Schijnend licht: ons lichtpuntje in donkere tijd

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Schijnend licht: ons lichtpuntje in donkere tijd

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-11-18 15:10

De afgelopen anderhalf jaar was een heftige tijd met veel diepe dalen maar ook enkele bijzondere lichtpuntjes. Een heus lichtbaken is ons lieve Akhal-Teke veulen Manari Nur, of Muzka voor intimi.

Eigenlijk wil ik de afgelopen periode vooral afsluiten en niet oprakelen wat er allemaal gebeurd is.
Al met al hebben we veel te verwerken gekregen. Wat betreft de paarden mag het een wonder heten dat onze merrie Muzanna er nog is en een nog groter wonder dat ondanks alles de kleine Muzka, die inmiddels niet meer zo klein is, destijds is blijven plakken.

Terug naar april vorig jaar. Muzanna ging naar de hengst. En wat voor hengst!

1.Afbeelding

Kardash 4, Asat voor intimi, een 28-jarige Akhal-Teke dekhengst (inmiddels bijna 30) uit Dagestan die na heel wat omzwervingen op latere leeftijd nog in Duitsland is uitgebracht op Z niveau en hoger (incl. Bundeschampionat en klasse S**) in drie verschillende disciplines. Spijkerhard, kerngezond, veelzijdig en met een fantastisch karakter - een wandelend uithangbord voor het ras.
Een hengst met een bloedlijn om van te watertanden en de enige nakomeling van de legendarische Omar in Europa. De laatste directe nakomeling van Omar wereldwijd. Geboren in Dagestan in 1989, toen er nog een IJzeren Gordijn was en Dagestan nog deel uitmaakte van de Sovjet-Unie. Een levend monument.
Een hengst van een wat gematigd middentype, maar een zeer goede, zeer sportieve hengst. Al met al een waar prototype van zijn bloedlijn Fakirpelvan, een stamvader waar hij bovendien een bijzondere en bijzonder zeldzame III x III lijnteelt op voert en daarmee de Opal en Kaltaman takken samenbrengt.
Heel interessant gefokt dus. Een Russische fokker noemde me al een schatzoeker dat ik zo'n hengst had weten op te duikelen ergens in een uithoek op een eiland in de Oostzee (Baltische Zee).

2.Afbeelding

Voor ons was het erg spannend, temeer omdat we onze merrie door verkeerd voerbeleid tot twee keer toe bijna kwijt waren geraakt. Haar in handen van een vreemde laten was dan ook best moeilijk.
Toen we op de plek van bestemming, vlak aan zee, aankwamen voelde het echter meteen goed. Veel paarden hadden een uitloopje, ruime stallen, een groot deel van de paarden stond zelfs 24/7 buiten met schuilstal. De paarden die 's nachts op stal werden gezet, stonden allemaal heel dik in het stro (tot voorbij de kogels) en hadden de beschikking over onbeperkt, grofstengelig kruidenhooi van eigen land.
Alle paarden stonden er super bij en waren perfect op gewicht. De hengstenhouder vond onze merrie wel een beetje te dik. Dat gaf ik grif toe. Dat was ze tot mijn grote frustratie ook.
Onze merrie voelde zich er direct op haar plek.
Wij logeerden in een van hun vakantiehuisjes tegenover het terrein. Verder werden we geheel vrijgelaten in ons doen en laten en uitgenodigd om mee te gaan op een strandrit. Die avond hebben we voor het eerst de omgeving verkend.

Uiteindelijk voelde het zo goed dat we met een gerust hart weer naar huis gingen. Zonder merrie. Zij mocht wat langer op het "kuuroord" blijven.
Ze was heel snel drachtig.

3.Afbeelding

Ze had het wel naar haar zin (hier in het midden achterin) en ik kreeg regelmatig over de app of mail updates.

Ook al was ze meteen drachtig, we hebben bewust gewacht tot na de 40 dagen scan.
Het ophalen ging helaas niet zonder slag of stoot. Klapband op de terugreis.
Ondanks dat we heel secuur een goede verzekering hadden doorgesproken met de verzekeraar en deze ons verzekerd :+ had dat we echt met een gerust hart op weg konden gaf de ANWB niet thuis. Panne op zaterdag aan de vooravond. Bel maandag maar weer, dan kijken we wat we voor jullie kunnen betekenen.
Wat?! En bedankt.
De Duitse politie en ADAC waren hulpvaardiger.
Enfin, uiteindelijk sprong ook bokt op de bres om ons te helpen en zijn ze alsnog veilig teruggekeerd.
De merrie was wel moe van de lange reis.

