. Met je eigen gefokte paard in zo'n setting mogen rijden, het voelde "net echt"! Ik zal het even uitleggen
. Sinds januari dit jaar hebben Veronia en ik een startkaart en zijn we heel rustig aan begonnen met wat wedstrijdjes in de B dressuur. Inmiddels is het buitenseizoen begonnen en gezien haar jonge leeftijd (4) leek het me leerzaam om juist die wedstrijden uit te zoeken waar veel te zien en te leren is, zodat ze op een relaxte manier aan allerlei gekkigheid kan wennen. Zo kwam ik dit nationale Concours Hippique tegen, wat aardig in de buurt was en ik dacht, we doen alsof we gek zijn en we gaan gewoon inschrijven. Het werd onze derde buitenwedstrijd ooit, maar wat boeit dat 
. Eerlijk is eerlijk, toen de dag dichterbij kwam kreeg ik wel een beetje van die "waar ben ik in vredesnaam aan begonnen" kriebels, helemaal toen de weersvoorspellingen ook nog 30 graden aangaven voor de bewuste dag. Maar we gingen alsnog
. Eenmaal aangekomen eerst even een rondje over het terrein gewandeld om het secretariaat te zoeken en na drie keer slikken het paard van de trailer af gehaald en opgestapt. Het was precies zoals ik me had voorgesteld: wapperende vlaggen, uitgestrekte banen, een strodorp, terras, verschillende vrachtwagens en andere machines, grote hekken en veeeeel witte tenten. Helemaal compleet dus!
En wat deed Veronia ermee..?
Nou.. niks.
Wat een heerlijk paard is ze toch, echt een Groninger karakter, zoals ik me dat gewenst had.Door mijn eigen domme inschattingsfout bij het losrijden hebben we in de eerste proef de galop verprutst. Ik had door de hitte namelijk besloten om alleen maar een beetje te gaan stappen en draven en het vooral op de ontspanning te houden en dat had ik beter niet kunnen doen. Resulteerde in tig keer verkeerd aanspringen in ring 1, maar gelukkig was ze na die proef warmgedraaid en verliep de tweede proef vrijwel foutloos. Misschien nog een beetje te braaf gereden, maar joh, het was 30 graden en we reden daar even in een omgeving waar je U tegen zegt. En dat we ook nog werden beloond met 190.5 punten in die proef, daar had ik van te voren helemaal niet aan durven denken.
Dik, maar dan ook dik tevreden konden we weer naar huis. Ik ben zo megatrots op mijn kleine meid! Nee, ze is geen typisch dressuurpaard en ja, we moeten er hard aan werken, maar ze heeft zo'n fijne instelling en er is nog zoveel te leren, daar kun je niet anders dan heel veel plezier aan beleven
losrijden:
De eerste proef:
En de tweede proef:
Klaar!!
![[o]](https://boktimg.nl/s/cadeau.gif "Cadeautje!")
maar zoals ik netjes probeerde uit te leggen, heb ik deze houding op elk paard en in elk zadel en ligt het aan mijzelf. Zie bovenstaand. 
