2018 is voor mij een jaar vol veranderingen.
Zo begon ik het jaar gelukkig met mijn knappe tinkerventje Riley, allebij waren we veel te dik en werd er dus nog niet gereden door mij. Riley zou beleerd zijn voor de kar maar na het tuig 1 x opdoen en het paard zo in wilde paniek had ik de gedachte dat hij dit zomaar eens niet kon kennen en hij dus ook niet beleerd was. Helaas dus, geen rijden en dus ook geen mennen helaas...uitgebreide knuffelsessies, longeren, mooi maken etc konden we uiteraard wel doen en werd dan ook veel gedaan.
Ik heb riley op 29 december 2017 gekocht dus we konden mooi samen starten aan een nieuw, hopelijk mooi 2018. Het begon bij deze eerste zelfgemaakte foto van riley waarbij ik overdondert was dat zo’n knappe en lieve man in mijn bezit was
We zochten een leuke bijrijder die we gevonden hadden en erg leuk met jou kon rijden. Helaas besloot ik in Maart van het nieuwe jaar om jou te verhuizen, ik had het idee dat ik wat anders nodig had, wat nieuws, andere mensen etc...zo geschiedde, jij verhuisde naar een nieuwe stal. Een stal waar ik het onwijs naar mijn zin had, enorm leuke stalgenootjes, binnenbak, overdekte longeercirkel, lekker buiten wandelen en jij had een mooie grote loopstal van 14 meter x 5 meter breed met daaraan een grote vaste paddock van 30 x 7 meter breed...hier mocht jij samen met jou nieuwe vriendinnetje Proudly staan, een lieve 21 jarige draversmerrie met pensioen en zo onderdanig als jij was, gingen jij en proudly fantastisch samen omdat zij ook zo’n onderdanige muts was
Samen uit 1 slowfeeder eten had ik jou nog nooit zien doen en op de paddock zo dicht bij een ander paard staan ook niet...proud kon soms wel een nukkige merrie zijn, maar jullie leken echt een gelukkig getrouwd stalletje samen. Het weideseizoen begon en jij en proudly hoefde niet bij alle andere paarden in, jullie kregen je eigen stukje alleen voor jullie 2 en daar heeft devica fotografie deze mooie plaat uit geschoten
Helaas bleek Riley eczeem te hebben, hij heeft welliswaar manen van 1.20 meter, maar helaas toch echt eczeem en de eczeemdekens kwamen tevoorschijn en jij mocht dus geen volle dagen op het gras meer waardoor proudly dat eigenlijk ook niet kon omdat jullie inmiddels enigszinds onafscheidelijk waren geworden. Helaas is proudly haar eigenaresse opzoek gegaan naar een ander plekje voor proudly, zij heeft nog een paard op dezelfde stalling welke helaas meer centjes kost dan was gehoopt en proudly stond toch met pensioen dus die kan eigenlijk ook wel op een wat goedkopere stalling eventueel 24/7 buiten staan...zo geschiedde dat proudly terug ging naar haar fokker waar ze 24/7 buiten staat en wat eigenlijks nagenoeg niks kost behalve tijd en af en toe de paarden controleren, proudly heeft het goed daar. Helaas dus kwam riley alleen te staan en toen begon de ellende op deze stal helaas...je zou een ander paard in dezelfde loopstal krijgen maar dat paard staat overdag de gehele dag met andere paarden op de wei en paddock wat inhoud dat riley dan de gehele dag alleen op de wei en paddock zou staan...dit wilde ik niet dus vroeg ik voor een oplossing hiervoor...geen oplossing, enige wat gezegt werd was dat ik mensen tegen hun in het harnas werkte, dat ik roddelde, dat ik de eigenaresse van proudly gedwongen heb om proudly weg te doen etc etc etc...deze beschuldigingen kwamen me zo snel de strot uit dat ik gauw opzoek ben gegaan naar een ander plekje en asap verhuisd ben van deze stal waar er helaas niet met je meegedacht wordt en waar overigens de basisbehoeftes ook zowiezo al erg slecht zijn tenzij je er goed achteraan gaat...geen hooi op de paddocks terwijl ze in de winter toch zeker wel een x aantal uren buiten staan, vervelende klierende paarden, gescheurde dekens etc etc etc...de ellende was begonnen en kim en riley pakte hun spulletjes en verhuisde...eind mei hebben riley en ik meegedaan aan een fotomeeting in appelscha, echter doordat ik al langere tijd niks kon met riley (qua rijden/mennen/longeren) wegens mijn overgewicht en rugklachten is onze band nogal verslapt, merkte ik aan riley dat hij verre van gelukkig was bij mij en heb ik de moeilijke knoop doorgehakt en hem te koop gezet, de foto’s in appelscha zijn voor mij dan ook een soort van afscheidsfoto’s geworden.