Panne was echter al snel een heel klein vlekje op de radar van narigheden. Om een heel lang en naar verhaal kort te maken werd onze merrie in de eerste week na terugkomst doodziek, volgens de dierenarts omdat ze (tegen de afspraken in) na thuiskomst kuil kreeg in plaats van haar eigen hooi (dat gewoon op stal aanwezig was). Zure kuil zelfs.
Ik kookte van woede. Maar het was niet het laatste probleem. (Overigens zouden we al verhuizen. Advies van de DA was echter niet verplaatsen…)
Uiteindelijk hebben we de merrie twee dagen later alsnog hals over kop weggehaald en elders ondergebracht. Als door een wonder heeft ze alle ellende overleefd.

Ook al was ze nog zo ziek, ze was hard voor zichzelf en liet veel vechtlust zien. Ze wilde zelfs, zo ziek als ze was, blijven spelen. Zoals hier: stokje apporteren. :D :D

Pas na een tijdje, toen andere merries op de nieuwe stal zouden worden gescand ivm gustverklaring durfde ik het aan Muzanna weer te laten scannen.
Tot mijn grote vreugde en opluchting zat de kleine Muzka, zoals we het vruchtje al snel noemden, er nog. Ondanks alle ellende en medicatie was ze blijven plakken.

4.Afbeelding

Al snel stond de winter voor de deur.
De verdere dracht richtten we ons op revalidatie en spierbehoud. Een goede conditie vergemakkelijkt immers de naderende bevalling.
Muzanna gaf pas kort voor de bevalling aan niet meer te willen werken. Wandelen wilde ze tot een week voor de bevalling. Daarna wilde ze niet meer van het terrein af.

5.Afbeelding

In april, een maand voor de geboorte, sloeg echter het noodlot toe. Mijn geliefde Inara, mijn hulphond, mijn grote liefde, bleek ziek. Heel ziek.

6.Afbeelding

7.Afbeelding

Met Pasen werden we naar huis gestuurd met medicijnen voor een infectie. Drie weken later, anderhalve week na de definitieve diagnose (kanker) was ze dood.
Ik was, en ben er kapot van. Mijn lieve hondje, die altijd en overal met mij mee ging, was er ineens niet meer. De kanker was dusdanig agressief dat zelfs chemo niet meer mocht baten. Het was vechten tegen de bierkaai. Het was een oneerlijke strijd.
Tot het laatst heeft ze echter nog genoten van het spelen met de bal en veel gezwommen (het was gelukkig mooi weer).
Ook hebben we veel gespeeld met Muzanna. Inara en Muzanna hadden vanaf het begin een innige band. Die twee waren gek op elkaar.
Ze stierf zoals ze was, maar ik had het er erg moeilijk mee. Ze was nog maar net 6. Het is zo oneerlijk.
Ook haar zoon Eli (Eliwood) had tijd nodig. Wekenlang meed hij de plek waar zijn moeder gestorven was. Eigenlijk hadden we het er allemaal erg moeilijk mee.

8.Afbeelding

Een dag of 10 na Inara's sterven merkte ik aan Muzanna dat ze zich anders voelde. Ze zocht steun, in plaats van vooral mij steun te geven in mijn verdriet.

"Je hebt gelijk," zei ik zachtjes tegen haar. Ze drukte haar neus in mijn handen. "Ik ben er wel klaar voor," fluisterde ik haar toe. "Muzka mag wel komen. Het is moeilijk, maar je hebt gelijk."
Twee dagen later werd Muzka geboren om 22:32 uur. De avond ervoor hebben we nog genoten in het avondzonnetje en heb ik foto's gemaakt. Ze bleef aan me plakken.
Omdat ik alle energie de afgelopen maand in Inara had gestoken, had ik helemaal geen foto's van de laatste fase van haar dracht. De kans om foto's te maken heeft ze me zelfs nog gegund. Amper 24 uur later stond het veulen er al naast.
De dag dat Muzka geboren werd plakte Muzanna zelfs zo erg aan me dat ze het vreselijk vond dat ik weer naar huis ging. Diezelfde avond was ik weer op stal.

