Ik had al een heftig jaar achter de rug en was net op de goede weg om mijn burn-out te boven te komen.
Dit lukte gelukkig steeds beter en ik had een goede uitlaatklep in mijn knappe merrie Gable v Ampère.
Het was een behoorlijke vorstperiode en nadat ze voor de zoveelste keer haar ijzers er af had gegooid besloot ik haar op blote voeten te laten staan.
Ook had ik de laatste tijd wat twijfels over haar.
Ze zat niet goed in haar vel, was nerveus en ik zag aan haar beweging dat er iets niet klopte.
Na overleg met dierenarts en osteopaat bleken er meerdere blessures op te spelen.
Stuk voor stuk werden alle mogelijke opties kleiner waardoor ik de keuze heb gemaakt om haar in te laten slapen.
Ze was nog maar 6 jaar en mijn paardendroom storte daarmee in.
Mijn dochter was net begonnen met rijden.
Daar genoot ik enorm van en ik legde me er bij neer dat er voor mij voorlopig geen paard meer in zat.
En zeker niet zo’n talent als Gable.
Gelukkig mocht ik 1x per week een hele coole haflinger bijrijden zodat ik toch nog een beetje bleef rijden.
Maar goed als je 35 jaar eigen paarden hebt gehad dan is dat niet te vergelijken.
Op een hele bijzondere manier kwam er in September iets op mijn pad.
Op een mooie zondagmorgen maakte ik voor het eerst kennis met Kereltje.
Een knap ventje van toen 2.5 jaar oud.
Een super leuk project om samen vriendjes te worden en stiekem weer te hopen op een mooie toekomst.
Ik mag mijzelf weer paardeneigenaar noemen en wat geniet ik van elk moment.
Ja laat 2018 maar komen!
Wij zijn er klaar voor.
