Een jaartje samengesteld met mijn Monster puppy Jalicia.
2018 is niet een jaar wat er qua dingen doen veel is gebeurd. Maar er is wel veel veranderd qua puppy zelf. Ze staat sinds Zomer 2017 stil na zadelmak maken en licht doorrijden maar nog te puppy zijn.
Januari is een maand dat ik dacht dat ik eerder een 2 jarige had dan een 3,5 jarige. Wollie bollie puppy.
Februari eigenlijk niet veel beter. Wel zichtbaar aan het groeien, en véél eten. De sneeuw op de grond was wel grappig. Maar als het naar beneden viel wou je graag naar binnen en vond je het een ellende.
Maart werd je vooral weer lekker rond en knuffelde we op stal.
April mocht je na een tijdje ravotten in de paddock/bak weer lekker 24/7 op het land. Dat betekent lekker liggen uitslapen en vooral niet reageren als je word geroepen.
Mei is een wat drukkere maand. We gingen samen wandelen, de shetlanders blijven eng. Maar je werd ook behandeld door de Emmett therapie 3x. Er zat en zit veel trauma vast en veel spierspanning. Ze heeft redelijk wat los gekregen maar je liet haar op een gegeven moment niet meer in de buurt.
Juni werd je weer een meer body builder en genoot je van het land. Wel vond je mijn oor en oorbellen leuk, waard om op te eten.
Ik ging in Juni kort op vakantie. Het leuke van het terugkomen hiervan is dat jij en de oude monster officeel van mij zijn {en mijn vriend 
}
Juli was de maand van veel eten en de hitte bestrijden en natuurlijk veel kusjes. Wel was het een onrustige maand voor je, je vriendje waar je al jaren mee stond ging naar een trainingstal.
Augustus was een maandje dat we iets gingen spelen in de bak en je een paar keer het singeltje op kreeg.. Ik was 2,5 week weg. Daarna was je wel een dag alleen want oude monster moest een dagje naar de kliniek. Daarna stond je een paar weken tussen een draadje zodat je hem niet ging pesten en hij kon herstellen van zijn operatie.
September ging iets minder goed. De eerste week was ik alleen thuis door vakantie ouders en wou ik met jou aan het werk in de bak. Je was erg onrustig en waarschijnlijk hengstig. Je rende wat rond, dit mag altijd voordat we aan het werk gaan. Je stond voor me en ik stuurde je weg om meer te rennen. Je draaide om en rende weg, helaas gaf je een vreugde bok na en schampte je tegen mijn hand, pols en onderarm. Ik belde even naar zus en ging ondertussen in de waterbak koelen. Je was wel meteen rustig en wou niet bij me weg, ook een paar likjes tegen mijn zere arm waren natuurlijk nodig. Gelukkig was het een ongelukje en deed je het niet express, want je kon als je wou mijn pols kapot middentrappen.
Oktober was weer de maand dat jullie van het land weer de bak in gingen met voer. Het werk lieten we ook maar weer zitten voor het was. Je moet eerst aan jezelf werken en ik moet aan mijzelf werken. Je was wel weer de hoogte aan het inschieten. Ondanks het ongelukje van vorige maand was het vertrouwen er nogsteeds.
November gingen we meer naar de kou maar dat maakte ons niet uit! Je was weer aan het groeien en bezig met een mooi dun wintervachtje. Kusjes geven deed je gelukkig nogsteeds en mooi posen met Monster moest natuurlijk ook!
En dan zijn we in December. Ondanks dat we niet veel hebben gedaan is er veel gebeurd. Ik heb een compleet ander paard. Een stuk opener en aanhankelijker. Ik weet niet wat er met haar is gebeurd 3,5 jaar geleden maar je begint het nu een plekje te geven. Ook begin je er eindelijk als een 4,5 jarige bijna 5 jarig paard eruit te zien.
En we gaan met een enthousiast zicht naar 2019! In februari wil ik haar rontgonlogsich top tot teen op de foto zetten zodat ik, als ik weer met haar aan het werk ga van de zomer, haar gewrichten in ieder geval gezond zijn. Maar voordat we aan het werk gaan, gaan we eerst samen met monster naar zweden verhuizen!
Bedankt voor het kijken in ons jaar