9.Afbeelding

Onze Muzka (nog half in het vlies).
Ze werd geboren zoals ze verwekt was: vlot!
Toch was het een flink veulen. Toen ik haar zag was mijn eerste gedachte "wat veel wit!"
Vier witte beentjes en een bles. :wow:

10.Afbeelding

Vanaf de eerste dag wist Muzka wie haar mens was. Mijn man.
Het oorspronkelijke plan was haar te verkopen. Het verlies van Inara veranderde een en ander. Muzka was ons lichtpuntje en haar komst was zo emotioneel beladen. Toen ze geboren werd was het pas 12 dagen geleden dat Inara was gestorven.
Het was een achtbaan aan emoties.
Muzka zou dus sowieso voorlopig blijven.

11.Afbeelding

Ik maakte een shortlist met namen voor stamboekopname. Mijn man riep direct "dat is em!" bij net die ene niet-Turkmeense naam die ik erbij had gezet. :+ Goed, ik had die naam er met reden bij gezet.
De naam begon met dezelfde letter als haar moeder, een traditie die al erg lang bestaat (vergemakkelijkt mondelinge overlevering). Ook heeft de naam dezelfde bron als Inara (Nur - licht in het Arabisch en Turkmeens).
Daarbij was ze ons lichtpuntje in een heel donkere tijd. Manari. Manari paste.
Al eerder had ik besloten dat alle paarden die ik ooit zal fokken het suffix Nur zullen dragen als eerbetoon aan Inara. Zo kreeg Muzka haar naam: Manari Nur. Schijnend licht.

12.Afbeelding

Dat Muzka zo vol koos voor mijn man was ook bijzonder te noemen. Ze was vanaf dag 1 heel resoluut. Hij was haar mens en niemand anders. Hij mocht en kon alles met haar.
Zodra hij er was kwam ze dramatisch hinnikend op hem af gerend, ongeacht hoe ver weg ze was.

Het duurde dan ook niet lang voor mijn man zich serieus achter de oren ging krabben en de vraag stelde wat voor paardensporten er eigenlijk allemaal waren, zodat hij zich kon voorbereiden op de toekomst. :+
Endurance leek hem wel wat. Die plannen had ik namelijk oorspronkelijk voor Muzanna. Maar verder? Ik liet hem onder andere wat filmpjes zien van een kennis uit Iran. Boogschieten te paard, ja dat leek hem wel wat.

13.Afbeelding

En ook al maken we eigenlijk nog geen echte plannen, want plannen maken hebben we dit jaar wel afgeleerd, biedt de komst van Manari Nur ons toch weer wat perspectief, een lichtje in donkere tijd, en durf ik misschien ooit weer eens te dromen...

14.Afbeelding

15.Afbeelding

(Ze zijn niet op hun mooist momenteel, maar ach, samen groeien - letterlijk en figuurlijk)

Toch zal ik blij zijn als ik dit moeilijke jaar kan afsluiten. Voor nu ben ik vooral enorm dankbaar dat Muzanna er nog is en dankbaar voor wat ze ons gegeven heeft. Ons lichtpuntje. Onze Muzka, onze Manari Nur.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…


JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-11-18 19:00

xGoldenHero schreef:
Wat heb je dit mooi geschreven. Recht uit de hart! Een mooi lichtpunt genaamd Manari Nur.

<3 Dankjewel!

ProudJustify schreef:
Pfoe wat een heftige periode hebben jullie achter de rug :(:)

Maar wat een mooie dames heb je daar lopen en wat mooi dat Manari zo vol voor
je man gekozen heeft.

Hoop dat jullie nog lang samen met jullie dames mogen genieten :)

Lief, dankjewel. Ik hoop het ook. Het is echt een verwerkingsproces waar je doorheen moet, maar de paarden bieden wel veel troost.

Siersma schreef:
Heftig jaar idd. Heb meegelezen in je topic en dus alles al gelezen. Maar nu in sneltrein komt t toch binnen.

Manari is zon mooi veulen, echt prachtig. En zo wijs.

Ik vond het ook best moeilijk om er toch even op terug te kijken, zelfs al ben ik op veel dingen niet zo diep ingegaan. Het heeft tijd nodig zodat het een plekje kan krijgen.
Ze is idd een heel wijs veulen. Ik ken het ras en toch verwonder ik me zo vaak over hoe wijs en uitgesproken ze al is in haar karakter. :j

Zammie schreef:
Wat mooi geschreven. Voel elk woord binnenkomen en wat een prachtige naam hebben jullie bedacht voor deze prachtige ster! Ja ster, want vind het zo'n bijzonder veulen en ook moeder om te zien.. Ik hoop dat je alles een plekje kunt geven en weer volop kunt gaan genieten van de rijkdom die je hebt!

