Mijn buurvrouw neemt te pas en te onpas dieren. Maakt niet uit wat, als het maar jong is.
Als voorbeeld: Ze hebben twee bouviers. Niet in huis want dat stinkt, vinden ze. Nee die dieren liggen in een kleine schuur. De ene werd ziek en zij vroegen mij er mee naar de dierenarts te gaan, omdat zij dat zelf niet durfde. Die hond had een gat in zijn zij van het bijten. De maden zaten erin. Brood en brood mager waren die honden en ze zaten stijf van de vlooien. Bij de dierenarts heb ik hem in laten slapen. Puur om de hond meer elende te besparen. De ander heeft nog een tijd geleeft en heeft uiteindelijk ook het verlossende spuitje gehad. Dan denk je ze leren ervan, maar nee hoor. Er kwam een jong poesje. Vooral niet laten helpen want dat kost geld. Nog meer jonge poesjes waren het gevolg. Toch leuk wij houden er een van, vertelde ze. Weer een poes, nog meer jongen. Regelmatig geprobeerd met haar te praten, zonder succes. Toen kwamen er ratjes. Leuk, mannetje en vrouwtje. Jonkies dus. Die zijn allemaal dood gegaan. Ratten waren niet leuk meer, verdwenen in de schuur. Binnenkort ga ik ze naar de rattenopvang brengen. Weer nieuwe dieren. twee fretten. Na een paar weken beet er een in haar vinger. Verhuizen naar de schuur. Ja die doet zij niet weg want die kosten toch 175,- per stuk. (mens spoort dus niet helemaal) Er kwam een pup. die plaste in huis en ging blaffen als zij de hele dag weg waren. Hup weg ermee. Toen nog een pup. Die hapte en gromde naar het kind. Hup weg ermee. Vorige week vertelde zij dat zij op zoek was naar een shetlander. Ik een poging doen om het uit haar hoofd te kletsen, maar nee. In het verleden heeft zij een paard gehad, maar zij kon de veearts niet betalen. Hup weg ermee. En ga zo maar door. En nu dan weer een pup.
Dit soort mensen zijn toch gewoon geen dieren waard. Ik kan mij er zo boos om maken. Je kan er hellaas maar weinig aan doen.
