Ziekte, hoop, wanhoop, afscheid, verdriet, nieuw begin...dat is het jaar 2013 voor mij....
Ons 20-jarige jubileumjaar want in september was het 20 jaar geleden dat ik Imago (de eerste keer) kocht. Best gek om alles weer zo te herbeleven tijdens het schrijven van dit jaaroverzicht.

December 2012: Imago raakte ernstig ziek n.a.v. een mokwondje in de kootholte. De ontsteking was niet te remmen en was binnen notime uitgegroeid tot een einschuss-been. Imago liep niet meer en heeft 24 uur lang op dezelfde plek gestaan. De dierenarts moest vaak komen en Imago kreeg een intense behandeling waarin ik vaak 3x/daags, ook tijdens werkdagen, op en neer naar stal ging.


KLIK! http://img.photobucket.com/albums/v356/ ... C13688.jpg

Januari 2013: ik heb in december bloed laten afnemen waaruit verhoogde betawaarden lever bleken. Aangezien Imago de laatste tijd verslechterde weerstand laat zien (ontstoken been, oog etc.), heb ik opnieuw bloed laten afnemen voor Cushing-onderzoek. De uitslag kwam binnen 1e week januari en Imago bleek inderdaad Cushing te hebben. Er viel een heleboel op zijn plek en een behandelplan was nu duidelijk.

8-2-2013:
KLIK! http://img.photobucket.com/albums/v356/ ... C13789.jpg



De maanden januari en februari stonden verder in het kader van het herstel van Imago’s been en het opstarten van de medicatie. Imago was wékenlang compleet stoned van de medicatie voor Cushing. De medicatie reset als het ware het hele hormoonstelsel en dat merkte ik. Soms liep hij gewoon achter me aan te zwalken. Maar ik kon voorzichtig weer wat gaan rijden en zijn conditie opbouwen. Tussentijds bloedonderzoek liet mooie waarden zien. Hij was wel nog te mager; al zijn bespiering is in no-time verdwenen dus veel rijden deed ik niet. Die rugspier was er helemaal uit en ondanks maatzadel en Korrektor voelde het gewoon niet goed om zijn rug teveel te belasten. Veel gelongeerd en ik was blij als hij eens ‘gek deed’….:
Kort filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=qALA7B_qTfg

Maart: Imago staat toch nog een best stukje autorijden bij me vandaan. De tijd, de (benzine)kosten etc. omdat ik hem dagelijks zijn pil (zelf) moet geven, nekken me en ik heb een stalling gevonden, dichterbij mijn huis. Zonder binnenbak maar het kan geen kwaad om rustiger aan te gaan doen, gezien zijn leeftijd en nu de Cushing erbij. Begin maart komt Imago op de nieuwe stal te staan.
KLIK! http://img.photobucket.com/albums/v356/ ... 8c13c2.jpg
3 maart:


In eerste instantie gaat het goed op de nieuwe stal. Echter, na 3 weken gaat het mis: ik kom in de middag en Imago is doorweekt van het zweet van het heen en weer lopen in zijn paddock. Hij heeft een loopgraaf in zijn paddock gelopen en de 2 dekens die hij op heeft zijn doorweekt, het schuim staat op zijn lijf. Hij is compleet over de zeik. In de dagen erna blijft hij eerst iets van het gedrag vertonen maar al snel gaat het ook weer de goede kant op en staat hij er weer rustig bij.



