Geplaatst Marloes: blij ei, western gereden, doodbraaf. Korte voorgeschiedenis!
Maar dan Metsje.. ik hou het kort! Mets heeft 7 jaar geleden een enorm trauma opgelopen. Hoe en wat ga ik nu niet dieper op in, maar neem van me aan dat het diepe indruk heeft gemaakt en ik niet in de buurt was toen het gebeurde.
Na jaren vol rust, dierenartsen, -therapeuten, grondwerken, verdovingen, opbouwen, onderzoeken, kleine stapjes vooruit en kilometers achteruit, ging in 2016 langzaam de knop om. Ik kon redelijk rijden en heb vooral veel buiten gewandeld met haar. Eind 2016 was onze eerste buitenrit een feit. Ze vond het leuk en super spannend tegelijk. Ik kwam er wel achter dat buitenrijden fijn was voor haar koppie. Lekker recht toe, recht aan. Daar moesten we dus verder mee! 2016 sloten we af, op dat moment kon ze samen met Marloes en mijn bijrijdster veilig op buitenrit.
2017!
Om Metsje te laten wennen aan andere paarden organiseerden we een nieuwjaarsrit. Vreemde paarden op ons eigen terrein was een mooi begin! Ze deed het super, en ik kwam er achter dat ze een echte leider is in groepen, ze liep het liefst voorop!
Vreemd terrein was de volgende stap. Metsje had een trailerlaad training volgens de ttouch methode achter de rug (van 2,5 jaar lang
), ze was niet zozeer bang voor de trailer, ze was bang voor alles. Maar ook dat hadden we inmiddels achter de rug! We zijn met de trailer naar mijn ouders gegaan, die wonen aan de andere kant van het dorp. Mocht er dan iets zijn konden we zonder trailer terug komen. Maar het ging prima, al wou ze zonder iets lekkers de trailer niet op. Vooruit maar dan, vanaf nu altijd wortels mee!
Daarna wat verder weg, 40 minuten rijden met de trailer, naar kennissen om daar met hun een buitenrit te maken, het ging super, ze vond het leuk, ze liep lekker voorop. Toen een auto al toeterend voorbij reedt deed ze keurig alsof ze blind en doof was: wat een topper! Die dikke bruine stermerrie achter Metsje is mijn andere topper Marloes!
Daarna deden we mee aan een paasrit, en ook dat ging super. Braaf, veel looplust maar lekker onder controle.
Toen kwam er nog een georganiseerde rit, en hier moesten we voor de eerste keer alleen. Bij alle andere ritten ging mijn bijrijdster mee op Marloes, maar zij stopte er vrij plotseling mee, en voor deze rit had ik ons 4en al opgegeven, en ik had me er ook enorm op verheugd. Mijn vriend drong aan dat ik het gewoon alleen moest gaan proberen en was zo lief om mee te gaan, en heeft me super geholpen. En ach, alle stress was voor niks, want Mets liep de rit gewoon alleen. Weer was ze braaf en betrouwbaar, maar ook lekker voorwaarts. Ze trok zich niks aan van andere paarden. Ik was super trots, ook met zn tweetjes konden we dus prima op pad!
Omdat ik geen bijrijdster meer had, maar Marloes wegens ziekte wel in beweging moet blijven, zelf meer met Loesel aan de slag gegaan. Super leuk, je moet Marloes zien als je shetlander van vroeger, maar dan flink uitvergroot! Loes is western ingereden, en ik ben gewoon lekker aan de slag gegaan. Eerste doel, de hulpen verfijnen. Loes is ooit op een stalhalstertje bitloos ingereden, maar dat was op dat moment niet meer mogelijk. Maar lief als ze is, pikte ze alles heel snel weer op! Na 4 ritten stapte ik alweer bitloos in en uit!
In de zomer deed ik met Metsje nog mee met 'met het zwarte goud door het drentsfriese woud'. Het word saai, want ook dit ging super. Het allerleukste was dat mijn moeder mee ging om te helpen, ze heeft niet zoveel met paarden en noemde Mets in haar slechte jaren altijd 'eng zwart monster'. Nu mogen ze elkaar wel
Ik heb een paar pennynichtjes die natuurlijk altijd willen paardrijden. Mijn fjordje en shetlander zijn er niet meer, dus moesten Metsje en Marloes er aan geloven. Op de weg zet ik ze meestal op Marloes omdat die schaapmak is, maar nu zijn we ook eens met Metsje de weg op gegaan: ging wederom prima!
In augustus is het feestweek bij ons in het dorp, en ik deed mee aan het ringsteken onder het zadel. Mets draafde in een echte friese showdraf door de baan, genoot met volle teugen van het publiek en we wonnen onze eerste prijs: het schoonste geheel! En die prijs kwam me mooi uit.. mijn vriend heeft me namelijk in onze traumajaren beloofd dat hij een paardenbak voor me aan zal leggen als ik een prijs met Metsje zal winnen. Ik heb de moed nog wel eens opgegeven in die 7 jaren, en mijn vriend heeft zn best gedaan om me te motiveren
De bak is inmiddels bijna af!
In september gingen we voor het eerst alleen van huis, een schreeuwende Loesel achterlatend. Mets deed wederom alsof ze blind en doof was. Mijn arme vriend kreeg een aantal voorbijgangers aan de deur dat Marloes zo aan het gillen was.. Arme beest mocht eerder natuurlijk altijd mee, maar ik moet ze nu om en om meenemen. Hopelijk zakt haar verlatingsangst nog wat af.
Toch mag Loesel eigenlijk niet klagen want ik neem haar ook zeer regelmatig mee op buitenrit. En dat is leuk. Ze is enorm, ze beweegt enorm, en ze is zo'n lief, blij ei. Nooit schrikken, nooit gek doen. Gewoon lekker ongecompliseert rijden.
Metsje mocht mee naar de desert trail, en daar heb ik de galophulp er nog even ingezet, die had ze nog niet geleerd.
In november deden we met zn drieen mee met een clinic. Ik ben voor het eerst alleen met beide dames in de trailer op pad geweest. Ging goed, inmiddels zijn we aardig ook wat gewend. Sochtends reed ik met Metsje en smiddags met Marloes.
De zaterdag voor Kerst nam ik Marloes nog mee naar een schriktraining. We hebben lekker gereden. Ze schrok gewoonweg niet
dus er was weinig om aan te werken. Een opblaaskrokodil op haar rug, door de rook van een rookmachine terwijl ik met de Nederlandse vlag zwaai, onderdoorgangen, over frisdrankflessen lopen. De kerstboom was al helemaal niet eng, daar voelde ze zich wel mee verbonden!
http://boktimg.nl/img/m/TOjiW8.jpg
Ja, het was een super jaar. Ik had bij Metsje als doel gesteld veilig buiten te kunnen rijden, en stiekem de desert trail. Helemaal gelukt! Toen ik met Loes aan de slag ging was het doel vooral de hulpen verfijnen, ook gelukt. Ze is met een los teugeltje op een pink te rijden, wat ik best gaaf vind bij 1000 kilo paard.
Voor volgend jaar heb ik ook weer doelen, bij Metsje wil ik wat gemakkelijker op kunnen stijgen, dat vind ze nog spannend, en een wedstrijd starten. Voor Loes wil ik op 1 hand kunnen rijden, daar zijn we al wat mee begonnen. Een trailwedstrijd lijkt me ook te gek!
Begin dit jaar had ik al besloten dat we alles achter ons laten, en dat is gelukt. Ik ben super trots op mijn beide dames. Bedankt voor het kijken!
Prettig 2018! 
Wat een knoepert van een paard hé!