Het topic van vorig jaar: Caily @ [RIJ-ITP] Hoe het Tinkertrio compleet werd. Droom ik, of is het echt?!
januari
Deze maand begon geweldig. Vlak voor de jaarwisseling was Caily weer thuis gekomen, samen met Lola, haar door mij gefokte dochter, en Kyra, die ik al van veulen af aan kende en ook echt van mij was sinds een jaar, maakte ze mijn droom trio compleet. Wat kon ik me nog wensen?
Lola
Elke dag genoot ik meer van ze, wat een rijkdom, ik kon het gewoon niet geloven.
Helaas was de pret plots voorbij halverwege deze maand plotsklaps voorbij. Mijn lieve kleine Lola, die nog nooit wat mankeerde kreeg koliek. De horror van de 48 uur thuis zal ik iedereen besparen, daarna besloten we naar de kliniek te gaan. Op vrijdag bleek het een verstopping van de colon descendens (laatste gedeelte dikke darm) te zijn. Dit gedeelte is heel slecht operabel, haar kansen zouden gelijk zijn aan behandelen zonder operatie, terwijl pijn, duur van herstel en kans op complicaties groter waren. De kans was ongeveer 30% overleven in beide gevallen. Dus wat doe je dan, op zo'n moment weet je het echt niet. Je grote droom, jong, fit en gezond, vol levenslust, een hele toekomst voor zich, dus besloten door te gaan zonder operatie. Een heel lief gezin zetten hun deur voor me open zodat ik bij mijn prinses in de buurt kon blijven de komende dagen. Nachten gingen voorbij, het werd zaterdag, zondag, maandag. Elke dag was ik minimaal twee keer bij haar om haar moed in te spreken, en te helpen bij de behandeling. Meerdere keren per dag paraffine en water via de maagsonde, meerdere keren per dag infuus. Mijn kleine meisje, nog geen drie jaar oud, en zo vreselijk dapper
Op maandagavond was de dierenarts even weg terwijl Lola aan het infuus stond. Ze verblijde ons met een heerlijke bult mest. Een klein vreugdedansje, zowel met de artsen en assistenten, als nadien op facebook waar veel vrienden meeleefden. Ik bleef echter voorzichtig, eerst een goed bloedbeeld morgenochtend... dat ze een keer had gemest en wat vrolijker leek, deed mij niet overtuigen. En helaas had mijn gevoel gelijk. De volgende ochtend werd ik gebeld dat haar bloed heel erg achteruit was gegaan. Wat dagenlang stabiel was, was nu fiks lager. Eigenlijk was de kans op een toekomst verkeken. Ik besloot dat het genoeg was, mijn dappere prinses kreeg al dagenlang morfine en was alsnog niet volledig pijnvrij, nu dit. Hoe lang kijk je zoiets aan, als alle artsen zeggen, er is geen hoop meer. Dan moet je eerlijk zijn, ik wilde het niet aan laten komen op een buikvliesontsteking door een geknapte darm. Terwijl een vriendin naar de kliniek reed, nam ik afscheid van mijn geweldige droomveulen. 2 jaar en 8 maanden heeft ze mogen worden. Op haar rug heb ik nooit mogen zitten, maar gelukkig hebben we dag in dag uit plezier gehad en heb ik ontelbaar leuke dingen gedaan en mooie herinneringen gemaakt.
februari
Moeilijke keuze's moesten gemaakt worden. Alhoewel, moeilijk, niets zo relatief als dat, na de keuze van vorige maand. Kyra was geen paard wat je zo even stil kon zetten. De uitzondering op de regel, een Tinker die kilometers moest maken, zij werd niet gelukkig van een beetje tutten. En ik werd niet gelukkig van een jong en fit paard die ik had om kilometers te maken, terwijl ik nu de behoefte absoluut niet meer had. Ondanks dat iedereen mijn besluit veel te snel vond, besloot ik Kyra te verkopen. Ze verdiende beter, en het was voor mij veel te confronterend, zij en Lola waren mijn duo, de een zonder de ander, dat klopte niet.
Achteraf had het zo moeten zijn. Binnen een week was ze verkocht, en Kyra heeft het ge-wel-dig. Nog beter dan ze het bij mij ooit had kunnen hebben. En ik had het ook niet beter kunnen treffen met deze eigenaren. Ik wordt zo onwijs goed op de hoogte gehouden, mag altijd langs komen, en heb ook de tijd gehad om afscheid te nemen en een oplossing voor Caily te zoeken. Een foto van de afscheidsshoot door KBK.
