Geplaatst Helaas typ ik dit nu met veel pijn en moeite en met slechts 1 hand. Gister middag was ik aan het trainen met Joy voor e springwedstrijd van zaterdag toen het plotseling volledig fout ging. Ze vloog er van tussen en ging met zo'n vaart over de dubbelsprong dat ze uit balans raakte bij de laatste landing. Joy sloeg over de kop en ik lag er onder. Joy mankeert niets, ik heb helaas mijn arm gebroken. Mijn bot is dwars door midden en kan niet worden gegipst. Een operatie sluiten ze zeker niet uit.
Volgens de artsen moet ik blij zijn als ik over 2 maanden mijn arm überhaupt kan strekken.
Met veel pijn en tranen moet ik helaas accepteren de komende maanden niet te kunnen trainen.
Vandaag alweer bijna 2 jaar geleden, ik herinner het me als de dag van vandaag.
Na veel over en weer mailen was het dan eindelijk zo ver. Daar stond ze, mijn verzorgpony, mijn droom die uit kwam.
Als jong kind schreef ik dagelijks in mijn dagboekje hoe graag ik een witte pony wilde, een witte pony met lange witte wimpers en grote bambi ogen, nooit durven denken dat die droom uit zal komen.
Het was een koude en regenachtige dag, het stormde en het was mistig. Maar oooh wat had ik er zin in. Ik mocht mijn verzorgpony voor het eerst poetsen om haar te leren kennen. Vol spanning, vreugde en toch een tikkeltje nerveus fietste ik naar haar toe. Daar stond ze, de pony met de bambi ogen, précies zoals in mijn dromen.
Na een aantal dagen met haar te hebben doorgebracht, was het dan zo ver. Ik mocht op Joy rijden.
Joy had een jaar stil gestaan, dus we moesten langzaam opbouwen.
In de advertentie over Joy had ik al gelezen dat het een pittige pony was, een eerlijke pony met karakter, die je als ze je niet vertrouwt niet op haar rug toelaat.
Ik wist dat het een uitdaging was, maar zó'n uitdaging had ik nooit verwacht.
Ik was er dag in, dag uit te vinden. Ik poetste haar uren en uren lang en begon haar ook regelmatig te rijden. Al gauw merkte ik hoe ze in elkaar stak. Je moest eerst haar vertrouwen winnen, anders weigerde ze voor je te werken. Ook leerde ik al snel de spelregels. Je mag Joy nooit, maar dan ook nooit onterecht straffen. En als joy niet langs de 'enge' hoek wil, dan doet ze dat ook niet.
De uitdaging werd met de dag groter en groter. Ze liet me regelmatig alle hoeken van de bak zien, ik hing vaak naast haar in plaats van boven haar.
Het vertrouwen groeide, maar nog niet zo snel als dat ik eigenlijk verwacht had.
Ik bouwde het rijden wat af en begon met grondwerk en vrijheidsdressuur.
In een tijd van een paar weken veranderde ze zo ongelooflijk veel. Joy vertrouwde me, en ik haar.
Ik leerde haar mij te volgen, te luisteren naar mijn stemhulp en haar een stapje achteruit te laten lopen als ze te dicht bij me stond.
Ze zette zich voor 100 % in. Ze deed alles voor me.
Mijn vertrouwen in haar groeiden met de dag meer. Joy, zij was écht geweldig.
We waagden onze eerste sprong, ook dit verliep niet vlekkeloos.
Het heeft me een jaar gekost om haar over een hindernis van 50 cm te laten springen, terwijl ik wist dat ze voormalig z-springen was.
Ze testte me uit, ze zocht mijn grens op en keek of ze er over heen kon gaan.
1 Jaar na 31 december 2011 ging de knop ineens om.
Joy leerde dat ik haar nooit op een hindernis af zou sturen die ze niet kon halen.
En andersom, zij leerde mij dat ze nooit mij er bewust af zou gooien.
Onze band werd hechter en hechter. Het rijden verliep ook steeds beter!
We besloten voor het eerst deel te nemen aan een les op de rijvereniging waar ik voormalig altijd les reed op de manege pony's.
En wauw, wat was mijn topper weer braaf. Ongelofelijk.
Daarna was het tijd voor onze eerste onderlinge wedstrijd, we werden 2e. Ik was zo trots op haar!
Een aantal maanden later deden we weer mee aan een onderlinge wedstrijd, weer werden we 2e, van het grote aantal deelnemers!
Opnieuw deed ze mij verbazen, ze zette zich zo hard in, ze deed zo haar best.
Op een dag kwam de eigenaresse naar me toe. Het werd tijd voor officiële wedstrijden, iets dat ik al van jongs af aan zo graag wilde.
Ik kon mijn geluk niet op!
We begonnen nog fanatieker te trainen, en kregen er nog meer lol in.
Op 6 juni 2013 maakte we ons B debuut in Sneek. Op het grootste concours van Noord-Nederland.
Dit werd beloon met 196 en 185 punten en tweemaal de eerste prijs
In 1 maand en 4 wedstrijden tijd waren wij door de B heen, de winstpunten vlogen ons om de oren.
http://7.media.hyves-static.net/1536967 ... 67246.jpeg
Al gauw maakten we de overstap naar L1 dressuur. Al het harde werken was niet voor niks geweest, we behaalden 2 dikke winstpunten. Oh oh oh wat was ik weer ongelofelijk trots.
Nu, bijna 2 jaar later, typ ik met toch wel tranen in mijn ogen over hoe geweldig Joy is en wat we allemaal bereikt hebben.
http://8.media.hyves-static.net/1538528 ... 28879.jpeg
Elk mens met een paard heeft een ' once in a life time horse' , en dat is zij voor mij.
We springen samen hindernissen van 1.35, als ik haar oefeningen uit het M dressuur vraag doet ze het allemaal braaf voor me.
En wanneer ik het allemaal even niet meer zie zitten, weet zij mij weer zo ver te krijgen om weer door te vechten.
http://4.media.hyves-static.net/1541094 ... 94035.jpeg
http://2.media.hyves-static.net/1541092 ... 92473.jpeg
Joy is geweldig, en dat zeg ik met heel mijn hart. Bedankt mijn topper, voor alles wat je voor me doet, voor alle mooie belevenissen die je mij geeft, bedankt voor het bewijzen dat hard werken écht loont, bedankt voor het leren van lessen die mijn ouders en leraren nooit zouden kunnen doen, bedankt dat jij in mijn leven bent, bedankt voor alles.
http://4.media.hyves-static.net/1540546 ... 46443.jpeg
Ook al liggen wij de komende maanden uit de running ga ik alles op alles zetten om haar te kunnen longeren en alle liefde en aandacht te gaan geven die ze verdient.
Voor de kijkers onder ons heb ik een filmpje van het afgelopen jaar in elkaar gezet waar ik toch wel kippen vel van krijg, ze iz zo bijzonder..
https://www.youtube.com/watch?v=_QRSBmpiw5I
Ik zou nog zoveel meer doto's en verhalen willen laten zien en horen.. Maar dit is wel even genoeg dacht ik zo. Respect als je dit allemaal gelezen hebt!
Tot de volgende keer!
