Ik was op zoek naar een bijrijdpaard. Een vriendin van me vroeg of ik de zoon van haar bijrijdpaard wilde bijrijden. Dit was wel een tinker en ik had hier nogal vooroordelen over. Het goede nieuws voor mij was dat hij na 2 weken weg zou gaan. Er zou een ander paard voor terug komen. Zo gezegd zo gedaan. Xaffier was een Tinker ruin van toen 3 jaar. Net zadelmak, moest nog doorgereden worden. Hij was op zich braaf, wel eens wat bokken zoals jonge paarden dat doen.
Een van de eerste keren op Xaffier.
Na 2 weken bleek dat de koop niet door ging. Xaffier bleef te koop staan, maar er zat niet veel schot in. Weken werden maanden en maanden werden jaren.
Wij maakten ondertussen onze eerste buitenrit en onze eerste sprongen.
Dat springen ging niet echt geweldig en ik dacht dat hij het ook niet kon. In juli 2012 maar eens een springles gepland bij de vereniging. Helaas vielen we een week ervoor met ons 2en over de hindernis. Xaffier kreupel en allebei flink geschrokken. Ik dacht: ik spring nooit weer met hem. Toch naar de les gegaan die week erop (hij was inmiddels niet meer kreupel). Ik was eigenlijk ontzettend bang maar hij deed het best goed!
Zo reden we lekker door en kregen we aangeboden om mee te doen aan de tripalon in Laren in oktober 2012. Ik wist niet of dit wel goed kwam. Me voorgenomen om maar langs de hindernissen heen te rijden als het niet wilde. Tegen alle verwachtingen in sprong hij top in de cross. Ik reed samen met iemand. Ook het springparcours na de tijd foutloos afgelegd. Ik was ontzettend trots natuurlijk!
We kregen de smaak te pakken! Zo volgde ook ons eerste dressuur concours.
Zo hobbelden we verder. We reden nog wat verschillende concoursen. Ook reden we geregeld buiten. Xaffier wilde daar wel eens heel gek doen. Ik was niet snel bang, en koos ervoor dit gewoon voor te zetten. Bodyprotector aan voor de veiligheid en gaan.
In mei 2013 zouden de paarden naar een andere stal gaan verhuizen. Een week voordat we zouden verhuizen begon Xaffier vreemd te doen. Hij wilde niet meer lopen en stond bij elke beendruk rechtop. Ik wist niet wat het was, dus ben er gewoon weer op gegaan iedere keer. De boer van het erf hielp ons er bij. Tot het punt dat hij steigerde en we samen in de omheining van de bak terecht kwamen. Dit was het punt dat ik af moest stappen. Ze vonden Xaffier te gevaarlijk en waren bang dat het mis zou gaan. Hij begon hier mee op buitenrit.
Ik maakte nog een laatste gekke buitenrit met de dochter van de stal eigenaar. Xaffier was wonderbaarlijk braaf.
Eenmaal verhuisd was Xaffier weer braaf. Hier hebben we een jaar gereden zonder lid te zijn van een vereniging. Na een jaar wilde ik graag lid worden. De vereniging zat precies naast de stal. In de winter lekker droog rijden scheelde toch wel. Toen er een plek vrij kwam in de springles heb ik deze met beide handen aangenomen.
We sprongen vrolijk verder maar, gingen dressuurmatig ook wat aan de gang.
Xaffier stond nog steeds te koop. In februari/ maart 2014 begon de verkoop te lopen. De een na de ander kwam kijken. En daar kwam de zin waar ik a zo bang voor was: Xaffier is verkocht. Ik was diep verdrietig, ik wilde mijn maatje toch niet kwijt! Ik kon hem mijzelf ook helaas niet veroorloven. Hij zou naar Brabant gaan. Ik kon niet mee hem weg brengen, dus heb die ochtend op stal afscheid genomen.
Ik vond het vreselijk dat hij weg was. Al gauw kwam het bericht dat Xaffier terug kwam! Huh, ik geloofde het eerst bijna niet, maar waarom dan? Xaffier bleek bijna onhandelbaar. Zodra we iemand op hem klom deed hij er alles aan die persoon eraf te krijgen. Ik heb filmpjes en foto's gezien dat hij recht op stond. Ze hadden vanalles geprobeerd. Dus, xaffier kwam terug ik mocht hem weer gaan rijden. Wat huiverig de eerste keer hoe zou hij reageren. Maar hij was zo braaf en zette geen pas verkeerd. Toevallig stond er een oefenparcours in de bak.
