Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Ayasha schreef:Eerlijk gezegd vind ik jouw "eisen" vrij onrealistisch en kinderlijk. Zeker als je niet samen woont.
Ik zou zeggen, laat die jongen lekker gaan, bijt door de zure appel heen, zodat hij de kans heeft om iemand te vinden die hem waardeert zoals hij is. In plaats van iemand die enkel aan zichzelf en haar noden denkt.
De arme jongen wil nog veranderen (waar hij niet perse gelukkiger van gaat worden en dat weet hij vast zelf ook.) en jij zegt dan gewoon "daar heb ik het geduld niet voor"? Serieus? Om het in jouw taal te zeggen: #Egocentrisch.
Je twijfelt bovendien ook niet omdat je hem perse wil sparen. De meeste redenen die je noemt zijn redenen die te maken hebben met wat JIJ kwijt raakt.
Houd die arme gast niet aan het lijntje.
Hutcherson schreef:1 ding heb ik geleerd... Mensen veranderen niet voor hun partner.
Die kans dat dat daadwerkelijk lukt is 1%.misschien minder.
Uiteraard denk/hoop jij dat het hem wel lukt en dat je alsnog gelukkig wordt maar verbetering is van korte duur.
Maar ik vind het enorm sterk van je dat je dit na 3,5 jaar herkent en erkent bij jezelf en ernaar handelt.
Hutcherson schreef:1 ding heb ik geleerd... Mensen veranderen niet voor hun partner.
Die kans dat dat daadwerkelijk lukt is 1%.misschien minder.
Blussem schreef:Ik zou het eerlijk gezegd geen relatie kunnen noemen als ik mijn vriend zo weinig zou zien en er zo weinig contact mee zou hebben.
Komt bij mij meer over als een vriendschap.
pimaude schreef:Hutcherson schreef:1 ding heb ik geleerd... Mensen veranderen niet voor hun partner.
Die kans dat dat daadwerkelijk lukt is 1%.misschien minder.
Misschien heb ik dan die 1% te pakken! Mijn vriend is het afgelopen jaar echt steengoed bezig met werken aan zichzelf en zijn flinke mindere kant waardoor wij heel dicht bij elkaar zijn gekomen. Het kan echt, maar alleen als je samen wil.
Daarnaast: ik mis het stukje communicatie ts! Heb je dit al eerder aangegeven? Wat ziet jou vriend als ideale relatie? Hier wou vriend ook 1 a 2 keer per week afspreken, maar ik liefst elke dag wel.. uiteindelijk liet ik hem los waardoor hij naar me toe trok en met de loop der jaren is hij minder uitgoing, maar meer huisje boompje beestje. Als jij veel om hem geeft dan zou ik het zeker nog niet opgeven.
smurffie schreef:Blussem schreef:Ik zou het eerlijk gezegd geen relatie kunnen noemen als ik mijn vriend zo weinig zou zien en er zo weinig contact mee zou hebben.
Komt bij mij meer over als een vriendschap.
Kwantiteit over kwaliteit?
Als je 50 km uit elkaar woont is 5 dagen per week elkaar zien ook automatisch geen andere hobby's meer denk ik?
xPabloBokt schreef:Ayasha schreef:Eerlijk gezegd vind ik jouw "eisen" vrij onrealistisch en kinderlijk. Zeker als je niet samen woont.
Ik zou zeggen, laat die jongen lekker gaan, bijt door de zure appel heen, zodat hij de kans heeft om iemand te vinden die hem waardeert zoals hij is. In plaats van iemand die enkel aan zichzelf en haar noden denkt.
De arme jongen wil nog veranderen (waar hij niet perse gelukkiger van gaat worden en dat weet hij vast zelf ook.) en jij zegt dan gewoon "daar heb ik het geduld niet voor"? Serieus? Om het in jouw taal te zeggen: #Egocentrisch.
Je twijfelt bovendien ook niet omdat je hem perse wil sparen. De meeste redenen die je noemt zijn redenen die te maken hebben met wat JIJ kwijt raakt.
Houd die arme gast niet aan het lijntje.
Hoe bot het misschien ook is, ik ga hier wel in mee. Ik lees dat hij zich wel degelijk aan jou aanpast, maar het komt een beetje over alsof dat andersom niet is/jij daar geen zin in hebt. Het is heel normaal dat hij je niet constant knuffelt als jullie 5 dagen achtereen samenzijn. Mijn verloofde (!) en ik wonen inmiddels ruim anderhalf jaar samen en als ik hem meer zie/we veel bij elkaar zijn wordt het ook "saaier" (tussen aanhalingstekens omdat het nét niet het goede woord is). Je gaat echt niemand vinden die zo aanhankelijk blijft als je elkaar dag in, dag uit constant ziet, en als je die vind dan garandeer ik je dat je je binnen no time zwaar opgesloten gaat voelen.
Ik zie verschillende ritmes juist als een zegen, je kunt elkaar tenminste nog missen als je niet altijd op dezelfde momenten hetzelfde doet. Houdt het een beetje interessant