Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
. GDG schreef:Getup schreef:Dit is doodeng zeg. En die terroriseren hierna gewoon weer de volgende buurtbewoners.
Die achtervolging ook
Nou echt bizar zeg! Oh wat zul jij blij zijn dat het huis onder bod is en keihard duimen dat het allemaal door mag gaan en er snel een overdracht is!
Ik ben héél erg blij dat er in mijn straat geen huis te koop staat nu, wat een hel om zulke gekken naast je te hebben wonen.
BigOne schreef:Weet je wat zo banketstaaf is, zo meteen krijg je nieuwe buren en ondanks dat het misschien heel aardige mensen zijn zal er de eerste tijd toch een stemmetje in je achterhoofd zitten. Maar gestoorder dan deze kan haast niet dus hoop dat er echt leuke mensen komen.
BigOne schreef:Potjandorie, je zou toch bijna een bom onder hun slaapkamer raam af laten gaan , gestoorde klootzak

JJ4 schreef:Het is voor ons nog steeds voorzichtig blij zijn. We zijn bang dat er alsnog een kink in de kabel komt omdat hij nu eenmaal is, wie hij is.
Nu ze veel van huis zijn, begint het langzaam in te dalen hoe erg we hieronder geleden hebben. Ik durf zelfs wel te zeggen dat ik er door getraumatiseerd ben geraakt. Ik schrik snel, heb hartkloppingen en slaap slecht.
Mijn lijf staat nog duidelijk in een soort alarmstand.
Hopelijk neemt dat af als ze echt vertrokken zijn.
CrazyCat schreef:JJ4 schreef:Het is voor ons nog steeds voorzichtig blij zijn. We zijn bang dat er alsnog een kink in de kabel komt omdat hij nu eenmaal is, wie hij is.
Nu ze veel van huis zijn, begint het langzaam in te dalen hoe erg we hieronder geleden hebben. Ik durf zelfs wel te zeggen dat ik er door getraumatiseerd ben geraakt. Ik schrik snel, heb hartkloppingen en slaap slecht.
Mijn lijf staat nog duidelijk in een soort alarmstand.
Hopelijk neemt dat af als ze echt vertrokken zijn.
Dat heeft echt even tijd nodig hoor voordat die stress weg is. Mijn vreselijke buren zijn nu 2 maanden weg en ik merk dat ik nu pas een en ander aan trauma kwijt raak. We kwamen de bewuste buurman vorige week in het weekend bij de supermarkt tegen. Mijn zoon (9jaar) zag hem, werd lijkbleek en wilde niet meer achter het rek vandaan komen tot hij weg was uit de winkel.
Ik heb staan janken als een klein kind toen ik me op dat moment realiseerde hoe erg ze mijn kind getraumatiseerd hebben. En hij is directeur van een beroepsschool hier, Onvoorstelbaar toch!
Tranen schieten me meteen in de ogen zodra ik eraan denk.
Ik blijf duimen dat ze snel weg zijn (of gewoon een keer de verkeerde te pakken hebben die het heft in eigen hand neemt).