Dankjewel, erg lief. Op de momenten zelf geniet ik echt van ze, al zijn ook bij de paarden momenten dat het nog moeilijk is. Zo ging ik onlangs voor het eerst weer met Muzanna een veldpad in waar ik de keer ervoor (dus inmiddels een tijd terug) nog samen met Muzanna en Inara had gewandeld. Nu dus de eerste keer zonder haar. Dat was weer even heel moeilijk. ;( Toch bieden ze ook veel troost en idd voelt het als een rijkdom dat ik ondanks alle ellende toch zo gezegend ben.

shaddy82 schreef:
Prachtig geschreven en hopelijk kun je nog lang genieten van je bijzondere dames

<3 Ik hoop het ook!

LadyUrsy schreef:
Wat een "verhaal", heftig hoor. Maar zo'n knap nieuw lichtpunt in jullie leven <3 . Heel veel geluk met jullie knappe paarden!

<3 Dankjewel!

Boras schreef:
Ik werd gegrepen door je woorden. Ik dacht die schrijft vast ook professioneel :)

Een jaar met hoogte- en dieptepunten. Veel geluk met jullie dieren.

Dankjewel! Ik schrijf trouwens inderdaad professioneel. :D :o

AnnetteFlame schreef:
Wat een verhaal! Maar wat een emotionele waarde draagt die kleine nu dan ook! Prachtige naam, prachtig veulen, en papa mag er ook wel wezen :~

Ja, ze is voor ons echt goud waard. Het is heel dubbel, maar ze biedt veel troost en afleiding.
Ik ben zelf helemaal weg van de hengst, en vooral zijn karakter is echt gewéldig. Absoluut geen spijt van deze keuze, integendeel. *\o/*

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-11-18 20:18

merijn06 schreef:
Ik vind jouw topics altijd zo boeiend en fijn geschreven! :j
Manari Nur is prachtig geworden, heel veel plezier met deze twee fantastische paarden <3

:o Dankjewel. Ondanks al het verdriet voel ik me wel echt gezegend dat ik al die jaren terug zo’n once in a lifetime paard heb gekregen en ze me nu dan ook nog eens zo’n speciaal veulentje heeft geschonken. <3 Wat dat betreft is dit jaar gewoon een heel raar jaar, heel dubbel.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…


JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 16-11-18 12:42

Van schreef:
Wat een moeilijk jaar is het geweest voor jullie. Soms lijkt aan alle ellende geen eind te komen. Voor mij was 2017 zo'n jaar maar gelukkig loopt er hier ook zo'n lichtpuntje. Mijn kleine zwarte meisje die zoveel op haar moeder lijkt. Haar moeder waar ik verlieft op werd en zo graag een pup van wou. Ik ben je eeuwig dankbaar voor Inara's prachtige dochter :+:

En Manari Nur <3 Wat is ze gaaf!
Ik zie het al helemaal voor me, jouw man op haar rug met pijl en boog in volle galop :D
Misschien kom ik ze ooit eens tegen bij een endurance :Y)

We moeten toch weer eens een reünie houden. Zal wel heel moeilijk voor me worden, denk ik. ;( Ik ben heel blij dat we voor Inara’s pups zulke fijne, warme mandjes hebben gevonden en iedereen (nog steeds) zo blij is met ze. Zo leeft Inara toch een beetje voort op deze planeet. :*
Over het boogschieten te paard was hij meteen enthousiast. En daar zijn deze paarden natuurlijk ook erg geschikt voor.
En we gaan het (hopelijk) zien...

smileydees schreef:
ik voeg me ook bij de rest. Wat een jaar en wat mooi geschreven! Ik hoop dat alles nu een plekje krijgt en je kunt genieten van deze mooi lichtpunten.

Lief, dankjewel! We zitten echt nog middenin het verwerkingsproces, maar het voelt nog steeds raar zo zonder haar...

arno8 schreef:
Jee wat een verhaal! En wat een bijzondere paarden! Ik vind het toch opvallend, toen ik ooit aan paarden begon, bladerde ik een boek door waarin allerlei rassen op een rijtje stonden en daar ston een gruwelijk lelijke foto van een Akhal-Teke in waardoor ik toen dacht: ik neem nooit een Akhal-Teke! Maar als ik deze foto’s had gezien had ik er anders over gedacht.

En die kennis in Iran, is dat toevallig Ali?