Met de verkoop van Kyra moest ik de volgende keuze maken. Wat te doen met Caily? Na heel veel opties bekeken te hebben, te wikken en te wegen. Besloot ik dat ik graag weer een jong paard wilde, zelf mak maken en toekomst mee schrijven, dat was toch echt mijn passie. Echter had ik nogal wat wensen, een veulen was mij te jong, maar wilde ook geen paard wat al veel in handen was geweest. Ik wilde een Tinker, merrie, bont, veel kleur, nederlands gefokt, veel behang. Dus.... succes
Maar wonder boven wonder vond ik haar, op haar naam na leek ze perfect te passen; Tietsia. Bijna 2 jaar oud en dochter van Cullan. Ik kwam met de eigenaren overeen dat ze hier op proef heen mocht, vanwege het feit dat ze haar manen had afgeschuurd en ik vanwege fokambities echt geen paard met jeuk wilde. Maar alles wees erop dat het eenmalig was, dus in ruil voor mak maken, mocht ik haar eerst op proef. En hoe bizar kunnen dingen lopen. Caily is echt geen makkelijke, maar met Tietsia was het in een dag goed. Dat was haar pleegdochter, ze verloor de jonge merrie geen moment uit het oog, die twee werd dikke mik.
https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5AC25346
maart
Tietsia was niet mak, kende niks, liet zich niet pakken. Ze liep zelfs nog bij dr moeder voordat ze hierheen kwam. Echter hielp het onwijs dat ze compleet uit de situatie was getrokken en alles nieuw was. Samen met Caily was ze binnen no-time mak. Wat een heerlijk nuchter dier. Vond alles prima. Vast staan? Geen probleem! Verkeer? Nou en. Hoefsmid? Prima. Ontwormen? Gewoon even slikken. Top! Ik nam haar mee als handpaard naast Caily. Of gewoon los, ze ging toch niet ver bij Caily vandaan
https://www.youtube.com/watch?v=Syhhjv8HK7I&t=5s
april
Een kleine fotoshoot gehad
Deze maand kwamen ook mijn zusjes logeren, en besloten we te gaan ontbijten bij McDonald's, natuurlijk gingen de paarden mee!
mei
Het gezin waar ik mocht logeren had zelf ook Tinkers, ze had me aangeboden dat ik Caily mocht brengen om te laten dekken door een van haar hengsten. Dat aanbod nam ik natuurlijk graag aan! Omdat ik Tietsia niet alleen wilde laten, mocht zij ook nog mee, zo lief! Helaas had ik voordat de dames op vakantie ging al het vermoeden dat Tietsia toch weer jeuk had, wat helaas al snel werd bevestigt. Gelukkig mocht ze een deken lenen van een van de Tinkers die daar woonde.
https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5AD1432A
Ik besloot dat ik het aan wilde kijken wbt de jeuk, Tietsia was zo leuk... Ik geloofde nog steeds niet in eczeem, wie weet hoe ver we het onder controle zouden krijgen...
juni
2 juni zou Lola 3 jaar zijn geworden. Drie roze (lola-kleur) ballonnen heb ik opgelaten, want ballonnen was Lola gek op (ze kon ze kapot stampen op commando). Happy Birthday prinses...
Helaas was de opvoelbox op de kliniek echt vervloekt in combinatie met mijn paarden, waar Lola begin dit jaar dagelijks had staan vechten voor haar leven, werd Caily nu herhaaldelijk niet drachtig gescant.
juli
Het wilde niet lukken met Caily, twee maanden twee paarden missen in de zomer was me wel lang genoeg. Dus Caily en Tietsia kwamen na een laatste dekpoging terug naar huis. Niet veel later kwam ook Hiawatha erbij. Zij is een van een vriendin, en ik mocht haar lenen om lekker kilometers mee te maken, waar ze ook mooi mak van zou worden.
https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5AB9DD80
Ook gingen we nog een laatste keer met Caily op en neer om te dekken. Samen met mijn eigen dierenarts hadden we een uitgebreid plan gemaakt waardoor er weer wat hoop was.
augustus
Jaja, het mag bijna een wonder heten, maar Caily werd drachtig gescant
Helaas kon ik geen vat krijgen op de jeuk van Tietsia. Het was onder controle, maar bij mij zou ze geen toekomst hebben. Ik besloot haar eigenaren te vertellen dat ik van de koop af zag en dat het aan hun was of ze naar huis terug zou moeten of dat ze haar aan derden wilden verkopen en dat dat vanuit mij mocht, aangezien ze bij mij goed in handen kwam en inmiddels op haar plek was. Het werd het laatste. En al snel diende zich een leuk bazinnetje aan die als een blok viel voor haar nuchterheid.
