Geplaatst 
Kerstavond 2021
De dag was aangekomen. Na maanden voorbereiding, een zoektocht waar ik drie paarden had geprobeerd, stond daar mijn match. Een mooie volbloed vos merrie. Ik noemde haar Foxie.
De knappe dame voelde zo fijn onder het zadel en duwde ook nog eens haar hoofd in mijn handen, ja dan ben ik verkocht. Ze komt oorspronkelijk uit Ierland, heeft daar ook nog eens geracet, maar dat maakte mij niet veel uit. Ze kwam door de keuring en was nu van mij. Ze was nog wat schraal, maar met een goed voerbeleid moest dat wel goedkomen.
Leermoment 1: Bemoei je met het voerbeleid op stal, wat goed past bij de één past niet goed bij de ander
Een week later
Veel geluk hadden we niet, want binnen een week dat ze op stal stond is ze gaan rollen in de elektrische bedrading, die haar van de twee andere merries in de paddock scheidde. Ik mocht daar pas achterkomen toen de staleigenaar dat kwam vertellen toen ik aankwam. Ze vertelde mij dat er niks aan de hand was, maar nee hoor. Ik zie en voel toch echt een dik en warm onderbeen. oliebol.
Leermoment 2: Bel de dierenarts, niet zelf aanmodderen, gewoon bellen en om advies vragen.
De rest van december
Deze tijd stond in het teken van, wandelen, voelen, koelen, checken. Filmpjes doorsturen en vragen om advies (aan de misschien niet meest handige personen, want een dierenarts heeft hier nooit naar gekeken). Maar ik had geduld, een paard heb je niet voor een maandje, maar voor het leven. Als zij tijd nodig had, dan kreeg ze het.
Januari
Hier een video van de situatie toen:
Nu zie ik het meteen, dit loopt echt niet lekker, toen had ik nog nul ervaring met kreupele paarden. Wat een luxe als ik er zo op terug kijk, maar toch belangrijk voor een eigenaar om te kunnen herkennen wanneer een paard onregelmatig loopt.
Maar gelukkig bleef het niet zo beroerd!
want eind januari liep ze goed! en konden we eindelijk onder het zadel gaan werken.Februari
De tijd ging rap en ik had het naar mijn zin met haar. Ze was de knapste! Kijk haar nou shinen in de baklichten
Ze had wat moeite met de linker galop. Ze kon het gewoon niet leek het! Ze sprong altijd verkeerd aan of overkruist.
Leermoment 3: Als een paard altijd verkeerd aanspringt, zegt dat vaak wat over lichamelijke klachten
Maar ook deze maand duurde niet lang, want op een dag kwam ik aan en de staleigenaar vond haar wat "koliekerig".. Okeee.. Dus die dag alleen gestapt. In de avond kreeg ik een berichtje dat het erger werd! Ze had haar wat Colosan gegeven. Ik nam geen risico. Ik had die dag daarna meteen de dierenarts gebeld, die vervolgens langs kwam om te controleren. Zandkoliek. Niet heel gek als er standaard hooi op los zand gevoerd wordt... Gelukkig waren we er optijd bij en zal het vanzelf goedkomen. Even een weekje rustig aan.
Na de week pakten we het werk op waar we gebleven waren.
Maart
De linkergalop bleef lastig, maar op een mooie lentedag (is maart lente? lol) lukte het eindelijk! De meest instabiele en ongebalanceerde linkergalop. Dus daar konden we eindelijk op trainen om die sterker te maken. (Overigens lukte het wel met het proefrijden)
Ik was trots, maar dat was van korte duur. Want in het einde van maart ging het helemaal fout. Na het bekappen liep ze zo mega kort. Het leek nergens op. Continu was ze aan het struikelen buiten. Iedereen zei wat anders, de hoefsmid had een top idee: mooie afgeronden ijzers. Nou zet er maar op, misschien doet het wat.. en het deed zeker wat, maar ze liep nog steeds onregelmatig. Sterker nog.. Het werd alleen maar slechter:
Van stap naar draf ging niet eens meer.. Na veel te lang wachten kon eindelijk de dierenarts langskomen. Conclusie: verschoven si, vergroeide tussenwervels, lang verhaal kort, dit paard had nooit goedgekeurd mogen worden voor de aankoop.