Van deze periode heb ik eigenlijk geen foto's. In juni 2014 werd hij weer verkocht. Deze keer zonder proef periode dus, ik wist zeker dat ik hem niet weer zou zien.. Een week ging het heel goed bij zijn eigenaaresse. Daarna kreeg hij de terugval en bleek hetzelfde als bij de vorige verkoop. Hier is hij in training gezet, maar dicht mocht niet baten. Ik kreeg nog te horen via Facebook hoe het met hem ging. Daarbij kreeg ik te horen dat als de training niet hielp Xaffier naar iemand anders zou gaan waar hij als spiegel paard gebruikt zou worden. Het laatstgenoemde gebeurde ook. Ik had het contact adres gekregen. Ik nam natuurlijk gelijk contact op en ik mocht Xaffier komen bezoeken. Hier ben ik samen met mijn vriendin heen gegaan. Hij stond een uur verderop.
De huidige eigenaaresse was een ontzettend aardige vrouw. We kwamen aan de praat en in het gesprek vertelde ze me dat Xaffier eigenlijk wel naar mij mocht. Huh wat?! Xaffier naar mij? Ja als ik de enige was die hem kon rijden en hij zo op zijn plekje was waarom niet. Een hectische periode brak aan. Een stal zoeken, ik wilde graag naar de stal waar hij als laatste had gestaan. Ik hoopte dat dit herkenning zou geven voor hem. Hier was op dat moment nog geen plek. Ik koos ervoor om hem bij de boer te stallen tot daar plek was. Helaas kwam hier snel een einde aan. Na een dag of 3 wilde ik gaan wandelen met Xaffier. Hij bleek hier nog niet klaar voor te zijn. Hij schrok draaide zich om en rukte zich los. Hierbij trapte hij na. Ik kreeg de trap in mijn buik en schreeuwde het uit. De ambulance werd gebeld en zo werd ik opgehaald.
Erna brak er voor mij een best heftige periode aan. Iedereen zei me dat ik Xaffier weg moest doen. Hij had een steekje los dachten ze en waren ook vooral bezorgd. Ik wist niet meer wat ik moest ik wilde dit paard een kans geven. Ik moest na de trap weg bij de boer. Op de oude stal was plek voor ons gemaakt, echt erg lief. Xaffier was hier gelijk op zijn gemak. Na een week besloot ik om er voor het eerst weer op te gaan. Dit was een behoorlijk gespannen ritje. Hij was lang niet onder het zadel geweest van juli tot november. Hij was een bommetje en ontplofte dan ook onder het zadel. Gelukkig bleef ik zitten en we gingen weer bergopwaarts!
We deden in december mee aan de clubkampioenschappen. Lekker voor spek en bonen, want ik wilde geen druk op hem leggen.
Het ging allemaal erg goed en we gingen goed vooruit, het wederzijdse vertrouwen kwam terug!
Maart 2015: hier ging het weer mis. Xaffier bleef weer constant steigeren. Met hulp heb ik hem hier weer door heen kunnen rijden. Hij wilde ook niet meer alleen in de bak zijn als we gingen rijden. Alle medische problemen waren uitgesloten. Weer kreeg ik te horen dat ik hem beter weg kon doen. Nee, dat wilde ik niet ik wilde hem niet kwijt. En waar zou hij dan belanden?
We gingen weer verder na deze terug val. Het ging erna ontzettend goed en we pakten wat concoursen mee. Ik merkte dat we beter werden. Hij zat beter in zijn spieren en oogde tevreden.
Xaffier had een nieuw trucje bedacht. Hij wilde niet meer in dus rukte zich los. Hij kon niet meer buiten gezet worden op die stal als ik er niet was. Ik ben er toen zo ontzettend hard af gevallen, dat ik direct besloot om te verhuizen. Ik ben bij verschillende stallen gaan kijken. Ik kwam op een stal uit waar hij de hele dag buiten kon staan en se eigenaaresse wel van aanpakken weet. Dit was wat ik zocht! 3 januari 2016 ben ik verhuisd. Xaffier knapte op! Ongelovenlijk! Hij veranderde dit jaar. We hebben wat grondwerklessen gevolgd, om de problematiek op de grond aan te pakken. Verder vroeg ik deze zomer onze startpas aan. Xaffier ging zo goed, dat ik dacht dat we er wel klaar voor waren. Dit klopte, gelijk een winst onze eerste wedstrijd! Thuis trainen we lekker verder, ik merk dat hij steeds sterker word. Hij heeft op deze stal nog niet van dat rare gedrag onder het zadel vertoond. Elk jaar komen de tandarts en de osteopaat. En als afsluiten reden we half oktober een wedstrijd van het tinker stamboek. We werden hier zondag 2x eerste en hadden die dag 3 winstpunten!
Bedankt voor het lezen, ik ben benieuwd wat ons nog meer te wachten staat.
2 leuke foto's als afsluiter.
Xaffier op Horse Event 2016
Springen in maart 2016
