
Inmiddels alweer 8 jaar samen met mijn vriendje, wat vliegt de tijd.
Zoveel beleefd samen, zoveel geleerd. Wat heeft hij me vaak vergeven, en ik hém.

Bobo is een paard met karakter, mensen liggen hem niet zo nauw. Juist daarom dat ik zo ongelooflijk dankbaar ben voor alles wat hij voor me doet en gedaan heeft.

Zoveel plannen, zoveel dromen. We hebben van elke discipline kunnen snoepen.
Wat waren het geweldig mooie tijden

Zoveel fantastisch mooie momenten gehad samen, en dat mocht vond ik toch eens in het zonnetje gezet worden

1) dressuur is nooit echt onze ‘cup of tea’ geweest, ondanks dat hebben we wel altijd ons beste beentje voorgezet, soms net wat anders dan anders


2) we konden ook serieus aan de bak (soms)

3) springen is altijd bobo ‘zn lang leven geweest’ zoals ze dat hier zeggen.

Ik heb honderden springfoto’s maar ik pik er de recentste uit

4) het springen is door meerdere redenen op een laag pitje gezet, des te blijer is hij als hij dan wel een keertje mag


5)

6) crossen vonden we altijd het einde

7)

8) we waren dan ook heel gelukkig toen we ons deze week nog eens in crossoutfit konden heisen


8) hij was zeer enthousiast


9) maar uiteindelijk draait het voor mij niet (meer) om de sportresultaten. Met een drukke studie is dat ook nauwelijks haalbaar. Ik ben ongelooflijk dankbaar dat deze topper nog steeds aan mijn zijde staat en ik geniet elke dag van hem


10) tegenwoordig vind je ons zeer regelmatig zo terug, lekker over de velden scheuren


11) allerknapste bobo, wat maak jij me gelukkig


reageren mag altijd, rijtechnisch commentaar mag achterwege blijven, wij rijden al een hele tijd recreatief rond dus er zal wel overal iets op aan te merken zijn. Daarom plaats ik dir topic hier en niet op HAW