Geplaatst 
En hoe doen we dat? Met foto's, natuurlijk!
Background-story
Lana is in 2014 in mijn leven gekomen als... ja, een vleeskoe. Ik ben niet bang om dit te zeggen, want dat is wat ze was. Ze was 9 destijds, ze hoorde in de fleur van haar leven te zijn, maar de eigenaar had haar ondertussen al zo'n jaar of twee op de weide staan. De redenen voor deze stilstand werden duidelijk naarmate ik ermee aan de slag ging, maar in het kort? Koetsen bleek toch net iets te snel te gaan met haar, ze ging dwars door omheiningen heen en er was drie man nodig om haar in te spannen. Hij deed er niets meer mee, dus toen kreeg ik de go-ahead om er mijn ding mee te doen. "Ze is van jou" zei hij graag. Gevaarlijk iets om te zeggen tegen een meisje van 16
Ze was niet beleerd onder het zadel, er hadden vroeger kinderen "voor de lol" op gezeten, maar daar bleef het bij. Sturen, benen, gaas, een rem? Nope. Maar daar ging ik dan mee verder, en hoewel ik in het eerste jaar vaak heb gezegd "Nu geef ik het óp." bleef ik toch doorspartelen.
En zo zijn we in dit jaar beland, alweer drie jaar verder
Januari
Een maand vol met ergernissen. Lana bleek een blein te hebben in de eerste week van het jaar, en zo gingen we mank 2016 in. De blein was gelukkig niet al te diep, maar alsof de blein niet erg genoeg was, kwam de hoefsmid van de eigenaar opzetten.
Ik heb de man nooit gemogen, en hij bleek die opvatting enkel bij te voeren mettertijd. Toen hij de blein kwam wegsnijden dacht ik oke, ze gaat even van haar ijzers af, zodat dat er netjes kan uitgroeien. Wat dacht ik toch fout.
De blein was er nog maar net uitgesneden, of hij nam haar hoef weer op, legde het ijzer ertegen en nagelde het ijzer door de nu opengesneden blein.
Ik heb een paard nog nooit zo hard zien kreunen. Paniek in haar ogen, mijn meisje dat amper van haar stuk te brengen was. Hij deed dit zonder waarschuwing en zonder maar iets te vragen aan mij. De eigenaar was er immers niet bij, en die vond alles wel goed.
Ik was laaiend. De poort toegedaan achter de man en hem nooit meer teruggezien. Ik meldde het nog aan de eigenaar, die zijn schouders ophaalde. "Hij zal wel weten wat goed is voor die hoeven."
Ondertussen werden haar hoeven erger en erger, en begon ze mank te lopen (op ijzers) op steentjes en grind. Ze liep steeds trager.
Februari
Lana kreeg een probleem met thuis te verlaten. Dit was een maand waarin ongelukken vaker gebeurden - Plots omdraaien en wegsprinten naar huis, bij verschieten andere paarden omvermaaien. Ik zag het even niet meer zitten en reed amper. Haar hoeven werden er niet beter op, en het stuur dat ik er had opgezet, samen met de rem, waren weggevaagd.
Maart
Ik nam het probleem bij de hoorns en begon er hard aan te werken. Na verloop van tijd vervaagde het probleem tot er niets meer van over was, en gingen we op testrit bij LRV club Eyota. Ondanks het lastige gedrag van haar (Ze beet en schopte naar elk paard dat een cm te dichtbij kwam) en mijn onervarenheid in groep te rijden, deed ze het toch net goed genoeg om aanvaard te worden, en zo gingen wij het clubleven een beetje in.
Ik maakte eindelijk de beslissing om de ijzers het raam uit te gooien (vrij geweldadig, maar ik had er écht genoeg van
) en liep deze dus ook bij de eigenaar. Hij zei oke, het is jouw paard, als je ze kapot maakt is het jouw schuld. Bon, ik vond dat oke, want met die ijzers beterde duidelijk niets. Ik liet een natuurlijk bekapper komen en haar voeten gingen kort, zonder ijzers.Die viezigheid naar andere paarden was weer een probleem om aan te werken. Ai caramba....
Ze had al járen alleen gestaan en bij haar eigenaar bleef dit ook zo. Ik mocht er geen shetlander bijhalen om haar gezelschap te houden, en ik accepteerde dit ook. Dan maar ritten plannen met anderen voor gewenning
April
Ze begon ein-de-lijk te vermageren. Het was traag, en het was niet simpel, want ze werd 4 bieten per dag gevoerd, samen met haar hooi. Het stapelde maar op, dus ik was blij toen haar buikomtrek terug onder de 2 meter zat.
Maar toen... ja toen begonnen de problemen weer.
Mei
Ze begon erg gevoelig te lopen over grind, over kasseien, over alles dat er een beetje minder uitzag als een normale weg. Hierdoor werd er dus weer weinig buitengegaan, en verdikte ze terug op haar rijke lenteweide. Ik wilde het nog wel even aanzien, aangezien de bekapper me had verteld dat het wel even kon duren voor ze het gewend was.
