar geleden... .

In het jaar 2002 verscheen hij weer aan de deur, fris en monter en blijkbaar zijn leven op de rit. Naar eigen zeggen de louche autohandel vaarwel gezegd en op het rechte pad! Wij blij en hij had bovendien een nieuwe woning. Mijn ouders zijn nog komen helpen schilderen kan ik me herinneren. Het leek goed te gaan... .
Ik woonde in dat jaar al samen met mijn vriend in mijn boerderijtje in Belgie. Aangezien hij zo veel van auto's af wist heeft hij ons een aantal keren "geholpen" om mijn oude wagen draaiende te houden. Wij hadden allemaal hoop dat hij nu zelf zijn leven op de rit had al bleef hij altijd vaag over zijn huidige werk. Hij zou nu in het wit werken bij een garage als monteur.

Helaas bleek dat hij vorige week weer aan de deur te staan bij mijn ouders met helemaal niets in zijn handen, hij was weer helemaal leeg en blut en was alles weer kwijt!
Maar nu zag hij ECHT (right...) de ernst van de situatie in en wilde toch de weg vervolgen die hij 6 jaar geleden wilde inslaan.
Hij had wederom geen huisvesting meer en geen geld en geen vervoer maar wilde weer helemaal opnieuw beginnen (voor de derde keer).
Hij heeft dus een aantal dagen bij mijn ouders gelogeerd en afgelopen weekend (na heel lang over mijn hart gestreken te hebben) hebben mijn vriend en ik hem een bed en eten aangeboden en 150 euro geleend omdat zijn paspoort kwijt was en hij een nieuwe bij de gemeente moest halen.
Nou, om het verhaal niet langer te maken dan het al is... . Hij heeft zich dus dit weekend gedragen als een zich wel heeeel thuisvoelende gast. Hij heeft ongevraagd zowat al mijn kasten leeggegeten, het bier van mijn vriend opgedronken en bovendien op onze computer en op onze kosten pornosites zitten te bezoeken!
Na het weekend is mijn vader (ja,die komt nu pas in het verhaal aangezien hij de jaren ervoor zijn kop in het zand heeft gestoken voor de problemen) met hem naar het GGZE gegaan. Jullie kunnen al raden waar het is geeindigd... . Hij blies weer de hele boel af en zat gisteren avond weer thuis bij mijn ouders. Mijn moeder belde mij licht hysterisch op met het verhaal en had hem buiten gezet gisterenavond aangezien hij zich weer gedroeg dat het de normaalste zaak van de wereld is dat je een uur gaat staan douchen en de kasten leegvreet!
Bovendien had hij beloofd mij mijn 150 euro terug te betalen gisteren en ik zou het geld donderdag bij mijn moeder komen halen.
Blijkbaar had hij geen geld geleend en hij wist niet waar we het over hadden... ik voel me nu zo bedrogen!!!
Hij heeft al mijn woorden verdraaid en weet nergens niks van!!! Wat een gigantische EIKEL!
Ik ben het zo beu en ben zo teleurgesteld. Ik voor mijn bloedeigen broer mijn deur geopend en hem een bed en eten gegeven (allemaal kosteloos) en hem bovendien geld geleend en ik word keihard in mijn rug gestoken!!!
Alle morele schade en financiele schade die hij bij zijn familie heeft teweeggebracht is niet meer te overzien. Ik zit er aan te denken om hem aan te geven maar hij loopt nu ergens los rond zonder adres, zonder identiteit en zonder geld!!!
Ik heb het Riagg al gebeld maar voordat je daar terecht kunt kom je eerst in de mallemolen van de papierenwinkel en in tussentijd denkt hij op onze kosten te gaan parasiteren!

Jullie snappen dat mijn verhaal 10 keer zo lang kan worden als ik vertel wat er ALLEMAAL gebeurt is maar dan word ik misselijk en ik ben nu zo teleurgesteld en dat door je eigen familie.
Ik wil hem op een of andere manier toch duidelijk maken dat dit niet kan maar waar kan je terecht. Ik en mijn moeder (en zusjes) voelen ons het slachtoffer! En hij misbruikt ons elke keer weer!

Het is wel fijn dat ik het even van me af heb kunnen schrijven. Heerlijk. Ik ben in ieder geval mijn verhaal kwijt!

