Het 2017 met de vosjes was weer bewogen, maar met een hoop mooie herinneringen. En jubileums! Wietje was alweer 10 jaar MIJN Wietje! En dit was het 9e jaar dat we samen op vakantie gingen. En hoe kunnen we dat beter vieren met '3 keer is scheepsrecht' en '3 maal 3 is 9 (jaar)'. Of te wel; Wiet en ik zijn 3x op vakantie geweest dit jaar! Wat een rijkdom
We begonnen met sneeuw in februari. Genieten en lol maken!!
April was de maand dat pony wat aanmodderde. Een aantal keer lichte koliek en eind april heeft ze een weekend op de Lingehoeve gestaan omdat haar kies eruit moest. Super spannend, maar alles was goed gegaan!
En terwijl pony zielig alleen op de kliniek stond, reisde ik met Wiet af voor een weekendje Bergeijk Hoofd leegmaken!
We deden dat weekend mee met een Extreme Trail Clinic. Wat echt super gaaf was om te doen! Vos vond het super spannend en soms een beetje té spannend. Maar wat was ze braaf!
In de zomer vele kilometers gemaakt met beide vossen!
En soms ook met twee vossen tegelijk
Naast een weekend Bergeijk zijn we met Pinksteren een weekend naar Kootwijkerbroek geweest en in juli nog een week naar Warnsveld. Toch wel mijn favo tijd van het jaar. Met gezellige vriendinnen op vakantie en wat een rijkdom om je paard mee te kunnen nemen (mijn droom is nog eens ze beiden te kunnen meenemen). Kilometers maken en genieten. Wiet ging van de zomer echt zo goed! We hebben in Kootwijk flink lange ritten gemaakt en stiekem ook 'stout' gedaan door een paar galopjes te trekken. Wat genieten Ze ging goed, ze gaf het aan, en herstelde top. Haar luchtwegen leken geen probleem!
Na top vakantie waren we weer lekker aan het trainen in de bak en buiten. Ze ging zo fijn en goed!!
Begin augustus maakte we een gezellig buitenritje met wat stalgenoten, en door stomme pech kwam Wiet in een klein, maar diep slootje terecht. Vervolgens volgde het langste uur van mijn leven. Ik was echt bang dat ik haar door zoiets stoms kwijt zou raken. Het moment dat ik dacht dat ze letterlijk en figuurlijk uit mijn handen zou glippen en ze langzaam met haar hoofd onder water zakte zal ik nooit kunnen vergeten.... Gelukkig zijn ze met man en macht gaan trekken op dat moment en hebben ze haar uiteindelijk op het droge kunnen krijgen. Ik ben de brandweerlieden, stalgenoten, buurtbewoners, toevallige voorbijgangers, de toevallige voorbij fietsende agent meer dan 1000x dankbaar Zonder hen was zeer nooit uitgekomen!
Op wat oppervlakkige wondjes en een tijdelijk 'zwempootje' (rare pas) na, leek ze er niets aan over te hebben gehouden. Ze was direct op de antibiotica gezet vanwege water in haar longen, maar ook dat leek af te lopen met een sisser gelukkig.
Zulke gebeurtenissen doen je wel beseffen hoeveel rijkdom mijn vossen zijn en hoeveel ze voor mij betekenen
En we blijven altijd door gaan met samen dingen doen! Grondwerk lesje gehad, buitenritjes, wandelingen, rijden, spelen...
Helaas bleek ze door het slootgebeuren wel een klap te hebben gekregen in haar weerstand en moddert nu alweer even met stomme klachten en ook haar luchtwegen zijn weer gaan opspelen. Een domper nadat ze ondanks vorig jaar zo goed ging dit jaar. En om solidair te zijn doet pony ook mee met modderen, dus ik heb even 2 zorgenkindjes #bergenmedicijnen
Toch mogen die zorgen de pret niet drukken. We blijven lekker door gaan met genieten en kilometers maken op verschillende manieren, al dan niet op een wat rustiger tempo
En uiteraard mag de sneeuw van de laatste maand van het jaar niet achterwegen blijven. Zo'n pak in december komt niet vaak meer voor Hiermee ook een speciale vermelding voor mijn derde belangrijke vosje, mijn rode kattenzakdoek
En zo sluiten we het jaar af! Hopelijk voor het eind van het jaar geen medicijnen meer en dan zo, hop, gezond 2018 in. Het wat mindere eind van 2017 motiveert alleen maar meer om er voor te vechten en vol tegenaan te gaan, zodat we ook in 2018 herinneringen en kilometers kunnen maken!