5 april: hij begint er toch echt steeds beter uit te zien:


April: het heen-en-weergedrag steekt toch weer de kop op. Het is toch echt een gedragsafwijking. Dit heeft hij in het verleden ook wel laten zien en niets helpt: ander paard erbij niet, grotere paddock, kleinere paddock etc. Op stal staat hij wel stil maar is op deze pensionstalling niet echt een optie. Ik maak me altijd en overal bezorgd om zijn welzijn en zijn benen. Een gedragsdeskundige weet het ook niet.
Zo ziet dat er dan ongeveer uit: (kort filmpje, volume niet te hard; de wind staat op microfoon) http://www.youtube.com/watch?v=F9j6C5VBnlI

En toch, lekker bewegen doet hij wel (kort filmpje): http://www.youtube.com/watch?v=QmdPhF3Bz0s

Het gedrag loopt echt uit de hand en ik zie het echt niet meer zitten. Ik weet gewoon echt niet meer wat ik nog met mijn paard aan moet. Ik ben op van de stress en de (kop)zorgen en besluit om hem in te laten slapen. Ik zie geen opties meer. Ik maak op maandag de afspraak om donderdag te laten inslapen, regel vrij van mijn werk en huil zoals ik nog maar zelden gehuild heb. Complete poelen van tranen liggen op de grond bij mijn bank als ik thuis echt helemaal breek. Ik kán het niet, ik kan geen afscheid nemen, kan hem niet laten inslapen. Hij is gewoonweg nog te gezond ervoor.
Een ex-stalgenootje had het al eens geopperd en de gedachte wordt steeds logischer. Ik cancel het laten inslapen en ga kijken bij http://www.dewildtshof.nl Eigenlijk is het nog de enige échte oplossing. Het is dát of laten inslapen. Ik ga kijken bij De Wildtshof en hak de knoop al snel door: Imago gaat erheen.

Eind april is het dan zover. Heel toevallig op dezelfde dag als dat Kevin van bokster Apple er ook wordt gebracht. Ze sluiten meteen een vriendschap en verliezen elkaar geen seconde uit het oog. Kevin is te druk bezig met de boel te regelen, maar niet met eten en wordt verplaatst naar de Specials-groep. Imago sluit een nieuwe vriendschap met Imposant en ze zijn nu nog steeds dikke maatjes.
4 april, Imago staat er een week en laat mij niet dichterbij komen dan 2 m afstand:


KLIK! http://img.photobucket.com/albums/v356/ ... C14165.jpg

In juni wordt er een fotoshoot op stal georganiseerd en Bokster Juliette maakt een mooie serie foto’s. Tsja, Imago ziet er nu nog mooi uit, maar ik weet dat het binnenkort over is: laatste restje bespiering zal echt verdwijnen en Imago zal er echt oud uit komen te zien. Nog een heel gedoe allemaal, want Imago’s beste vriend moest mee tijdens de shoot en hij vond het reflectiescherm doodeng.

KLIK!!! http://img.photobucket.com/albums/v356/ ... oto-14.jpg
KLIK!!! http://img.photobucket.com/albums/v356/ ... oto-15.jpg

Kort filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=f_h12KIQ0p0

Juli en augustus is het warm. Hij doet het goed op de medicatie en we halveren de dosis, na overleg met de DA natuurlijk. Binnen 6 weken heeft hij al een terugval dus hij gaat weer terug op hele dosering.
28 juli

17 aug.


September: de eerste tekenen van het najaar dienen zich aan. Vacht begint te groeien en Imago valt terug in conditie. Hij is te mager en weegt maar 570 kg met zijn 1,71 m.




Oktober: Imago gaat ’s nachts tijdelijk de groep uit zodat hij beter de tijd neemt om te eten. Ook krijgt hij veel bijgevoerd. Hij is en blijft een kieskeurige eter maar het gaat weer de goede kant op en hij komt weer aan in gewicht. Ook de aanmaak van zijn vacht vraagt waarschijnlijk veel energie.

KLIK!!! http://img.photobucket.com/albums/v356/ ... G_0075.jpg
KLIK!!! http://img.photobucket.com/albums/v356/ ... G_0076.jpg
Kort filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=_i0Kd6vJiWU

November: Imago is weer enorm aangesterkt. Hij hoeft ’s nachts niet meer apart want het gaat goed. Maar ook: wat een verschil met een jaar geleden. Toen was hij nog strak geschoren en mooi in de bespiering. Nu lange, dikke vacht en alle bespiering is weg. Zelfs een andere lichaamshouding en, inderdaad, hij ziet er oud uit! Maar…hij is gelukkig en dat is duidelijk te zien. Hij MOET niets meer, mag de hele dag beslissen wat hij doet, waar hij staat. Kan de loopstal in, zacht slapen op het stro, lekker in de paddock in het middagzonnetje of gewoon op het land staan. Spelen, ravotten en onderlinge verhoudingen bepalen in de groep, dát is nu zijn dagtaak.