In ieder geval bedankt aan een ieder die het wil lezen!

**Geplaatst**: 04-05-04 09:20

Geplaatst: 04-05-04 09:20

Jeee wat een ellende allemaal.
Ik denk dat je hier idd niets aan kan doe omdat hij dat dus zelf gewoon niet wilt. Op het moment dat het fout gaat zullen jullie hem wederom weer niet voor de deur laten staan en zal dit gedrag zich blijven herhalen.

Ik denk dat je (ja ook al is het je broer) je handen hier helemaal vanaf moet trekken. Niet alleen jij maar ook je ouders, maar daar komt het bekende gevoel weer omhoog... het is en blijft je kind/broer.
Je zal toch duidelijk moeten maken dat dit niet langer zo kan en dat hij de verantwoording voor zijn eigen fouten zelf moet dragen.
Als hij geen therapie wil dan helaas voor hem... dan kan hij ook niet meer verwachten dan mensen klaar staan voor hem.

Ik vind dat je in een hele moeilijke situatie zit en dat het moeilijk wordt om het op te lossen....

Ik kan alleen maar zeggen heel veel sterkte en denk aan jezelf.... OK dan!

**Geplaatst**: 04-05-04 09:22

Geplaatst: 04-05-04 09:22

Jeetje meid, wat een verhaal. Je hebt het niet makkelijk gehad. Ik vind het heel dapper van je dat je je deur toch voor hem open hebt gezet. Wat erg toch dat je zo belazerd kan worden door je eigen familie!!! Het enige wat ik je nog kan zeggen is; als je hem (ooit) laat vallen is het in mijn ogen volkomen begrijpelijk. Het houd wel een keer op namelijk....

Heel veel sterkte nog, als je nog wilt praten... PB-en staat vrij.

**Geplaatst**: 04-05-04 09:22

Geplaatst: 04-05-04 09:22

Je moet afstand nemen van je broer. EN je ouders moeten dat ook, hoe moeilijk dat ook voor ze zal zijn. Hij wil gewoon de goeie kant niet op, behalve als hij niets meer heeft als alleen jullie om naartoe te gaan.

Jij en je vader en je moeder hebben altijd geprobeerd om hem omhoog te halen, maar het enige dat gebeurt is dat hij jullie omlaag haalt. OM niet met hem mee te gaan in het drijfzand is het enige wat je kunt doen afstand nemen. Want hij zal jullie meesleuren. En jullie kunnen hem niet eruit trekken. Red je eigen vege lijf en verklaar hem dood, hoe hard dit ook klinkt. MIsschien gemakkelijke praat vanaf de zijlijn, maar ik weet dat ik het zou kunnen.

**Geplaatst**: 04-05-04 09:23

Geplaatst: 04-05-04 09:23

Ik heb het hele verhaal gelezen en het lijkt me echt vreselijk.

Ik kan me maar heel moeilijk voorstellen hoe het is om ruzie te hebben met je broer of zus (in het algemeen)
In dit geval ligt het weer helemaal anders natuurlijk. Het enige wat ik weet is dat je mensen alleen kan helpen als ze echt geholpen willen worden.
Ik denk dat zelf hulp bieden in de vorm van eten en geld geen zin meer heeft, het frustreert je mateloos en het helpt niets.
ALs hij ooit nog hulp wil dan alleen van een instantie oid.

Er komt een punt dat je er zelf helemaal klaar mee bent en dat is nu dus. Je verandert er toch niets aan, het is een volwassen vent dus hij moet het zelf maar uitzoeken..hoewel me dat toch weer niet makkelijk lijkt.

Kortom sterkte dus!

**Geplaatst**: 04-05-04 09:25

Geplaatst: 04-05-04 09:25

He jemig zeg... ik kan me voelen dat je je ontzettend verraden voelt. En wat moet jij je ook enorm verdrietig voelen dat er een punt lijkt te komen (zeg het als ik het verkeerd heb hoor!) waarop ik me voor kan stellen dat er geen andere keuze voor je overblijft dan je eigen broer de rug toe te keren... want ook al blijft hij je broer, ik stel me zo voor dat er nij alles een grens is. Wat zullen je moeder, je zusjes en jij je boos, gekwetst, verdrietig en bedrogen voelen. Ach gut

Heel veel sterkte en gaan jullie maar lekker aan jullie zelf denken! Hoe hard het ook klinkt, jullie broer (en zoon) waardeert jullie hulp blijkbaar niet dus dan wordt het tijd om jullie zelf voorop te zetten. Maar ja...ik heb makkelijk praten natuurlijk...

