Hebben jullie dat nou ook? dat je zo af en toe echt een "echte vriend (in) " nodig hebt, maar dat die er niet is?
Beetje vreemde opening van mijn verhaal, maar weet niet zo goed hoe ik het onder woorden moet brengen. Ik zit op dit moment vreselijk met een heleboel dingen in de knoop en weet niet hoe ik er mee verder moet, heb echt het gevoel dat ik er in stik. Heb een hele lieve man waar ik alles aan kan vertellen, maar soms heb je gewoon even een ander oor nodig….
Wat is het verhaal..
Mijn ouders besloten 3,5 jaar geleden naar een gehucht midden in het bos te verhuizen, hadden grootse plannen: mijn moeder zou een gastenverblijf beginnen en mijn vader zou zijn activiteiten die hij met zijn eigen bedrijf had voortzetten en uitbreiden.
Mijn man en ik vonden het daar erg mooi en besloten er voor ons zelf een stacaravan neer te zetten, en ik kreeg de mogelijkheid om eindelijk een eigen paardje te kopen.
Toen het huis werd opgeleverd hebben wij drie weken vrij genomen om te helpen met verhuizen en mijn man voornamelijk om het gastenverblijf in orde te maken (wat inhield van een schuur een compleet huisje te maken, inclusief badkamer, keuken e.d.). Die drie weken hebben we ons gek gewerkt, maar het resultaat mocht er zijn!
Vanaf dat moment zijn we ieder weekend daarheen geweest (150km bij ons vandaan). Mijn vader zijn activiteiten zouden uitgebreid worden, wat inhield dat er een kantoor e.d. gebouwd moesten worden op de luchthaven eelde, ook hier heeft mijn man al zijn vrije tijd ingestopt.
Na nog een paar maanden besloot mijn moeder dat het wel leuk was om eindelijk haar droom te verwezenlijken en een winkel in woonaccessoires te beginnen. Jawel je raadt het al, weer al onze tijd in verhuizen, inrichten en noem maar op gestopt. Ook heb ik de boekhouding van de bedrijfjes van zowel mijn vader en moeder op me genomen.
Ondertussen hebben wij ook een stacaravan neergezet, verbouwd, bak aan laten leggen, stal verbouwd en weet ik veel wat nog meer (investering van ongeveer 30.000 bij elkaar).
Na een paar maanden echter ging het met het bedrijf van mijn vader niet zo best, zijn enige afnemer ging failliet, en ja helaas dan gaat het hard met een pas opgezet klein bedrijfje. Kortom, geen inkomsten meer. Schuiven met de inkomsten van mijn moeder…het ene gat met het andere dichten. Vroegen ze ons om een lening. Gegeven (25.000), werd beloofd elke maand 400 terug te betalen, is 1x gebeurd, daarna nooit meer. Ondertussen kreeg mijn vader een contract voor een jaar aangeboden bij een bedrijf, aangenomen. Maar na een jaar contract niet verlengd!!
Ongeveer een jaar geleden hebben wij al bij mijn ouders aangegeven dat het ons niet verstandig leek om zo verder te gaan (vader heeft vanaf januari dit jaar geen inkomen, winkel van mijn moeder is per 1 juni gesloten), en dat het ons verstandig leek om het huis te verkopen (was nl. zeer veel in waarde gestegen), maar mijn vader is echt vreselijk koppig! Ondertussen kwamen we er achter dat ze bij werkelijk iedereen geld leenden, en zelfs geld van de familie gebruikten (administratie van mijn oma en broer regelt mijn vader), waardoor die ook in problemen komen. Ook de bank had de kraan ondertussen dichtgedraaid en zouden beslag komen leggen. Voor ons was dit echt de druppel, en wij hebben besloten mijn paardjes te verhuizen en dus niet meer elk weekend daar heen te gaan.
Ondertussen voel ik me dus vreselijk, "vroeger" sprak ik mijn moeder elke dag, nu heb ik haar in al die tijd dat we daar niet meer komen maar twee keer gesproken. Mijn vader belde ook redelijk vaak, nu heb ik hem maar 1 keer aan de lijn gehad, en dat was ook nog omdat hij geld wilde lenen! Ik heb dus nee gezegd, maar voel me daar vreselijk banketstaaf over.
Kreeg van mijn vader ook nog de opmerking mee dat opgeven niet in zijn woordenboek stond. Hij is echt bezig mij een soort schuldgevoel aan te praten.
Tjezus wat een verhaal is dit geworden, weet niet goed wat ik nou met het plaatsen van dit verhaal verwacht, maar zoals ik al zei, heb helaas geen goede vriendin (meer) waar ik tegen aan kan banketstaaf…bedankt voor het lezen in ieder geval.