Inmiddels was ook Candy in beeld. Een 4-jarige merrie die zeg maar niet mak was
En dat is eigenlijk een understatement, want ze wist vooral heel goed hoe ze me het leven zuur kon maken, en was heilig overtuigd dat mensen haar pijn doen en niet aardig zijn. Alleen knuffelen was leuk, zolang ik halsters en andere attributen thuis liet, en haar vooral niet vast pakte. Een dag hebben Candy en Tietsia samen hier in de wei gelopen, wat een prachtig kwartet
https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5AD25E6D
Ik had Tietsia mooi gemaakt voor haar nieuwe eigenaresse, aangezien ze als verassing van haar vriend wat eerder kwam dan de planning was, op eigenaresse haar verjaardag dus!
september
De band met Candy bleef groeien, wat een geweldig dier! Zo beschadigd, zo gecompliceerd, maar vooral een ijzersterk karakter, een hele duidelijke mening. Daar hou ik van, stiekem deed ze me denken aan Lola... En nee, ze liet zich nog steeds niet makkelijk pakken en wilde weinig van de mensenwereld weten. Maar ik had haar vertrouwen. Ik kon bij haar gaan liggen, wat heb ik gejankt de eerste keer, net als bij Lola... En ik mocht zelfs op haar zitten als ze in de wei lag!
Dit weekend kwamen ook een aantal bokkers met hun paarden logeren, een gezellig weekend met mooie ritjes!
https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5ACB7D08
En Hiawatha werd Nederlands Kampioen Cobmerries bij het Tinkerstamboek!
https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5AD5913A
Samen met Caily mocht ze mee naar een fotomeeting in de buurt. Met Hiawatha en Caily kon dat, ik als organistor en in mn eentje met twee paarden. Maar de dames zijn onwijs zoet geweest, en het resultaat mag er wezen!
En samen met Caily at ik een koekje, gewoon in huis, aan de keukentafel
https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5ABEEFF1
oktober
Candy werd langzaam aan een beetje makker. Dus ook zij mocht mee op pad. Wandelen, als handpaard of naast de fiets. Ik ben gek op water en paarden, en ik was dan ook reuze benieuwd wat Candy van water zou vinden. Nou, moge dat duidelijk zijn
Ook kwam Pernille (PeerAppel) langs om prachtige foto's te maken. Ze wist Candy er precies zo op te krijgen als ze was.
november
Wederom moest ik een moeilijke keuze maken. Ik was verliefd op Candy. Haar karakter was voor velen een fikse afknapper. Maar ik vond haar geweldig. Al zou ik nog 10 keer met m'n hoofd op het asfalt knallen, al zou ik nog 100 keer een omheining rechtop moeten zetten, al rukt ze zich nog 1.000 keer los, ik hoop nog 10.000 dagen van haar te mogen genieten. Een paard waarbij het karakter en uiterlijk samen komen, die ik begrijp door de 2,5 jaar lessen van Lola, precies genoeg dezelfde karaktertrekjes heeft om in mijn hart te kruipen, maar niet zodanig veel dat het pijn doet. Daarvan is er maar 1. Deze kans krijg ik nooit meer.
Maar de prijs die ik moet betalen is hoog. Heel hoog. Ik kan echt maar een paard houden. Dus na liters en liters tranen, besloot ik Caily te koop te zetten. Ik snapte het zelf niet, mijn steun en toeverlaat, de moeder van Lola, het paard wat al mijn dromen uit liet komen. Maar het voelde als de beste oplossing, voor ons allemaal. Caily was mak, vol levenservaring, zij zou haar plekje elders vinden. Candy haar toekomst zou bij een ander een stuk minder rooskleurig zijn. En ik wilde zo graag een jong paard zelf opleiden. Caily was al 17, ondanks dat ze zelf vond van niet, toch stiekem wat ouder aan het worden, en ik was nog zo jong, zoveel paardendromen voor over "jaren". Met een veulen moet je het altijd afwachten, terwijl ik met Candy precies wist wat ik had.
Bizar genoeg doe ik dit jaar ergens, ik weet niet waar of hoe, iets goed. Want ook voor Caily klopte binnen no time een geweldig baasje aan. Nog een laatste keer samen genieten...
Met pijn in het hart heb ik haar af gegeven, duimend dat ze net zo goed voor Caily zijn als dat de baasjes van Kyra en Tietsia voor hun toppers zijn. En stiekem ook een klein beetje dat ze mij net zo fijn op de hoogte houden als de andere twee meiden (eigenlijk vriendinnen inmiddels) doen.
december
En toen was het alweer december. Nu Candy echt van mij is, gaat ze door het leven als Phoebe. Phoebe heeft de zware taak mijn hart wat in duizenden stukjes is gebroken, proberen te lijmen. En ik hoop dat voor elk stukje wat zij lijmt, er een stukje vertrouwen bij haar terug komt. We hebben beide een hele lange weg te gaan, maar ooit zullen we er komen. Samen. We zijn elkaars enige kans...
Een hoogtepunt hebben we vorige week al bereikt, ik mocht zomaar op haar rug zitten!