1.5 week later stond daar de perfecte koper...ze had gereden en kwam nog net niet met tranen van geluk van riley zijn rug af, ze zei meteen al dit is hem, deze wil ik...zo geschiedde, riley werd gekeurd en zoals verwacht klinisch en rontgen goed bevonden...hij was dus verkocht en verhuisde ook per direct naar zijn nieuwe huisje in harlingen vlak bij de zee, goed voor zijn eczeem en een fantastisch nieuwe eigenaresse.
Ik heb zelf eind juni een operatie gehad voor een Gastric Bypass, dit om mij te helpen bij het afvallen. Mijn rugklachten werden erger en erger mede door het gewicht wat ik had. Ik wilde weer mezelf zijn, kunnen paardrijden en weer kunnen werken, mijn eigen leven weer bepalen dus toch maar de operatie gedaan omdat mijn rugklachten echt ondragelijk werden.
Het was de bedoeling dat ik na de verkoop van riley een paardenpauze in zou lassen...ik had toch even geen zin meer in paarden met mijn gewicht en klachten kon ik toch niks doen...maarja, het loopt altijd zoals je niet gepland hebt...Jaike belandde op mijn pad. Jaike kende ik al omdat ze voorheen van een goede vriendin is geweest, zij heeft jaike in september 2017 verkocht en in juli 2018 kwam jaike weer te koop, dit hoorde ik dus van mijn vriendin en ze was er nogal beduusd van omdat ze het niet zag aankomen, evenals de nieuwe eigenaresse die jaike liever niet wilde verkopen maar helaas door prive onstandigheden er wel verstandig aan deed het wel te doen...ik ben altijd gek geweest op jaike en zodoende heb ik dus de stoute schoenen aangetrokken en geinformeerd bij de nieuwe eigenaresse...2 weken later was jaike van mij
Nynke Leen heb ik via bokt leren kennen omdat ze riley wel eens op de foto wilde zetten, dit is gebeurd in appelscha bij de meeting maar we hebben eigenlijks bijna dagelijks contact en is nu meer vriendschap geworden, zij is speciaal een uur deze kant op gekomen om een welkomstshoot te doen van Jaike en wat ben ik blij met de eerste foto’s van haar
Jaike heeft kort op deze plek gestaan want de stalling was een tussenoplossing omdat we eigenlijk op stel en sprong bij de andere stal weg gingen maar de stal waar ik heen wilde had geen plek...de stal kreeg al vrij snel een plekje vrij en dus verhuisde ik jaike naar de nieuwe stalling...een laatste x rondparaderen in haar ouwe bakkie
Jaike kwam op de nieuwe stalling aan, helemaal naar wens, alles wat we wilde of nodig hadden was er, we hebben super leuke stalgenoten, fantastische meedenkende stalbazen die heel erg goed op de paarden passen. Ik kan me voor nu echt niks beters wensen.
Inmiddels zijn we halverwege september ( ja ja, een heel verhaal en het jaar nog niet uit) en zit ik dus 1,5 maand na mijn operatie...ik was al dusdanig veel afgevallen dat ik wel voor een keertje alvast op jaike haar rug durfde te zitten...verder niks, alleen even zitten, foto en er weer af...wat was ik gelukkig dat ik eindelijk weer op MIJN/een paard had gezeten
Na die ene x had ik graag willen opbouwen, ik kreeg van veel mensen te horen dat ik alweer prima op een paard kon met mijn gewicht dus ik had besloten het weer te gaan opbouwen...wat denk je, breekt deze domme muts begin oktober niet ff haar vinger en haar hak in 1 x...pfff, daar ging het opbouwen weer...mooi niet dus
14 oktober hadden we wederom een fotomeeting in appelscha waar ik dus met mijn mooie en lieve jaike heen ging, onwijs trots op mijn merrie en op de fotografen die zulke ontzettend mooie foto’s gemaakt hebben
We zijn nu in december aangekomen, de eigenaar van proudly is nog altijd een goede vriendin van me en doordat haar andere paard momenteel onberijdbaar is, rijd zij nu Jaike voor mij bij en hebben ze afgelopen vrijdag een eerste dressuurclinic gereden.
Ik hoop dat 2019 mijn/ons jaar wordt, van mij en Jaike...het jaar waarin ik hopelijk weer kan gaan rijden, het jaar waarin ik hopelijk mijn streefgewicht ga halen, het jaar waarin ik hopelijk ondanks de rugklachten weer kan gaan werken...hopelijk is 2019 ons jaar en voor nu, sluit ik af met het persoonlijke resultaat wat ik tot nu toe geboekt heb.
Sorry voor het lange verhaal, bedankt als je het helemaal gelezen hebt...ik ben niet zo goed in “verkorte” versies schrijven
dat vind ik belangrijker dan dat ik hem zelf houd en hij ongelukkig is... 