Kort filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=XMiRikW8o34

En ik? Ik heb lange tijd veel verdriet gehad. Heel egoïstisch natuurlijk want dat is puur omdat ik mijn kanjer niet meer zo dichtbij me heb. Niet meer de dagelijkse (kop)zorgen maar ook niet meer het duwtje van zijn neus, het gesnuffel bij mijn zakken, zijn grote dosis humor, dagelijkse opgewektheid. Mijn Imago, die al 20 jaar van mijn leven mijn dagelijkse stabiele factor was, hoeveel ups en downs ik ook meemaakte, is er niet meer. Hij is er nog wel, maar op een hele andere manier. Ik heb dus wel min of meer afscheid moeten nemen. Na 30 jaar paardensport, is het hier voor mij gestopt.
Ik doe mijn best om een leven ‘na mijn paard’ op te bouwen maar het is moeilijk. Het is een kwestie van wennen maar ik ben geen opgever dus kom, hoe dan ook, wel weer op mijn pootjes terecht.

Maar 1 ding is zeker: mijn paard is gelukkig en geniet van zijn welverdiende pensioen!

sterkte

Wat onwijs knap van je dat je die beslissing heb kunnen maken. Echt waar, petje af & ik maak een diepe buiging voor je.
Heel veel sterkte!

wat een verhaal maar wat hij heeft nu wel een super plek.

mooi opgeschreven!Hij is gewoon oud aan het worden...dat zal je moeten accepteren.Ik ken het gevoel
Toen mijn paard cushing kreeg(en nog heeft natuurlijk )zag ik hem ook aftakelen.Het was niet meer het mooie strakke gespierde paard van vroeger.
Nu ziet hij er goed uit,maar je ziet ook dat hij oud is.(27...ik heb hem al 23 jaar)
Ach,zolang ze een beetje rommelen en er nog zin in hebben?Gelukkig hebben we de foto's van vroeger nog

Ach jeetje....Imago....wat is hij oud geworden. Logisch ook natuurlijk. Ik denk dat hij al die jaren heel blij is geweest met jou als zijn vrouwtje en dat zal hij nog steeds zijn. Lijkt me idd voor jou heel vreemd, zo intensief bezig geweest en dat valt nu weg. Sterkte...

Prachtig geschreven! De tranen stonden in me ogen, ook omdat ik gezien heb hoe sterk de band tussen jullie is! Prachtig om te zien!

Mooi, je hebt het goed gedaan..
Heerlijk om hem gelukkig oud te zien worden, zo hoort het te gaan!

Heb je topic met tranen in mijn ogen gelezen en weet dat je de juiste beslissing hebt gemaakt voor jouw paard maar begrijp dat het voor jou ontzettend moeilijk is.
Heel veel sterkte.
Daar zijn prachtige foto´s uitgekomen van de shoot.

Mooi geschreven, heel herkenbaar verslag!

Je paard oud zien worden, zeker met gebreken, doet veel pijn.
Maar als je wel de tevredenheid in hun ogen blijft zien, weet je dat je het goed doet.

Imago is weer mooi bijgetrokken Hopelijk gaat hij nog lang mee

Mooie geschreven Vivian. Fijn dat Imago zo is bijgetrokken. Leuk dat jij en Apple er laatst ook waren toen ik Omar kwam bezoeken Ze staan super fijn bij de Wildtshof, geeft een hoop rust

Dank jullie wel!!!

Ze staan er inderdaad super, paradijs op aarde voor paarden!

