Bovenstaande foto's zijn op de kop af, 8 a 10 jaar geleden geschoten..
Even voorstellen:Barbara & Sjapaz
Barbara is 30 jaar
Sjapaz is 21 jaar (van 1995, vader Sjapoer OX)
Alweer 4 jaren lang mag ik zeggen: Dit is mijn pony.
En daar ben ik zo trots op.
We kennen elkaar al jaren, hebben al veel met elkaar meegemaakt, maar de mooiste jaren heb ik nu.
Samen elkaar leren kennen, Sjapaz wordt wat ouder, dat komt met kleine gebreken die ervoor zorgen dat ik direct een week niet slaap, maar na elk stukje ellende groet hij me weer met een lieve hinnik/grom en dan weet ik weer, dat ik zo blij ben dat zijn vriend mag zijn. Hij geeft me zoveel.
Door de leeftijd heeft hij artrose gekregen, en in de beginnende herfstperiode viel hij me kilo's af.
Jarenlang op minimaal krachtvoer gezeten, maar nu moest ik wel verhogen, en hij kwam aan.
Daarom een ode aan mijn scheetjeslatende vriend, die nog zoveel gekkigheid heeft...
1 Januari 2016 = even het oude jaar eruit rollen
In April mocht hij met vriendin Evi mee naar Equiday voor een clinic Working Equitation:
In mei 2016 hebben we een prachtig lang weekend in Kootwijk mogen hebben, samen met mijn vriendin Ellen en paard Beat It.
Dagelijks kilometers gereden, van 15 tot 30 km, meermalen verdwaald omdat de knooppuntroutes voor mij nu eenmaal
onbegrijpelijk zijn... Dus ik mag niet meer navigeren, maar wel koken..We hebben ook een fotoshoot gedaan bij Dyanne Fotografie, en deze mogen foto's mogen niet ontbreken. Ik ga proberen ieder jaar zoiets met hem te doen, tot het eventueel niet meer kan. Maar voor nu even nagenieten van de maand mei:
Bij terugkomst heerlijk weer, en daarom direct mijn nichtjes gevraagd als paardenhulp, want zeg nou zelf: als 4 jarige weet je uitstekend wat je allemaal met een pony kan en mag doen... Voeren, poetsen en natuurlijk "in galop". Waarna je zelf allang blij bent, dat je dat rondje 'draf' hebt bijgehouden.
Ze rijdt geregeld en ik vind het te gek dat ze kan leren rijden op de rug van de pony die het mij ook allemaal heeft geleerd. Ze kan nu zelfstandig stappen en draven, halthouden en voltes rijden. En dat terwijl ze 4 jaar is, ik ben zo trots als een pauw
.Bij ons in de regio werd medio juli de Vliegveldroute http://www.paardrijdentwente.nl/ vrijgegeven, dat is de regio Twenterand en je mag over het vliegveld rijden met een route. Helaas missen de borden nog steeds voor deze route, maar de meeste paardenmensen uit de buurt komen er wel uit. Het is een prachtige route, bult op en af, je komt langs bunkers, meertjes, en verlaten gebouwen waar je mooie spookverhalen over kunt bedenken...
en zo rijden we meestal rond, mijn hond voorop en wij sjokkend erachteraan. Mocht je ons andersom tegenkomen, dan zit mijn hond onder de staart van Sjapaz, want zeg nou zelf: een betere schuilplek is er niet.
Of zo beginnend in de bak, Sjapaz geeft duidelijk aan dat hij liever het bospad verkiest en ik doe een poging meedelijden te hebben (including the duckface "feed that girl some bread").
Maar al met al vermaken we ons uitstekend. We genieten van de vallende herfstbladeren nu, onze bak is 1 grote drekzooi, maar we zijn dolgelukkig. Ik ben zo trots op hoe hij het nog doet, mijn nichtjes zijn paardenidolaat (wat altijd wenselijk is), hij is een beetje van de hele familie geworden.
Papa voert maandag brood, mama woensdag slobber en dagelijks krijgt hij bezoek van al zijn fans en vriendinnetjes.
Het is een verwend dier geworden, maar zo lief, en hij is het zo verschrikkelijk waard.
Sjapaz, je bent een gouden paard voor mij, en daar kan niemand tegenop. Je maakt me zo verschrikkelijk gelukkig dat ik niet zonder je zou kunnen.
De liefde van dit paard gaat echt door de maag... en ik ben zo blij met die appelboom in de tuin
Tot volgend jaar!
ken het gevoel, samen met een ouder paard, elk kwaaltje is weer even schrikken maar de band wordt ook heel anders, dieper.. Nog veel plezier samen! 
![[o]](https://boktimg.nl/s/cadeau.gif "Cadeautje!")
a winner is a dreamer who never gives up
, ook een bokker(t) dus.