Bedankt voor het leuke commentaar! De paardensport is hier niet erg groot, we hebben tussen de 6-10 dressuurwedstrijden in Namibie per jaar en soms moet je daar dan 350 km voor rijden.
Gelukkig was deze wedstrijd in Windhoek, en dus lekker dicht bij huis.
Omdat het zo'n kleine sport is, rij je eigenlijk bijna altijd tegen dezelfde mensen en iedereen kent elkaar dus. Afhankelijk van het niveau zijn er tussen de 20 (uitzonderlijk en enkel B en L niveau) en 1 of 2 deelnemers. GP wordt niet uitgeschreven, het hoogste proefje is denk ik vergelijkbaar met ZZ. Een wedstrijd is meestal een weekend lang en dan is er ook springen, een soort concours dus. We zijn dan vaak het hele weekend weg, mijn instructrice, ik en mn paarden. Een heel gezellige boel waarin er ook veel gefeest en gebraaid wordt, vaak gekampeerd wordt en vooral veel successen worden gevierd met champagne.
Qua dressuur is het hier zeer moeilijk om goede instructie te vinden, het niveau is schokkend laag, de paarden lopen meestal de oefeningen van een niveau wel, maar zijn totaal niet zo verzameld als je op dat niveau zou willen zien. Zo lopen ze bijv verzameld zoals je in NL in t L zou zien een Z-achtige proef met eenvoudige wissels en appuyementen en een nekje waar geen spier op zit. Hoe die arme paarden dat doen is me een raadsel.
Gelukkig heb ik een super instructrice gevonden en hopen we mensen te laten zien dat er meer is dan in de krul trekken en hangend en wurgend een Z proefje eruit wringen. Er is veel ruimte voor verbetering maar voor een land waarin de paardensport nog zo betrekkelijk jong is, is dat op zich ook niet heel vreemd. Ik hoop dat ik wat bij kan dragen aan de sport door een goed voorbeeld te geven.
Ik zou mezelf niet ultra ultra rijk noemen, maar gezien het gemiddelde inkomen hier, kan ik me die opmerking wel voorstellen.