oke, ik vind het heel moeilijk om het op te schrijven aangezien alleen bij de gedachte de tranen alweer over mijn wangen lopen
Ik heb gisteren besloten mijn lieve ratje Tijgertje te laten inslapen, hoe moeilijk ik het ook vind, ik vind niet dat hij een dierwaardig leven meer heeft.
Sommige mensen begrijpen niet dat ik zoveel om mijn dieren geef en om de beslissing zoveel verdriet heb maar ik kan er niks aan doen. Ik heb zoveel met dat diertje meegemaakt en ze hebben me allemaal zovaak weer uit de put gehaald als ik me weer eens rot voelde, nu is het tijd dat ik hem help, hoe moeilijk ook.
Ik denk ook niet dat ik ga werken vanmiddag, ik kan toch niet vrolijk zijn en wat hebben ze dan aan me, helemaal niks.
Ik dacht gisteravond nog bij mezelf, ik hoop dat het nooit morgen wordt, dan moet ik afscheid van hem nemen, ik hou zoveel van hem.
Alles ging zo goed met hem, hij was vrolijk en gezond tot hij wakker werdt met die verdomde orontseking, hij is heel wankel, denk iets met zijn evenwichtsorgaan, het is gewoon Tijger niet meer. Ik denk dat hij nog wel langer zou kunnen leven en hij is ook nog heel happy maar elke ochtend als ik beneden kom ben ik zoo bang dat hij er niet meer is. Ik ben nog zo aan het twijfelen maar ik hoop maar dat het beter voor hem is.
Sorry dat jullie hiermee lastig val maar ik moet het even kwijt.
Mijn lieve mooie Tijgertje.
Liefs, Renee