Wat een mooi compliment, dankjewel. Was waarschijnlijk een foto van Kambar, die ook door veel fokkers is verguisd o.a. omdat hij eigenlijk een Anglo-Teke was en helemaal niet zo’n goede vertegenwoordiger van zijn ras. Een foto van inmiddels zelfs bijna 50 jaar oud trouwens. En op die foto ook in renconditie dus sowieso al niet op zijn charmantst... nog altijd weten veel mensen niet dat er zelfs een massief type is (onze merries zijn middentype) en zwerft die ene foto nog steeds hardnekkig rond op internet. Over de rassenbeschrijving in veel van die rassenhandboeken heb ik het maar helemaal niet. :x :D :D
En ja, idd Ali! Hij heeft inmiddels een hele schare volgers op social media. Je kent hem zelf gezien je onderschrift denk ik uit het boogschietwereldje? :Y)
Ik heb van diverse boogschieters vernomen dat ruiters met Tekes en Teke halfbloeden vaak als geduchte concurrenten worden gezien. Klopt dat? Ze zijn over het algemeen snel en fanatiek en hebben fijne gangen dus dat speelt misschien mee?

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 16-11-18 14:21

Ali is idd wel van de snelheid en het traditioneel boogschieten. Kan hem niet eens voorstellen in een westerse outfit met cap. :+ Hij heeft ook een sterke voorkeur voor de lokale paarden (o.a. Tekes, maar dan met name het vlugge, wat kleinere type; hij is helemaal weg van mijn merrie <3 ), jagen met de honden, zwaardvechten te paard enz.
Het was grappig om te zien dat hij op een gegeven moment op social media zo’n following heeft gekregen. :D :D En toegegeven, zijn foto’s en filmpjes zijn wel echt spectaculair en heel episch.
Maar kan me voorstellen dat dat ook wel weer mogelijk waaghalzen aantrekt die verder niets van die tradities en paardencultuur snappen of willen snappen. Dan kom je al snel op een hellend vlak terecht.
Hij heeft ook regelmatig cursisten op bezoek. Gezien jullie stijlen zo verschillen zal er wel geen tripje Iran op de planning staan binnenkort? :D ;)
En met het gevaar nog verder off topic te gaan... Ik weet dat er in Hongarije ook een Teke fokker zit die ook aan boogschieten doet en ook zadels maakt. Ken je die zadels?

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 17-11-18 19:47

arno8 schreef:
Een Hongaarse Teke fokker die ook zadels maakt zegt mij zo niets. We hebben zelf een Cseppentő zadel via onze trainer gekocht, een heel fijn zadel! Heb even gegoogeld en denk dat ik de website heb gevonden van degene die jij bedoelt! Is het deze? Heeft toevallig hetzelfde zadel als wij hebben voor een van onze paarden!

http://www.opusztaszerimenes.hu/en/nyeregkeszites-en/


Haha, nutellabar. :D
En idd Cseppentő zadels. Ze gaven vorig jaar op het Europees kampioenschap ook verscheidene demo’s met hun zadels, hadden een stand en hadden ook verscheidene Tekes mee. En aantal jaar terug waren de zadels simpeler van makelij maar ze ogen tegenwoordig eigenlijk heel modern en professioneel. Ik was wel benieuwd of je de zadels kende en of je er ervaring mee had. :D :D

Leo schreef:
Wat een prachtig topic. Wat een verdriet heb je doorgemaakt en wat is prachtige Muzka een bijzonder en speciaal geschenk. <3

Dankjewel. Ze is heel speciaal voor ons. :+:

kimmie261 schreef:
pff ,zit ik zowat te snotteren bij het lezen van je verhaal ,wat een verdriet heb je toch mee gemaakt,wat hakt de dood van een geliefde hond er toch in... * snif *


maar verdorie wat een plaatje van een veulen, wat wordt ze mooi!

vroeger ( anno 1995 ) toen ik mijn eerste paard kocht had ik bijna een Akhal-Teke gekocht, die man had heel veel paarden uit letland/rusland tot aan de chineese grens haalde hij ze weg,en daar stond een 'gouden' vos, pff die glans, zo mooi!!

ik ben toen voor een letlander gevallen,maar het scheelde niet veel of ik had zo'n paard gehad :D

Wat lief. En je beste maatje verliezen is altijd moeilijk, maar zo onverwachts en zo jong is echt heel moeilijk te accepteren. ;( Je hebt het niet altijd voor het zeggen...
Begin jaren negentig en halverwege de jaren negentig werden vrachtwagens vol Oost-Europese en “Russische” paarden naar NL gehaald. :j Tot een aantal jaar terug kreeg ik regelmatig mails met de vraag of ik meer kon vertellen over hun paard op basis van de naam die ze dachten dat ie had en een vriesmerk. Dankbaar werk. Ging in de meeste gevallen over stamboekpaarden en zaten ook Tekes tussen.
Letlanders zat ook regelmatig wat Teke ingekruist, trouwens. :D Heb je hem nog of leeft ie inmiddels niet meer? Waren vaak harde paarden die Sovjetpaarden.

