Geplaatst Het afgelopen jaar is heerlijk geweest. Ik ben nog elke dag blij en verliefd en Kathy zelf gaat mij ook steeds meer waarderen.
Bij deze een overzicht!
Oktober 2017
Natuurlijk moest ze eerst haar nieuwe stal met uitloop leren kennen op dag 1!
Na ongeveer een week wennen heb ik voor het eerst gereden. Ze was haar eigen, lieve, brave zelf en dus durfde ook mijn vriend Sandro het wel aan om er eens op te gaan.
November 2017
Ik reed haar voornamelijk bitloos, maar een sprongetje zonder bit had ik één keer eerder geprobeerd op de manege in Nederland en dat was toentertijd geen succes. Toch wilde ik het graag nog eens proberen en dat ging dit keer super!
December 2017
Inmiddels waren we al een paar keer op buitenrit geweest in het park naast de manege (alleen stappen) en vond ik het tijd om eens zonder zadel te gaan. En dat kan gewoon, met mijn manegepaard. Dus vertrokken we zo:
Januari 2018
In januari was het tijd voor de tandarts. Eén wolfskiesje verwijderd en wat bijgevijld, maar eigenlijk was de tandarts best tevreden.
Februari 2018
Februari bracht sneeuw, en de eerste ontmoeting tussen mijn twee huisdieren. Fret Tyrion vond het maar wat interessant, zo'n groot prooidier
Kathy was minder enthousiast.
Maart 2018
Helaas bleef het rijden niet echt lekker gaan op de manege waar we stonden. De enige bak die er is, staat naast een school, waar ook een keuken, kinderopvang, wandelroute en parkeerkplaats is. Er is dus altijd veel te doen om de bak heen maar het is slecht te zien door de bosjes. Ik ben helaas geen sterruiter en kreeg Kathy met steeds meer moeite de hoeken in. Zelf vond ik het rijden ook minder leuk worden, dus besloot ik om te verhuizen naar een andere stal.
De andere stal werd Hípica Malla, waar ze drie buitenbakken hebben. De kleinste is 40x20 en de grootste is de horseball-bak van 80x40
Ook zou ze op deze manege geen stal meer hebben, maar een paddock met schuilstalletje. Sinds we hier staan, slaat en bijt Kathy niet meer en het rijden gaat weer als een speer! Ze is helemaal content en ik ook.
De eerste keer rijden in de horseball-bak. Ze liep zo fijn!
Ook zijn we een paar keer op buitenrit geweest met een stalgenoot: *KLIK*. Vanaf deze stal hebben we veel meer en betere uitrijmogelijkheden en heb ik zelfs voor het eerst met haar een rengalop gedaan! Gaaf om te voelen hoeveel sneller je paard nog kan, zelfs als je denkt dat ze al wel op haar topsnelheid is.
April 2018
In april raakten we beiden kreupel
Eerst stond ze op het midden van mijn voet waardoor ik die kneuste. De dokter heeft er een steunverband om gedaan en ik mocht er een week niet op lopen. Vervolgens is ze zelf vermoedelijk uitgegleden en had een dik been. Dat was gelukkig voor haar met vier dagen koelen weer over. 
Mei 2018
Helaas ging het in mei weer mis met haar benen. Ze had op de vorige stal wondjes op haar benen van het vechten met de buurman (en dus het raken van het hek). Dat leek al heel lang over te zijn, maar het was naar binnen toe geslagen. Dit kwam er in mei in één keer uit.
Hier een foto van de wond na een paar dagen. Ze liep er niet kreupel op, maar ik heb voor de zekerheid maar rustig aan gedaan. Ze heeft een aantal dagen met een verbandje om gelopen zodat er geen vuil bij zou komen. Gelukkig is het inmiddels heel netjes genezen.
Ook kwam mijn beste vriendin in mei langs. Dus veel met de paarden bezig zijn! Samen op buitenrit en een springlesje doen (beide heb ik met een paard van de manege gedaan), en op de laatste dag nog even samen in de bak rijden.
