ik moet alleen wel zeggen dat ik het een beetje dom van je vind (ik zeg 'beetje' want ik kan me ook goed voorstellen dat je op een gegeven moment geen uitweg meer ziet...). Ik denk dat het gewoon heel belangrijk is om gewoon met je ouders te praten over wat jou dwars zit. Omdat je aan het puberen bent kan het er soms wel eens rot uitkomen in de ogen van je ouders en kun je wel eens opmerkingen krijgen die erg kwetsend overkomen op jou, maar ze zullen je er echt niet mee willen kwetsen omdat ze van je houden. Tja... ouders zijn ook niet altijd even subtiel Wat ik eigenlijk wil vertellen is dat nadat jij en je ouders een aanvaring hebben gehad, je ouders in besloten kring met elkaar zullen gaan praten over jullie aanvaring. Ze zullen voor zichzelf duidelijk zien te krijgen waar het jou eigenlijk om ging zodat ze de volgende keer jou beter zullen begrijpen. Jij bent jezelf nu aan het ontwikkelen, je bent aan het veranderen... dat is ook nieuw voor jouw ouders omdat ze alleen maar het kleine meisje kennen die altijd gelukkig is geweest met haar ouders. Praat over die veranderingen zodat jullie elkaar beter zullen begrijpen 
Ik denk in eerste instantie dat jij het nu niet nodig hebt om te gaan praten met een professionele instantie omdat je voor jezelf weet dat je het niet meer zult doen. Blijf praten met je ouders en sluit je niet voor ze af
heel veel sterkte!!