**Geplaatst**: 04-05-04 09:25

Geplaatst: 04-05-04 09:25

Het blijft toch je broer hè? Dat is waarschijnlijk ook de reden dat jij en je familie tegen beter weten in blijven proberen hem te helpen.

Het punt is dat je eigenlijk keihard moet zijn, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik wens je heel veel sterkte!

=^.,.^=

**Geplaatst**: 04-05-04 09:26

Geplaatst: 04-05-04 09:26

Poeh zeg! Wat een ellende............. ik denk dat je het enige moet doen wat je kan doen en helemaal geen contact meer met je broer willen hebben. Niet meer helpen en hem zelf zn boontjes laten doppen. Zolang als mensen hem helpen hoeft hij geen hulp te zoeken.........

Heel veel sterkte gewenst in deze bijzondere moeilijke situatie

**Geplaatst**: 04-05-04 09:36

Geplaatst: 04-05-04 09:36

Sjeez zeg... das niet mis. Ik moest even slikken toen ik je verhaal las!

Ik kan je geen raad geven, want dit is je gevoel tegenover je verstand. Vreselijk.

Ik ben nu alleen wel heel blij met mijn eigen broertje... da's zo'n schatje! Lovers

Heel veel sterkte meid in deze buigen of barsten situatie.

**Geplaatst**: 04-05-04 09:38

Geplaatst: 04-05-04 09:38

Ik ken zo'n soortgelijk verhaal..
Zijn ouders hebben geen zoon meer, dat is wat ze beweren. Ook al druist het tegen al je principes in, je zult je er toch van af moeten zetten. Ik denk niet dat hij ooit zal veranderen..

**Geplaatst**: 04-05-04 09:49

Geplaatst: 04-05-04 09:49

Jeetje wat een verhaal..... lijkt me idd een hele moeilijke situatie Scheve mond

Maar als je broer een gevaar voor zijn omgeving is/wordt (wat mij wel het geval lijkt, als hij jullie echt terroriseert) kan je hem gedwongen op laten nemen. Ik zal zo even voor je op zoeken hoe dat ook alweer precies zit.
Sterkte Ach gut

**Geplaatst**: 04-05-04 09:52

Geplaatst: 04-05-04 09:52

Jou verhaal is herkenbaar, te herkenbaar. Ik kan er niet veel over zeggen, maar wens je in ieder geval veel kracht en moed toe om hem uit je leven te kunnen zetten. Want dat is nodig, voor jou!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-04 09:59

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-04 09:59

Het gevoel wat het is om een broer te hebben ken ik niet, hij is een compleet vreemde voor me!
Ik heb gisteren ook met mijn moeder gesproken en haar gezegd de deur voorgoed te sluiten... . Ook mijn deur staat niet meer voor hem open hoe moeilijk het ook is.
Soms denk ik wel eens.. hij is vaak betrokken geweest bij afrekeningen in het automilieu... misschien had er met hem afgerekend moeten worden. Dat klinkt zo hard maar soms denk ik wel eens dat hij er beter niet kan zijn, zowel voor zichzelf als voor ons... .
Als ik nu zou te horen krijgen dat hij dood zou zijn dan zou me dat niet zo veel doen, mijn hart voor hem is versteend. Ik zou wel gevoelens van verdriet kennen maar meer het gevoel wat je hebt als iemand uit je straat overlijdt en die je 3 keer per jaar ziet.
Verdomme wat voelt dat K.U.T.!
Je wil zo graag helpen maar ik wil mijn eigen leven niet naar de ondergang helpen. Nu moet ik dit mijn moeder nog wijsmaken. Mijn vader houdt zoals we gewend zijn weer overal zijn handen af en laat het door ons oplossen... . Die stopt gewoon zijn kop in de krant!
En toch heb ik het thuis altijd heel goed gehad maar hij was altijd die rode draad door alles heen. Heel de sfeer werd om hem gecreerd. Als hij de kamer binnenkwam sloeg de sfeer om, hij draagt zo'n kille, doodse sfeer met zich mee. Om kippenvel van te krijgen.
Het feit dat hij zijn familie al op ontelbare manieren in gevaar heeft gebracht ziet hij niet in. 's Nachts een groep mannen aan de deur die naar hem op zoek waren en onze spullen kapotsloegen en dreigden met het verkrachten van de zusjes... . Je krijgt onbewust toch best wel een knauw. Ik had dat van mezelf niet verwacht maar nu ik wat "ouder" ben en het meer vanaf een afstand kan beoordelen zie ik pas wat voor een invloed het heeft gehad in een ieders leven.
Geen van mijn 2 zusjes heeft een "normaal" contact met mijn vader omdat die zich door zijn zoon voor alles heeft afgesloten. Het is echt gek hoe zeer mijn ogen zijn open gegaan nu ik alles wat meer van een "veilige" afstand kan bekijken. Ik ben er niet slecht uitgekomen maar wat vertrouwen betreft en openheid betreft ben ik zeker weten wel getekend. Gelukkig heb ik nu mijn eigen "familie" en ik zou niet weten wat ik zonder mijn vriend, en dieren zou moeten.