Ik hoop dat ik het ook zo goed krijg, als ik ooit met pensioen ga, lol...

Ben benieuwd of er nog een (eindejaars)borrel wordt gegeven voor de klanten!

Ik geloof dat ze dat vorig jaar wel deden? Weet het niet meer zeker hoor, al weer jaar geleden hahaha.

Mooi! En zo herkenbaar! Ik heb jaren gehuild, iedere keer dat ik wegreed bij Iwan (die nu al jaren in Manderveen staat op een zelfde soort stal).
Ik mis hem nog steeds.
Het is zo mooi dat je dit aan Imago kunt en wilt geven! Het is een soort bekroning op een lang leven samen.

Jeetje wat een verschil, maar ik herkende 'm wel meteen haha.
Ik weet nog wel dat ik in de vrijdagavond les een aantal keer op hem heb gereden,
op de Steenen kamer.
Geweldig beest en ook veel van geleerd, van Nestor die dressuurmatig vrijwel niets kon naar Imago haha.

Mooi dat ie op zo'n mooie plaats oud mag worden, en zelf helemaal kan beslissen waar hij op dat moment zin in heeft

Alsnog sterkte de komende tijd want het blijft natuurlijk moeilijk dat je paard ineens zover staat en dat je niet eventjes heen kan elke dag

Wauw viev mooi geschreven!
Ik heb nooit geweten dat je op het punt stond om afscheid van hem te nemen joh, super dat je hem toch naar de Wildshof hebt gebracht
Hij heeft het daar super! Hij is natuurlijk wel veranderd in een oude man, maar op zijn leeftijd mag hij er zo uit zien he
Het is moeilijk, maar de gedachte dat hij daar super verzorgd wordt moet je zeker helpen! Imago is in ieder geval lekker aan het genieten

Ik vind het geweldig hoe je je paard zijn pensioen geeft. Ik heb je een beetje gevolgd door de maanden heen, omdat ik jou herinner van die foto's in je topic als klein meisje vrolijk springend op een gigantisch paard! Fijn dat je dit topic hebt gemaakt, mijn paard is nu 26, nog redelijk in de running, maar goed te zien hoe het mensen en paarden vergaat waarvan de laatste met pensioen moet en gaat, wellicht mijn voorland, voor mij een evt. voorbereiding daarop. Sterkte, en thanks!

Wat een verhaal, maar wat een liefde heb jij voor je paard!
Ik hoop dat de lege plek mag gaan wennen. Zou een leuk bijrijdpaard iets voor je zijn? Misschien staat je hoofd er niet naar of komt het met de tijd wanneer je er klaar voor bent.
Ik hoop op nog vele gezonde jaren voor Imago

Hoe oud is hij eigenlijk?

Wat een verhaal maar wat een goede keuze heb je gemaakt!

@ _Carien: moet je echt tegenaan lopen en nee, ik heb momenteel nog niet zoiets van: ik ga tijd vrijmaken voor een bijrijdpaard. De meesten vragen er bovendien toch wel een financiële bijdrage voor wat ik dus echt pertinent weiger...

@ Jessix...dit jaar wordt hij 24 c.q. is hij 24 geworden...

@ V_eraa...thanks!

Wat een vreselijk verhaal.. Gelukkig kan hij nu nog lekker genieten!

Jeetje, hij is echt oud geworden inderdaad. Ik ken m nog als jonge god toen je nog met hem in Hoogwoud stond. Ik vond, en vind eigenlijk, hem een geweldig paard. Misschien niet moeders mooiste maar ik vond eigenlijk van wel. Je hebt nu heel lang van hem mogen genieten en hopelijk nog een hele lange tijd op regelmatige basis. Ik weet niet hoe ver weg het is maar langs gaan bij hem zou ik zeker doen zolang als het kan. En nee, je hoeft nu nog niet na te denken over een volgende paardenstap. Dat komt vanzelf wel een keer. En anders....dan niet. Je voelt het vanzelf wel!