
Santi was superbraaf op het wedstrijdterrein, al veel relaxter dan voorgaande keren. Hij stond zelfs gewoon relaxed op rust aan de trailer hooi te knabbelen. Bij het inrijden was hij ook superbraaf, dus ik had goede hoop voor de dresuurproef, ook omdat er dit keer wat zijgangetjes etc. inzaten zodat hij zijn hoofd er meer bij moest houden. Helaas besloot hij tijdens de proef dat hij het toch spannend vond, vooral omdat er in het riviertje naast de bak bootjes voeren en die waren natuurlijk meeeega eng!


Toen de stijltrail. Hij was deze keer beduidend rustiger en ik was blij met hoe netjes hij de meeste wissels sprong. Af en toe een kleine miscommunicatie tussen ons, ik ben af en toe nog niet duidelijk genoeg qua zit. Zowaar wilde hij deze keer ook wel de brug en de pen gewoon normaal in stap doen in plaats van passage.



Dan de voornaamste issue. De sprong. Het enige waar ik me niet druk om maakte, hij springt namelijk altijd supermakkelijk. Helaas was dit een vleesetende hindernis met een blauw zijltje, dus probeerde hij aanvankelijk te weigeren, en sprong uiteindelijk vanuit stilstand toch, en loeihoog. Ik ben al niet zo’n held met springen en ik lag er echt op als een zak hooi, haha.


Ons favoriete onderdeel, de garrocha. Dit doet hij super!


Tijdens mijn laatste clinic met Arne hadden we drie tonnen geoefend, op 6m, en toen kreeg ik die wissels zo kort achter elkaar maar lastig gereden. Ik vind zelf het omstellen in mijn eigen heup lastig; de pony doet het wel als ik goed zit. Maar ik was erg blij met het resultaat!

De speed ging niet helemaal lekker, ik werd te fanatiek en zat Santi daarom meer in de weg dan dat ik ‘m hielp. Uiteindelijk maar met teugels in één hand gereden en hem het vertrouwen gegeven wat meer eigen input erin te gooien, en toen deed hij het eigenlijk super.





Voor de liefhebber, hier nog een ride-along met de action cam, van de stijltrail:
Al met al een geslaagde dag! Trots op m’n Portugese driftkikker.