**Geplaatst**: 04-05-04 10:03

Geplaatst: 04-05-04 10:03

Wat een verhaal.. wat verselijk en onbegrijpelijk dat eimand zo kan zijn.. en ik weet hoe het si om te zwichten voor de goedmakende woorden.. omdat je zo graag wil geloven dat ie veranderd is, maar als dat dan toch weer neit blijtk te zijn voel je je extra belazerd en dan cker op zo'n manier..
Veel sterkte en succes!!

**Geplaatst**: 04-05-04 10:04

Geplaatst: 04-05-04 10:04

farichta schreef:
Het blijft toch je broer hè? Dat is waarschijnlijk ook de reden dat jij en je familie tegen beter weten in blijven proberen hem te helpen.
Het punt is dat je eigenlijk keihard moet zijn, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik wens je heel veel sterkte!
=^.,.^=

Tuurlijk blijft het je broer maar eens houdt het toch gewoon op?.

Sterkte zwelgje en hou je sterk.

**Geplaatst**: 04-05-04 10:05

Geplaatst: 04-05-04 10:05

Hij is gewoon een extreme egoist. Raar dat je vader niet voor zijn dochters opkomt maar zich ook voor hen afsluit. Hoe reageert je moeder daarop?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-04 10:15

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-04 10:15

Desiree schreef:
Hij is gewoon een extreme egoist. Raar dat je vader niet voor zijn dochters opkomt maar zich ook voor hen afsluit. Hoe reageert je moeder daarop?

Mijn moeder reageert erop door veel met mij te bellen en me regelmatig op te zoeken, dat heeft ze ook nodig omdat ze geen begrip krijgt van hem in deze situatie.
Je kan ook aan mijn zusjes merken dat ze nooit een "schop onder hun kont" hebben gehad van een vader want beide meisjes zijn zo afhankelijk als de pest. Ze hangen echt nog aan moeders en dan heb ik het over meiden van 18 en 23!
Ik denk dat mijn "redding" is geweest dat ik altijd bij de paarden zat vanaf mijn 6e en op mijn 17e de paarden verkoos boven het thuis wonen. Ik heb mezelf goed leren redden en heb nu een goed leven, leuk huis, 3 paarden, bijna 4 OK dan!

, leuke baan en een prima inkomen om alles te doen wat ik leuk vind. Maar dat heb ik aan mezelf te danken en niet aan mijn ouders, dat durf ik wel met zekerheid te zeggen. Door dat gedoe met mijn broer jarenlang was er nauwelijks energie om het te hebben over mijn studie of mijn werk. Mijn vader heeft tot op het laatste jaar aan de HAS in Den Bosch niet geweten dat ik op de Hogeschool zat... . Getuigt ook niet echt van interesse in je dochter(s).
Ik ben NOOIT "gestraft" door mijn vader, je kon echt alles maken en soms maakte ik daar wel misbruik van. Lekker tot 03:30 uitgaan terwijl je om 00:00 binnen moest zijn... zie ie toch niets van.

Mijn moeder heeft het er wel moeilijk mee om een man te hebben die alle last op haar schouders legt. Gelukkig kan ze zich uitleven in haar baan... .