Berdien schreef:
Wat heb je er een mooi topic van gemaakt. En wat een herkenbare emoties. Van dat diepe zwarte gat tot voorzichtig weer je hoofd op tillen tot die talloze momenten dat het er nog weer vol in vliegt.

Je hebt twee prachtige dames staan, ik hoop op een hele lange, gelukkige en onbezorgde toekomst voor jullie allemaal!

Ja die momenten zullen voorlopig ook wel blijven, maar de liefde en rust die ik van beide merries krijg ben ik erg dankbaar voor. Dankjewel, en ik wens je hetzelfde. Het is helaas niet vanzelfsprekend. :*

fleurtjeuh schreef:
Prachtig dat ze in uitgelicht staat, een extra lichtje op je prachtige licht <3

Ja, een klein cadeautje. :j

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-11-18 14:47

kimmie261 schreef:
mijn Letje heb ik 5 jaar geleden in moeten laten slapen,hij was een spijkerhard paard, alleen hij was niet goed gecastreerd in Letland en dat gaf na jaren na de castratie een mega probleem, hij is toen geopereerd maar kreeg toen hij 20 was cushing en dat werd ontsteking op ontsteking, hij kreeg weer abcessen waar e niet wisten waar die vandaan kwamen en einschussbenen ,zo zielig, dus ik heb hem daarop in moeten laten slapen.

maar hij was echt een heel robuust paard,denk niet dat bij hem er Akhal- Teke in zat :D

Nee, het zware type Let niet, maar voor de sport kruisten ze ze wel in. :j
Afgezien van de stereotype gouden spriet doet een massieve type Teke niet onder voor een flinke warmbloed qua massa, zoals deze of deze van 24. Beide ongetraind puur voor dekdienst. Uiteraard geen tanks zoals een fikse Letlander, maar een trekpaardzadel is te smal. :))
Wat sneu en zonde van zo’n paard zeg. Castreren was daar toen ook niet zo gebruikelijk denk ik, tenminste in veel gebieden in de SU überhaupt niet.

Avalanche81 schreef:
Jeetje, wat een topic...... wat heb je doorgemaakt meid......

ik weet nog dat ik mijn hond verloor, wat ben ik daar vreselijk kapot van geweest....


En dan je meisje, die zegt: je moet klaar zijn, mijn kind moet nu komen, en je was het.....
Moedig vind ik dat. Want ook een geboorte is een heel emotionele gebeurtenis en zeker met je eigen merrie, en je eigen veulen. Wel, het veulen van je man. Maar toch.

Muzanna vind ik een bijzondere merrie. Ze is zo wijs, en zo sterk, en zo heel moedig. Ik ben een beetje verliefd op haar. Ze is prachtig, zowel in karakter als uiterlijk.

Ik hoop dat Manari Nur op haar gaat lijken, dan heeft je man er een heel fijn paard aan. Kleine donderstraal, daar gaat hij de handen nog vol aan krijgen. En toch weet ik dat je met dit soort paarden met compromissen sluiten en zachtheid heel veel gedaan krijgt. Komt goed, denk ik.

Sterkte. Ze is een prachtig lichtpuntje.

Wat lief! Dankjewel. :o En Muzka is idd een donderstraaltje haha, maar ik hou wel van een beetje karakter. Haar moeder Muzanna is precies wat ik nodig heb. Ze weet ook altijd precies wat ik wanneer nodig heb en weet me dan altijd weer met dingen over de streep te trekken. Mijn kleine therapeut. Het is dat zo’n groot dier niet als “hulphond” kan dienen anders kon ze zo de taken van Inara overnemen. <3

ponyparadijs schreef:
Meestal met die lange verhalen begin ik heel enthousiast maar scrool ik er toch uiteindelijk over heen en kijk ik alleen foto's
Maar dit verhaal greep me aan.
Dus moest ik het wel helemaal lezen!

Hopelijk heb je nu al je ellende weer gehad en kan je lekker genieten.

