Tranen van opluchting toch hopelijk? Die komen mij heel bekend voor hoor. Het is logisch dat er bepaalde emoties tot ontlading komen als je je baas vertelt dat jouw toekomst niet bij zijn bedrijf of instelling ligt. Wel fijn dat hij het zo goed opving! En vooral: goed van je dat je die stap al zo snel hebt genomen!

En nu? Tot wanneer werk je door? Wanneer ga je je onderzoek achter je laten en even genieten van een tijdje vrij?