**Geplaatst**: 04-05-04 10:25

Geplaatst: 04-05-04 10:25

Voor ouders is het nog veel moeilijker om je kinderen los te laten denk ik.

Ik ken ook een meisje die nog thuiswoont en 1 broer heeft met problemen. Hij is 26 en heeft geen werk, geen opleiding en zit al jaren op de bank van zijn ouders te profiteren. Zij is daarentegen erg slim, zelfstandig en doet vreselijk haar best. Maar dat vinden haar ouders normaal blijkbaar. Terwijl hij de hemel in geprezen word als hij voor twaalven zijn nest uit komt.
Zij wil zsm het huis uit en dan heeft ze er geen last meer van. En daar doen haar ouders ook niet veel aan, in die zin dat ze het erg vinden dat zij het huis uit wil vanwege haar broer. Die zijn ook al tegen de 60 en vinden het blijkbaar niet erg dat ze nog steeds aan een kind gebonden zijn.
Vader bemoeit zich er niet mee en moeders kookt en wast en doet dus alles voor haar zoon van 26. Zolang ze hem het huis niet uit trappen blijft hij natuurlijk gewoon zitten. Erg frustrerend lijkt me dat.

**Geplaatst**: 04-05-04 10:26

Geplaatst: 04-05-04 10:26

Zouden vaders dan toch meer van hun zoon houden dan van hun dochter?

**Geplaatst**: 04-05-04 10:32

Geplaatst: 04-05-04 10:32

Desiree schreef:
Zouden vaders dan toch meer van hun zoon houden dan van hun dochter?

Daar zeg je wat..
Ik ben blij dat mijn vader maar 2 dochters heeft.

**Geplaatst**: 04-05-04 10:33

Geplaatst: 04-05-04 10:33

essie79"]
[quote="Desiree schreef:
Zouden vaders dan toch meer van hun zoon houden dan van hun dochter?

Daar zeg je wat..
Ik ben blij dat mijn vader maar 2 dochters heeft.
[/quote]
Ik ben ook blij dat ik geen broer heb maar alleen een zus.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-04 10:34

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-04 10:34

Desiree schreef:
Zouden vaders dan toch meer van hun zoon houden dan van hun dochter?

Tsja, het gaat natuurlijk wel eens door je hoofd spoken natuurlijk. Maar ik wil niet generaliserend zijn want ik hoop van harte dat er genoeg meiden zijn die wel door dik en dun gesteund worden door hun vader.
Dat ik niet op mijn vader kan bouwen is gewoon heel erg rot en hoe ouder je wordt hoe meer je zou willen dat hij eens "zomaar" zou bellen om te vragen hoe het met je gaat... of zoiets. Maar ik ben bang dat zijn zoon zijn liefde en energie heeft opgemaakt... .

**Geplaatst**: 04-05-04 10:36

Geplaatst: 04-05-04 10:36

Sjee, ik vind dat toch wel erg voor je. Wat stom van je vader zeg.

**Geplaatst**: 04-05-04 10:37

Geplaatst: 04-05-04 10:37

Jeetje meisje, wat een verhaal zeg. Ikzelf heb zoiets alleen 'zien gebeuren' bij mijn oom en tante met mn neefje en uiteindelijk is het toch allemaal weer redelijk goed gekomen. Maar daar heb jij niets aan natuurlijk.

Ik vind het echt heel erg voor je dat dit zo op je drukt en ook voor je moeder en je zusjes moet dit zo zwaar zijn Ach gut

Als buitenstaander kan ik je alleen het advies geven om afstand van hem te nemen, laat niet je eigen leven wat je met zoveel moeite en kracht hebt opgebouwd vergallen, hoe moeilijk het ook voor je zal zijn. Dit zouden je ouders (iig je moeder) ook moeten doen maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Van je vader vind ik het behoorlijk laf maar ja, uit je verhaal op te maken gaat hij niet veranderen.

Iig nogmaals heel veel sterkte Ach gut

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-04 10:37

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-04 10:37

Daarbij komt natuurlijk ook dat zijn zoon de eerstgeboren was en ergens had mijn vader de "hoop" dat zijn zoon de naam zou verder zetten dus de familie een toekomst zou bieden... . Helaas zit dat er niet in, in ieder geval niet dat wij weten Knipoog