Wat een mooi compliment! En ik hoop het ook. Maar als er zoveel in korte tijd gebeurt word je zelfs een beetje bang om te hopen. Heeft tijd nodig.

En twee dagen op rij in uitgelicht, wat bijzonder. <3

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-11-18 20:01

Avalanche81 schreef:
Zeker jammer dat Muzanna geen hulppaard kan zijn :j misschien vindt ze het nog leuk ook. Ik vind haar daar wel een type voor, en ze is slim zat.

Ik geloof meteen dat zij exact is wat jij nodig hebt.
Ik heb het geluk dat ik twee "once in a lifetime" paarden mag hebben. Mijn vorige merrie trok zoveel emotie in me los, maar heeft me ook geleerd naar mezelf te kijken, en hier en daar mijn ego nogal gedeukt..... wat ik ook wel nodig heb :j Ze was zo wijs, en ze had altijd gelijk.

Nu heb ik een jongedame van welgeteld twee jaartjes oud. En ze is nu al zo wijs en sterk. Ze is geen merrie die alles zomaar geeft, ze laat je ervoor werken. Maar met de juiste energie, de juiste benaderingswijze, is ze zo lief en eerlijk. Wonderlijke dame. Ik hoop dat ze stok- en stokoud wordt. Ik denk dat ze me nog veel te leren heeft. Maar ik ben nu al de wereld anders aan het bekijken als toen ik deed voordat ze in mijn leven kwam.

Hoe kom ik aan zo een jong paard....? Wel, zij besloot dat ik haar mens was, en dat was dat.

Nou ze kan apporteren dus dan kan ze ook helpen met was ophangen, toch? :D :+
Wat bijzonder! Dat is toch heel speciaal om er twee te mogen hebben. Je jonkie klinkt bijna als een Teke. Ik hoop met je mee dat jullie nog lang van elkaar kunnen genieten. Heb je al plannen met haar?

_Dreamer schreef:
Met kippenvel je hele verhaal gelezen, prachtig geschreven! Heel veen geluk gewenst voor de toekomst <3

<3 Dankjewel!

kimmie261 schreef:
die zwarte is wel heel gaaf zeg... nee dat vosje was heel hoogbenig en slank,wel heel mooi hoor ...

de 'handelaar'waar ik mijn letlander bij gekocht had zei toen hij hoorde van het probleem dat ze vaak even snel snel castreerden ,maar dan nog was het bizar dat hij 5 jaar na castreren pas zoveel problemen kreeg .

dit was hem:
[ Afbeelding ]

Ja die zwarte is een plaatje he? Mogen ze hier zo afleveren. Rietje is ook goed. :+
Je Let is ook een plaatje zeg. Wat een gaaf paard! En idd voor transport wilden ze ze nogal eens snel castreren, want in deze contreien hebben ze liever ruinen. Sneu dat ie er zo’n last van heeft gehad, maar wek met zijn neus in de boter gevallen want menigeen had een paard met medisch probleem niet willen houden. Mooie oogopslag had ie ook zeg. <3

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Re: Schijnend licht: ons lichtpuntje in donkere tijd

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-11-18 21:01

Fotografisch “bewijs” hoe Muzka reageert zodra ze haar mens spot. :o
Het schattige gehinnik moeten jullie er zelf maar bij bedenken.

Afbeelding
Dan zet ze het meteen op een lopen!

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Dit doet ze dus altijd en al vanaf het begin. Schattig he?

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-11-18 21:07

Avalanche81 schreef:
Awwww <3 die tevreden blik ook als ze bij hem staat <3

JoSav, ik heb je ff pb gedaan, anders ga ik zo off topic :)

PB gespot! :D
Ja, lief he? Ze murmelt ook de hele tijd naar hem, ook als ie weer weggaat. Zó schattig. <3

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-11-18 22:40

ProudJustify schreef:
Wat mooi dat je dat zo vastgelegd hebt zeg.

En inderdaad mooi die tevreden blik als ze bij hem staat en aandacht krijgt <3

Wilde het al tijden vastleggen, maar meestal komen we samen op stal en dan zie je op de foto alleen een stipje naderen in de verte. :Y)


Avalanche81 schreef:
Je moet ook gesprekken voeren samen, heel belangrijk :j

:)) Ze praat wat af. <3

Retjethorse schreef:
Heel mooi overzicht heb je gemaakt! Een heel bewogen jaar was het voor jullie, zowel met Muzanna en Inara. En dan de kleine Muzka die geboren werd. Hopelijk wordt 2019 een jaar met enkel lichtpuntjes voor jullie! :)

Dankjewel. Ik hoop het ook. Het is heel symbolisch, maar blij als het Oud en Nieuw is. :j

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-11-18 11:37

amaniblauw schreef:
Gefeliciteerd met jullie zilveren bokt veulen! *\o/*

*\o/* Dankjewel!

