Uiteindelijk heb ik toch besloten haar gewoon mee te nemen en alleen te rijden onder begeleiding, en als het niet ging, dan zou ik niet rijden. Mijn eerste les bij Arne die week was dan ook heel confronterend. Ik hield Brown veel te vast van voor, omdat ik bang was dat ze weg zou rennen. Hierdoor kreeg zij juist spanning, waardoor ze eigenlijk alleen maar harder ging. Back to basics dus. Hand eraf en alles oplossen op de zit. Overgangen naar draf, met de intentie om gelijk terug naar stap te gaan, zonder mijn handen te gebruiken. Nageeflijkheid uit de zit halen, niet uit de hand. Veel achtjes voor een correcte buiging, schouderbinnenwaarts gebruiken om haar aandacht bij mij te houden bij enge dingen. Gewichtsverplaatsing tussen de voorbenen in stilstand. Ik heb geregeld even stil moeten staan omdat ik gewoon kramp kreeg in mijn spieren omdat ik die niet vaak genoeg gebruik

Als ik de foto's terug kijk valt het me op hoe blij Brown op elke foto kijkt. Is het perfect, nee. Absoluut niet. We hebben nog genoeg te leren, maar deze basis moeten we eerst weer even door zodat we straks mooi samen door kunnen. Op een manier die ons allebei past. Want oh, wat heb ik me schuldig gevoeld naar Brown toe. Ik heb na het rijden ook echt even moeten huilen toen ik besefte hoe ver we van het pad afgeraakt waren dat ik eigenlijk wil bewandelen.
1. Van tevoren nog even longeren, maar op een constructieve manier. Niet laten rennen tot ze moe is, maar haar buitenvoorbeen richting geven, vierkantjes longeren en haar al in de juiste state of mind krijgen voor het werk. Vooral haar hele zachte, rustige blik valt op ten opzichte van eerst.

2. Hand eraf en nageeflijkheid krijgen vanuit de zit. Ik gebruik nog teveel mijn been, deze moet ik lang laten en meer vanuit mijn kuit werken.

3. Hier zie je mijn oude gewoontes, teveel hand, te weinig zit. Brown wordt dan strak en ik verlies mijn buiging.

4. Nog iets te lang, maar al een stuk beter. Ik moet hier meer indraaien met mijn schouder en navel om zo meer buiging voor elkaar te krijgen.

5. Even pauze voor mijn hardwerkende spieren


6. Werken aan de buiging.

7. Bij deze foto kreeg ik een brok in mijn keel, want als het dan allemaal samenkomt ziet het er zo fijn uit!

Deze foto's zijn allemaal van mijn eerste les. De tweede les heb ik meer in draf gewerkt, daar was er al meer vertrouwen tussen ons. In september heb ik weer een clinic bij Arne, dus dan hoop ik hier weer op verder te borduren.
Alle foto's zijn gemaakt door Eva Roemaat.