Geplaatst Lang getwijfeld maar toch besloten een overzichtje te maken.
Heel actief ben ik niet meer op bokt, maar toch denk ik dat ons bijzondere verhaal hier wel een plekje verdient.
In december 2011 heb ik mijn oude paardje Ro teruggekocht omdat die na 6 jaar nog steeds de baas was over de eigenaar. Ze hebben besloten haar te verkopen alleen zat er 1 groot nadeel aan.. Ze was onregelmatig gaan lopen.. Na goed denken heb ik besloten haar terug te halen en te kijken in hoe verre ze weer zuiver zou gaan lopen. Al snel werd duidelijk dat dit probleem te verhelpen was.
Ze liep niet echt kreupel, maar ze maakte haar ene pas een stuk korter
Door de komst van mijn dochtertje in oktober 2012 had besloten 1 van mijn 2 paarden te verkopen.
Een ding was zeker, Ro ging nooit meer weg.
Dus besloten Caro weg te doen. Gelukkig was ze binnen een week verkocht en leek een goed huis te krijgen, helaas viel dit tegen en weet ik nu niet waar ze staat.
Nu Ro als enig paard over was, kreeg ze alle aandacht en daar genoot ze van!!
In korte tijd bloeide ze helemaal op.
http://www.mijnalbum.nl/Foto650-OG7DLNCJ.jpg
http://www.mijnalbum.nl/Foto650-YOPB6YHY.jpg
We zijn lekker aan de slag gegaan en dat ging steeds beter..
Onder tussen had ik Ro laten behandelen met Dry Needling en dat wierp zijn vruchten af.. Wat knapte ze op!!
In maart zijn we van stal verhuisd. Voor mij dichter bij huis, maar voor Ro was het super. Al snel was ze helemaal op d'r gemak en ze zag d'r super uit.
Ook hier reden we lekker door op ons gemakkie.
We springen even door naar mei
Deze maand is Anne ( AnneXxX ) langs geweest om foto's te maken.
Ze liep namelijk al een hele week helemaal zuiver en dat moest natuurlijk op de foto!!
Niet wetende dat dit onze laatste rit was dat mevrouw goed liep.
De dag erna was Ro kreupel... Niets geks, gebeurde wel vaker.. Maar dit keer op rechts achter in plaats van de gebruikelijke rechts voor.
Half juni zou er een onderlingewedstrijd zijn op stal en jee wat had ik me daar op verheugd. Onze allereerste wedstrijd zou dat worden...
Maar helaas, Ro was nog steeds kreupel..
Natuurlijk was ik wel op stal en Anne ook.. Dus moeders opgetrommeld om even met Jessy naar stal te komen.
Niet gepoetst, gewoon in het land..
Zo voorzichtig was ze met Jessy.
Jessy heeft zelfs nog even op Ro gezeten.
https://scontent-b.xx.fbcdn.net/hphotos ... 6732_n.jpg
Ro was onderhand al 6 weken kreupel en dat was genoeg. We hebben thermografisch onderzoek uit laten voeren en daar kwam eigenlijk niets schokkends uit.
Wel verklaarde het waarom ze kreupel was, namelijk overbelasting door compensatie. Osteopaat erbij en het zou wel weer goed komen.
De thermograaf vond Ro wel een leuk project en nodigde ons uit voor een clinic dag.
Zo gezegd, zo gedaan. 20 juli ben ik met Ro naar de Bilt gereden en hebben we een leerzame dag gehad over thermografie, osteopatie en hoef been balans.
Ro was gecorrigeerd op de hoeven en nog maals zijn er een paar thermografische plaatjes gemaakt.
Het was duidelijk dat ze al een heel stuk verbeterd was, maar zuiver liep ze zeker nog niet!
In die tijd ook een nieuw zadel gekocht want ja, als je toch bezig ben, moet je het goed doen..
Na het 2e bezoekje van de osteopaat kregen we goed nieuws; Ze moet nu goed zijn en over een half jaartje is vroeg genoeg..
Wel bleek er iets artrose in haar knie te zitten dus springen mochten we niet meer.. Goed, daar konden we misschien wel mee leven..
Helemaal gelukkig dat het weer goed zou zijn, maar niets bleek minder waar. Ro liep nog steeds niet zuiver op het rechter voor been.
Wel reden we gewoon weer want dat kon geen kwaad. Het waren tenslotte spieren die weer getraind moesten worden en opgerekt moesten worden.
Ondertussen kwam Anne nog een keer langs.
Ze zag er super uit, maar nog steeds niet helemaal zuiver.
Wel was ze aardig zichzelf en kon ze weer gekke trucjes uithalen. Niet meer als vroeger, maar dat gooide ik maar op het feit dat ze wat ouder werd.
We kwamen aan in augustus en nog was Ro niet zuiver.. Waarom duurde het toch zo lang?!
Last minute besloten toch naar een fotomeeting te gaan want ja, we zouden genieten van alle momenten. Dat moest vastgelegd worden.
En dat hebben de fotograven super gedaan!!