Dus... ik wachtte.
Juni
Ze liep al iets beter, waardoor de ritten terug in frequentie toenamen. Langere ritten van 30-40 km zoals we ze kenden, echter, waren ondertussen al uit een ver verleden.
Grondwerk en samenspel deed ze nog steeds even graag, maar ze werd futlozer. Het ging allemaal niet meer zoals het vroeger ging.
Juli
De ritten werden terug langer en ik kon de wereld terug met haar verkennen, zonder gemor, zonder pijn. De hoefschoenen bleken een no-go te zijn, want ze schopte ze telkens weer uit, en de grootste last leek niet vanvoor, maar vanachter te zitten in haar hoeven.
Ik gaf zo ook mijn broertje een lesje, en hij kwam eens voor zijn pc uit! Eerst ging het allemaal wat vlug, maar nadien heeft hij op zijn eentje rondgestuurd en kon ik niet trotser zijn op die twee. De breedste grijnzen die dag kwamen vanop Lana's rug.
Augustus
De clinic waar ik al het hele jaar naar uitkeek, van Warwick Schiller, konden we toch nog meedoen. Het was de tweede keer dat we meededen, en we hebben veel complimenten gehad op haar verbetering in het rijden. Ik blij, zij terug happy, en de wereld kon weer niet beter.
Om het nog beter te maken, zijn we op een wandeling twee uitgebroken paarden tegengekomen. Tijdens het proberen te helpen met ze te vangen, kwam ik een man tegen die ook een haflinger had. We zijn blijven babbelen, en hij vond het toch wel echt gek dat ik zonder bit reed met zo'n stevig paard. Hij had zelf een achtjarige haflinger staan, en hij zocht zo wel eens iemand om mee te koetsen...
...dus zo ontmoette ik ook Nastral.
September
Een heerlijke maand waarin een vriendin op visite kwam en we ons gek hebben geamuseerd.
Lana ging echter niet ver, want haar hoeven moesten groeien. De bekapper was weer geweest en had ze veel te kort gezet, waardoor ze ook voorzichtig begon te lopen op gras. Dat was dus ook gedaan voor mij, en de bekapper hoefde niet terug te komen. Ik spendeerde veel tijd bij Nastral om hem op te leren (Stress was de grootste factor bij hem, en ik wilde best helpen) en de rust in het leven te laten zien, zeg maar. Lana kreeg zowel de maand september als bijna de hele maand oktober rust.
Oktober
Lana's rustperiode was gedaan, en de geplande trip naar de Eifel in Duitsland ging van start! Een weekend rust, paarden, en goed eten. Het deeltje van Eyota dat mee was, was super gezelschap en het was enorm gezellig. En de kers op de taart? Na twee maanden rust op de weide zagen haar hoeven er weer als hoeven uit, en wonderbaarlijk ging ze over ál het grind en de vele stenen in de Eifel. Zonder hoefschoenen! Ze heeft toen de beste natuurlijke bekapping ooit gehad - Haar hoeven waren heel mooi afgesleten van de ondergrond.
November
Lana ging op vakantie bij Nastral, en wij namen ons eerste eigen paard aan... of half paard. Wakko werd verwelkomd en wij waren dolblij, ook al was de kleine shet nog zo schrikachtig. Nog een project!
Het bleef echter niet bij die vakantie, want ik had inmiddels het aanbod gekregen Lana en Wakko bij Nastral te laten staan... en zoiets slaag je niet af. De eigenaar van Nastral is ook een enorm vriendelijke mens die zijn paard ook duidelijk graag ziet. Dus hey, waarom niet.
Dus ik ging praten met Lana's eigenaar om te zien of ik ze niet mocht overkopen.
December
... ik had de JA gekregen! Ik kon haar zonder enige terugval kopen, samen met haar koetsen en haar tuig. Haar optoming was al helemaal van mij - Ik had dit jaar ook een zadelpasser laten komen, omdat haar vorige zadel te nauw zat. Ik ben er nog steeds superblij mee!
Dus vorige maand werd het gevoel dat ze van mij was ook in de praktijk waarheid!
Ondertussen bekap ik de hoeven van alledrie zelf, en ze doen het er helemaal super op. Sinds ik ze zelf bekap zijn haar scheuren er volledig uitgegroeid, beginnen haar verzenen terug wat te groeien, en loopt ze zonder problemen over álles. De kudde is blij met elkaar (ondanks dat Nastral het dutske is in zijn eigen weide en het laagste in de rangorde...
) en ik ben ook blij, want nu? Nu kan ik zelf letten op Lana's voer, ze staat in het gezelschap van andere paarden, en ze doet het beter dan ooit. 2017 word een jaar van rijbewijzen, van trailers (ik hoop!), van TREC, van Endurance, en van veel, veel ritten.
Ik zie jullie in het volgende topic!