April
en dan gaat het balletje rollen. Telefoongesprek met de verkoper, die overigens heel attend was en meteen het wilde oplossen (gelukkig maar). Op dat moment had hij niks staan dat voor mij geschikt was. Ik had niet veel wensen: een paardje groter dan 1.60cm dat rad liep, de lat lag laag..
April stond in teken van wandelen, wachten op bericht, van de verkoper en letterlijk een paard in leven houden.. Heel cru.. Foxie was een schatje, maar ik had niet de geld om haar te onderhouden én een rijpaard, hoe lief ze ook was..
Mei
Hèhè, eindelijk bericht. Ik kreeg een appje "vind je het erg als een paard af en toe aan de bak hangt. Ik heb er een staan, perfect voor jou, maar pakt soms de bak vast"
Leermoment 4: Ja, ik vind dat erg. Met de kennis van nu, gewoon niet aan beginnen.
"Nee hoor, dat is geen probleem" zei ik..
. Over kribbebijten kan ik het lang hebben, maar meerdere ervaringen zeggen toch dat het meestal iets slechts betekent.. Al is het historie, als is het huidig. Het neurotische zit er toch in.Een week na het ontvangen van het filmpje stond ik daar op stal te kijken naar het prachtpaard. Wat een knappe toet had ze.
Ze was mega braaf onder het zadel en super lief op stal, deed wel heel veel kribbebijten.. Maar goed, liever een paard dat kribbebijt, dan een paard dat amper kan lopen?
Een halve week later was de dag "paardje ruilen" Foxie inladen, en deze merrie meenemen. Au dat deed pijn. Ik liet haar daar echt achter. Met tranen liep ik haar nieuwe/oude stal uit en liep ik de gang door, waar mijn nieuwe avontuur stond te wachten. Ze kreeg van mij de naam Eleionomae, in het kort: Elei. Ook zij mocht nog wat aankomen, maar ik had zin in ons nieuwe avontuur!
Er ontstond wat wijving op de stal. Zonder toestemming van mij gebeurde er van alles, zo was er een duidelijke afspraak dat de paarden nog niet bij elkaar gezet zouden worden. Eentje had verdomme schimmel, hou die even apart please. Toch kwam ik op stal aan en zag ik daar drie paarden bij elkaar staan... Ik heb de meest chagrijnige spraakmemo verstuurd naar mijn instructrice, een fijne vrouw ontmoet via marktplaats. Zij gaf aan dat er plek zat was op de stal waar zij stond. Dus een dag later ging ik daar kijken.
Er was veel mogelijk daar, ruime binnenpaddocks en het was zelfs een optie om haar niet in een stal te houden. Perfect! Want ze was echt heel veel aan het luchtzuigen daar. Gevraagd wanneer we daar mogen staan, en die staleigenaar was erg simpel "morgen mag ook hoor, als het maar voor 9 uur is".. Oke, prima. Ik wilde zsm weg bij de stal waar er hooi op zand gevoerd wordt en afspraken niet nagekomen worden.
Wel balen, in een korte tijd is lieve Elei gewoon drie keer verhuisd! Van het buitenland naar Ned, van die stal naar de oude stal en daarna naar de nieuwe stal.. en dat voor een paardje dat al moeite had met het afvloeien van stress..
Juni
Let's go! we konden eindelijk beginnen!! Een prachtige grote bak met een goede bodem (als het niet regent lol).
we liepen wel tegen wat rijtechnische dingetjes aan, wat niet gek is ze is nog jong (5), maar het was raar, alsof ze het bit niet accepteerde? Ik wilde alles goed doen! Dus liet naast de; osteopaat, tandarts, zadelmaker ook een bitfitter langskomen en ik merkte oprecht verschil! Ze liep beter, maar het scheef kauwen en strekken was nog niet helemaal weg.
Daarnaast deed ze het super! Eindelijk kon ik weer rijden en iets opbouwen.
Maar hey.. de titel van deze post zou niet zo heten als er niet nog iets dramatisch ging gebeuren.....
Ik ging op vakantie en liet Elei achter in de handen van de persoon die ik het meest vertrouw. Maar tijdens de vakantie kreeg ik een spraakmemo. Elei was helemaal aan de rodeo gegaan tijdens het opstijgen! Met mega veel spanning was ze er uiteindelijk wel opgekomen, maar het ging absoluut niet goed.