Juli 2018
In juli was ik de lange manen helemaal zat en las ik ook nog eens dat manen niet echt een functie hebben. Dit bij elkaar, plus dat alle horseball-paarden korte fjordenkapsels hebben, deed me besluiten de schaar er flink in te zetten. Alles moest er af! Spannend, maar ach, het is maar haar. Als het lelijk was, dan groeide het wel weer terug. Maar ik vond het eigenlijk wel stoer staan!
Niet zo heel netjes geknipt..
Deze maand was het ook tijd om eindelijk eens een boomloos zadel te proberen. Vanuit Andalusië werd de Ghost Veneto opgestuurd, die we tien dagen mochten proberen.
Het rijden ging met dit zadel zo fijn! Ik had verwacht dat het veel minder stabiel zou voelen, maar het voelde eigenlijk niet anders dan een boomzadel. Na de tien dagen testen heb ik dan ook besloten om een eigen Ghost te bestellen.
September 2018
We sprongen samen regelmatig, maar hoger dan 90 centimeter werd het nooit. Mijn doel voor 2018 was om toch één keer eens een meter te springen, dus dat heb ik meerdere keren geprobeerd. Het ging elke keer weer fout bij mijn eigen inschattingsvermogen. Dan dacht ik een hindernis op een meter te hebben gezet en bleek het bij nameten toch weer maximaal 90 centimeter te zijn geweest. En ik ben ook zo slim om het steeds pas ná het rijden na te meten.
Dus in september was ik het zat, en heb ik het iets hoger neer gezet dan wat ik dacht dat een meter was, in de hoop dat het dan wel een keer een meter was. Het kostte wat moeite, maar Kathy sprong gewoon. We hebben het twee keer geprobeerd. De eerste keer viel de hele hindernis om en de tweede keer had ze er een balk af, maar ik was al hartstikke trots dat ze het gewoon dééd.
Bij nameten bleek het zelfs 1.10m te zijn geweest.
In september zouden we ook een galopexamen doen. Dit zijn examens met een theoretisch en praktisch onderdeel. Voor officiële wedstrijden heb je minstens examen 3 nodig (voor B-niveau). Ik wilde graag meteen voor examen 4 gaan, wat vanwege mijn leeftijd kan. Dan kan je starten tot ongeveer M-niveau.
Helaas werden de examens een dag van tevoren afgelast vanwege te weinig animo.
Oktober 2018
Na lang wachten was eindelijk ons eigen zadel binnen! De Ghost Roma in micropell (nepleer). Kathy is er zelf ook wel blij mee: *KLIK*
Deze maand werd er voor het eerst een wedstrijdje georganiseerd op onze manege. Zonder galopexamens mocht ik natuurlijk niet officieel mee doen, maar gelukkig was er ook een onderlinge categorie. Zoals alles in Spanje gaat, was de organisatie weer lekker kortdag dus met een week voorbereiding hebben we toch een hele fijne proef neer gezet en zijn we derde geworden!
(Ideaal die korte manen.. niet hoeven knotten!)
Nog een toffe foto van de wedstrijd: *KLIK*
November 2018
En nu is het alweer november.. We gaan lekker rustig verder zoals we bezig zijn. Hopelijk kan ik in 2019 wél mijn galopexamens gaan doen en kunnen we officieel mee gaan doen aan wedstrijdjes die op stal worden georganiseerd. Maar tot die tijd vinden we een beetje recreatief dressuren ook wel prima.
Als afsluiter nog een foto van Kathy van vandaag, met haar stoere kapsel en vieze deken.
Op naar nog zo'n jaar, minus de beenproblemen en afgelaste examens!
We zijn ook te volgen op Instagram, al post ik niet zo heel vaak. Hier staan wel een aantal filmpjes op voor de geïnteresseerden.
Jullie zijn echt super bezig 