Nimber schreef:
Prachtig veulen!!

:o Dankjewel.

CarinaR schreef:
Wat een mooi overzicht.
Het raakt me wel weer. Ohh Wat heb ik met jullie mee geleefd.

De dames zijn prachtig. Zilveren boktveulen is dan ook zeker hartstikke verdiend!

Dankjewel. Ik moet het zelf ook niet nog eens lezen want dan komen de tranen weer. Het is alweer bijna 7 maanden geleden dat Inara is gestorven, maar het voelt tegelijk als gisteren en als honderd jaar geleden. ;(
Het is wel een leuk cadeautje dat Muzka zoveel stemmen heeft gekregen. [o] <3

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-11-18 16:13

Avalanche81 schreef:
Dat vergeet je toch niet. Bij mij heeft dat echt lang geduurd.

Muzka verdient de stemmen :D lief stoer meiske <3

Nee, zoiets heeft echt tijd nodig om een plekje te krijgen. Dat heeft bij mijn eerste hond ook heel lang geduurd en die was oud. Dit was mijn eerste eigen hond en zo jong nog. Dat is gewoon heel moeilijk.
Enne, lief van je. <3

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 20-11-18 21:45

xLes schreef:
Wat een mooi overzicht. Recht uit het hart geschreven. Prachtige paarden ook.

:o Dankjewel.

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 20-11-18 23:15

Ik zie dat een aantal foto's uit de beginpost het vanwege het aantal views tijdelijk niet meer doen.
Ik plaats een aantal hier opnieuw, met een paar die hier nog niet eerder stonden:

Afbeelding
Uit de oude doos: Muzanna en Inara… (onbewerkt, maar het beeld raakt me...)
Ik heb er nog een waarbij Inara helemaal verliefd naar Muzanna kijkt. ;(

Afbeelding
De hengst Kardash <3

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Wanneer ik met Muzanna grondwerk deed, dan deed Inara heel graag mee. Dat vonden ze beide erg gezellig dus ik liet dat regelmatig even toe.

Afbeelding
Hier was Inara al doodziek, maar ze haalde er zoveel plezier uit met Muzanna bezig te zijn. |( Regelmatig keek ze dan om, zo lief. En toch was ze hier al zo ziek...
Ze was zo hard voor zichzelf. ;(

Afbeelding

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Re: Schijnend licht: ons lichtpuntje in donkere tijd

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 22-11-18 20:03

:o Dankje.
En ja, we hebben samen heel veel avonturen beleefd, kilometers gemaakt, plezier gehad... ondanks hoe het is afgelopen hebben we met ons drietjes enorm genoten van de tijd die ons samen gegund was. <3

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 22-11-18 20:22

Maflinger_S schreef:
Met een glimlach terug kunnen kijken is soms het mooiste dat er nog is...

:j Met een lach en een traan. Hopelijk ooit met meer lachen dan tranen. :(:)

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…

JoSav

Berichten: 4681
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Verweggistan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 27-11-18 21:40

Avalanche81 schreef:
Komt wel lief :+: neem je tijd.

<3 Wat bijzonder en ook bijzonder herkenbaar de verhalen van je herders. Ook dat je van ze blijft houden, ook al zijn ze er, behalve in je herinnering, niet meer. Ik heb het bij vlagen nog erg moeilijk en weet dat het echt tijd nodig heeft. Ik weet ook niet of ik het ooit echt een plekje kan geven. Het zal uiteindelijk als een litteken worden, denk ik. Ik zie haar vaak terug in haar zoon. Dat is mooi, maar ook nog erg moeilijk. Die herkenning en die herinneringen zijn nu nog vaak pijnlijk, maar ooit overwegend <3


justmyrth schreef:
Wat prachtig geschreven! Echt genoten van elke foto en het ontroerende verhaal erbij. :)
Merrie en veulen vind ik zoooo mooi <3 <3

:o :o Dankjewel!

Nur Teke
Muzanna, Manari Nur & Muniya Nur
GoFundMe: om ons wereldje te vergroten…


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 bezoekers