Toen ik terug kwam stapte ik op. Ik merkte niet veel geks, de spanning was er altijd al. Tot de tweede keer. Ik legde mijn springzadel erop, (want we gingen voor de eerste keer springen!!) en toen gebeurde het ook bij mij. Voordat ik mijn rechtervoet in de beugel had ging ze ervandoor. Ik wist dat ik het niet zou gaan uitzitten, dus probeerde mezelf gecontroleerd te laten vallen. Daar moet ik nog mee oefenen, want ik landde goed op mijn onderrug. Au.. Zo afsluiten kan natuurlijk niet, dus we gingen er weer op en na een paar rondjes stappen ging het wel weer prima. Dus toch hebben we voor het eerst samen een sprongetje gemaakt!
Perfect? Nee, maar voor de eerste keer was ik erg tevreden
Juli
De dagen erna zat het me niet lekker. Er was duidelijk iets mis! Zelfs op de stenen kwam ze omhoog tijdens het opstijgen. Maagzweren? Zou me niks verbazen na deze roerige tijd.
Leermoment 5: Bel de dierenarts, vertel het probleem, ga niet zelf opzoek door gerichte onderzoeken te laten uitvoeren...
De dierenarts kwam langs voor een maagscopie. Er waren geen zweren aangetroffen, maar wel een keelontsteking..? Dat kan blijkbaar, oke op advies van de da 6 weken(!!) mentale rust en weerstandboostende supplementen. Zes weken zijn langgg!!!! Maar oke, een paard heb je niet voor even maar voor je leven toch? Dus als zij de tijd nodig heeft, krijgt ze dat van ons.
dus de weken erna waren simpel, poetsen, rust, voeren, knuffelen, etc.. Het doet pijn om iedereen om je heen te zien slagen. Om gewoon op te zadelen en weg te rijden alsof het niets is. Om te klagen dat het rijden niet perfect ging. Om jaloers van te worden. Zij kunnen tenminste rijden.
Leermoment 6: Neem nooit iets voor lief?
Augustus
Heerlijk weer, een perfecte bak! Maar wij mochten niks doen. Rust!!! Eind augustus begon ik wel weer wat werk op te pakken. Haar geleerd om zelf het bit aan te nemen, wat werk aan de hand. Uiteindelijk kwam de dierenarts weer langs voor een controleafspraak.
Resultaat: de keelontsteking was niet beter, maar we mochten wel weer starten. Ik snapte er niks meer van, maar goed hij is dierenarts ik niet. Overigens was ze wel echt opgeknapt! Ze oogde vrolijker, was veel actiever en alerter en begon zich echt als de vijfjarige te gedragen die ze is.
Leermoment 7: Laat een nieuw paard even een maand of twee landen voordat je aan het werk gaat. Twee weken is niet genoeg
September
Ik wilde alles rustig aan doen! Zo wilde ik begin september enkel het zadel opleggen om een stukje daarmee te wandelen. Maar nee hoor, dat ging even heeeel anders... Ik singelde haar aan en ik had een stijgerend paard naast me op de poetsplaats.
Ontroostbaar. Zo veel moeite, geld, tijd steek ik hierin en het is nog steeds niet goed. Voor de zoveelste keer was ik er klaar mee, kan er nou nooit iets goed gaan? Vedomme. Weer een dierenarts bellen dan maar dit keer een andere.
Halverwege september was zij daar. Veel prettigere vrouw, met een minder prettig resultaat: vocht in de longen? Hou op met me. Ze deelde ook haar twijfel of dit ooit nog wel een goed rijpaard gaat worden... Doorgestuurd naar Wolvega voor verder onderzoek van het vocht in de longen.
JANKEN!!!
Dus daar gingen we op 19 september naar de kliniek.. De dagen daarna duurde lang, we moesten wachten op de uitslag.. Ik houd jullie niet langer in spanning:
Resultaat: Ontstoken borstvlies en longen... De dierenarts zei nog even het leukste wat je kan horen als paardeneigenaar "Het is niet heel ernstig, maar het lastige is dat hier dus geen procedure voor is". Top! Nog meer janken. Wel had de beste man een idee: twee weken antibiotica. Oke prima, dus ik ging weer naar Wolvega om het duurste flesje antibiotica op te halen die ik ooit in mijn handen had (gelukkig kreeg ik terug wat over was).
Ik bespaar jullie de rest van september, het was saai en frustrerend. Elei houdt niet zo erg van spuitjes in de mond, dus dat was elke dag een gevecht...
Oktober
Tien oktober zat ik weer met de trailer achter de auto onderweg naar Wolvega, controleafspraak en houd je vast hoor... Bijna al het vocht in de longen is weg!!! De ontstekingswaarden waren weer terug naar normaal. ZE IS GEWOON BETER AAAAAAAAA!!!
