stef schreef:zou het niet gewoon zo zijn dat ik haar gewoon mis?
Het lijkt er wel op. Wat Romkabouter en Apple zeggen, kan ik wel in meegaan. Ik heb zelf ook wel van die "lange-afstandsvrienden". Spreek ik drie keer per jaar, maar dan is het ook gezellig en goed.
Maar aan de andere kant kan ik me ook wel voorstellen dat het een beetje eenzijdig voelt op deze manier. Je wilt toch ook graag iets terug "voelen" in een vriendschap. Moeilijk uit te leggen. Ik bedoel niet dat je eisen stelt aan de ander, maar meer het gevoel dat de vriendschap wederzijds is en dat de ander ook behoefte heeft om jóu te spreken (en daar ook initiatief in neemt). Neem nou een willekeurige buurvrouw als voorbeeld. Daar kun je altijd terecht om een kopje suiker te lenen of je kinderen te dumpen als je plotseling weg moet. Maar voor de rest is er niks. Ik heb een beetje het gevoel dat jullie zo'n soort "relatie" hebben.
En als zij tijd heeft om uren met jou aan de telefoon te hangen, had zij voor hetzelfde geld ook jóu kunnen bellen. Maar dáár heeft ze dan geen tijd voor....
Ik zou de deur niet helemaal dichtgooien als ik jou was. Zoals Rom al zei, het is altijd prettig om iemand te hebben waar je je verhaal aan kwijt kunt als dat nodig is. Maar verder zou ik er niet teveel meer over nadenken, eigenlijk. Je maakt het jezelf onnodig moeilijk op die manier.