Mijn gekke merrie
En verder in augustus maar besloten dat het bak werk niet voor Ro geschikt meer was. Ze wilde niet meer lopen en ik moest haar eerst aanduwen voor ze een klein beetje wilde meewerken.
Gelukkig konden we in het land rijden en pakte we af en toe een sprongetje van 30 cm mee, daarin had ze wel plezier, ondanks dat dat niet meer mocht..
Toen kwam ik bij het idee: Waarom niet buitenrijden? Nou, omdat Ro vroeger een auto aan heeft gereden die daarna naar de sloop kon en Ro niets mankeerde
Daarom dus.. Een beetje mijn eigen angst.Maar goed, je moet wat, dus besloten buiten te gaan rijden
Ze was tenslotte wel goed verkeersmak en we stonden vlak bij waar we vroeger zo veel hadden gereden. Daar moesten we dus nog heen!! Heerlijk gereden maar dit bleek het ook niet te zijn..
Ro stond in het land met een opgetrokken buik.. Ze kreeg al speciaal aangemeten kruiden, een schep slobber en bijna onbeperkt goed hooi, maar dikker werd ze niet..
Dat ze een been buiten de massa plaatste werd ook steeds duidelijker. En toen kwam er iemand naar me toe die zei " Merlinde, ze word wel slecht he? Je weet wat je moet doen he?"
En ja, dat wist ik.. Maar dat wilde ik echt niet. Ik kon mn maatje nog niet missen.
Maar ja, wat waren de andere opties? Ik had iedereen erbij gehaald en alles geprobeerd..
Als er een probleem was opgelost kwam er een nieuw probleem te voorschijn. Ro had te lang in haar eigen foute houding gelopen dat er geen einde kwam aan alle problemen.
Ze was gewoon op.. Dat merkte je aan alles maar ik had een bord voor mn hoofd.
Achteraf bedenk je je dat ze inderdaad niet meer over hekken sprong, dat ze niet meer zo hoog kon bokken en dat ik niet meer afviel.. Voor Ro was de lol eraf..
Daarbij had Ro al 14 eigenaren gehad en een vreselijk verleden dus het was tijd om mijn belofte aan haar na te komen. Ze ging nooit meer weg.. Alleen nog naar de eeuwige groene weides.
En zo heb ik op 5 september 2013 afscheid genomen van mijn allergrootste vriendin. Ze heeft maar 15 jaar mogen worden
Dat viel mij vreselijk zwaar. Ro is voor mij altijd heel bijzonder geweest. Toen ze in 2005 verkocht werd waren we haar kwijt. Ik was letterlijk depressief.. Binnen een jaar was ze 4 keer doorverkocht. Tot die ene dag dat we een brief kregen waarin mensen ons vroegen of Ro van ons was geweest en of we contact op wilden nemen..
Een jaar daarna werd ze weer verkocht en waren we haar weer kwijt.. En weer werden we een tijd later gebeld of wij de vorige eigenaren waren..
Tot 2 keer toe hebben mensen ons gevonden en ben ik Ro op wezen zoeken in zowel Gelderland als 2 keer in Groningen..
Ik heb mijn 'goede' paard verkocht om haar te houden en als ik zou het zo weer overdoen. We hebben nog zo genoten van alles..
Soms vraag ik me wel eens af, had ik meer kunnen doen? Of ben ik te lang door gegaan om haar goed te krijgen? Maar nee, uiteindelijk heeft ze 2 weken echt slecht op de wei gestaan en verder was ze altijd vrolijk. Wel vond ik dat er altijd een bepaald verhaal in haar ogen geschreven stond.
Omdat ik wist dat dit verlies zwaar ging vallen ben ik wel gelijk op zoek gegaan naar een 'troost paardje' en die kwam 2 dagen later.. Heel dubbel ben ik 7 september een nieuw paard gaan halen..
Fernando A, oftewel Ollie..
Een 3.5 jarige tuiger zo uit het land.
Pfoe, wat haalde ik mezelf weer op de hals?!
Maar dit knappe koppie kon ik echt niet laten staan!
Al snel was hij ook op zijn gemak maar er zaten wel een paar haken en ogen aan.. Hij liet zich dus niet vangen!! Als alle paarden naar binnen ging lukte het om hem te pakken, maar anders kon je wel eens een half uur bezig zijn
We zijn heel rustig begonnen met een beetje los gooien en longeren
https://scontent-b.xx.fbcdn.net/hphotos ... 5440_n.jpg
En tja, die knappe kop heeft ie nog steeds
https://scontent-a.xx.fbcdn.net/hphotos ... 8057_n.jpg
Al snel kon er een zadeltje op en begon het echte werk
Klein angsthaasje vond het dood eng als je op een krukje naast hem stond.. Dus oefende we heel simpel naast hem staan.
Ondertussen heb ik nu 4 keer op hem gezeten en het grote stress kipje begint ondertussen plaats te maken voor een heel nuchter en hard werkend paard.
Ondanks dat ik Ro ontzettend mis probeer ik hem een eerlijke kans te geven om net zo mijn maatje te worden als Ro was.
En ik denk dat dat wel goed komt.
Liefs Merlinde
heel veel plezier ermee 
.