Ik mocht weer opbouwen. Het was duidelijk om te zien hoeveel impact de ontsteking op haar heeft gehad, want met bijna hetzelfde dieet, kwam ze eindelijk wat gewicht aan!
Voorzichtig ging ik opbouwen, longeren, grondwerk, etc.. Maar dat zadel vond ik maar lastig. Ik durfde het niet aan. Ik zag zo veel spanning bij het aansingelen. Elei had een goed trauma opgelopen door de pijn. Met positieve associatie training kwamen we wel ver, aansingelen kon oke, maar het was duidelijk dat ze het nog spannend vond.
November
Toen ik met zekerheid veilig kon aansingelen, wilde ik de zadelmaker even laten komen. Ze was tenslotte wat aangekomen. Ik wilde zeker zijn dat alles goed zat voordat we verder gingen! De osteopaat was tenslotte al twee keer langskomen, om alle spanning los te maken.
De zadels pasten en het was tijd voor de volgende stap.. Voorbereiden om weer eens te gaan rijden. Maar goed het is nu november en het weer zat niet mee. Regen, regen en nog eens regen. Alles was nat en onbruikbaar.
Weten jullie wat je krijgt als je een vijf jarige volbloed stilzet voor een lange periode? Ik heb er een tiktokje van gemaakt:
https://www.tiktok.com/@euridicey/video/7164861879490284805?is_copy_url=1&is_from_webapp=v1
Elke keer trok Elei zich los. Als ik wat vaker met haar aan de slag ging, werd het al een stuk beter! Ik begon aan de dubbele lijnen, wat ze super deed. Maar ik herinner jullie graag nog even aan de titel. Want na drie dagen even stilstaan, wilde ik het dubbele lijnen herhalen. Ze was stijf, keek moeilijk, en.. daar ging ze. Trok zich los en rende als een idioot door de bak.
Daar begonnen de twijfels. Kan ik dit wel aan? Ben ik wel kundig genoeg om haar hierin te begeleiden? Haar over de trauma te helpen? Nee.. Dit is eigenlijk nog steeds mijn "eerste paard". Ik kan dit helemaal niet. Ik kan rijden, met het rijden een paard wel wat aanleren, maar alles op de grond en eromheen.. Daar heb ik minder dan een jaar ervaring in.
December
Ik wilde het niet meer en ik vertrouwde mezelf niet meer. Ik kon alleen maar kijken naar haar gezichtsuitdrukking. Ik kon alleen maar denken aan dat ze misschien nog pijn heeft. Dat is geen basis waarop je een paard wil begeleiden. De beste instructrice en tevens nu stalgenoot en een van mijn beste vriendinnen nam het over. Even paardje ruilen. Ik kreeg haar vier jarige, zij mijn vijfjarige.
Leermoment 8: Soms is letterlijk de teugels uit handen geven echt heel erg fijn
Het was al even geleden dat Elei werd aangesingeld, maar dat opbouwen ging weer goed. Langzaam verdween de spanning en kan ze gewoon gezadeld worden. Na diverse trainingen ging ze over naar het opnieuw beleren, voet in de beugel, ernaast springen, etc. Spanning is zichtbaar, voelbaar zelfs. Langzaam aanpakken dus.. Na drie keer herhalen vloeide de spanning weg. Ik hield Elei vast ze trok zich van niks meer echt aan. Gaan we het doen? Oke. Ze sloeg haar been langzaam over het zadel en zat.. Er zat weer iemand op haar rug!
Gisteren hebben we het nogmaals gedaan, dit keer ging ik. Op dezelfde manier opgebouwd, eerst gehangen, waar ze amper op reageerde, been eroverheen geslagen en ik zat... De laatste keer was 7 juli! Bijna een half jaar hebben we in de drama gezeten, op en af. Maar ik zat weer!
Het moet nog even bevestigd worden, maar ze was er zo fijn onder, zo relaxt! Het vertrouwen komt langzaam terug..
Ook haar gewicht wordt beter.
Ik sta er beter in. Ik durf te geloven dat het echt goed gaat komen.. Fingers crossed.
Volgend jaar
Ik brand een kaarsje, ik doe een kerstwens, laat 2023 voor mij een geluksjaar zijn
en je kan de overige medicijnen ook bij sommige apotheken kwijt voorvernietiging.
