Wat ben ik toch blij met mijn knappe pony! Voor de meesten hier is het best vanzelfsprekend om een eigen pony/paard te hebben. Ik ben er altijd vanuit gegaan dat ik voorlopig nooit een eigen pony zou kunnen hebben. Al 2 jaar reed ik een geweldige welsh merrie, maar toch... ze was niet van mij, en dat zou ze ook nooit worden dacht ik. Wij hadden immers geen ruimte, geld en stalling... Op 26 mei 2016 stortte mijn wereld dan ook in toen ik te horen kreeg dat Larissa, de pony die ik alles zelf heb geleerd, waar ik samen ontzettend mee ben gegroeid, verkocht zou worden. Ik kon immers geen eigen pony hebben toch? Vaak heb ik erom gevraagd bij m'n ouders, maar hoe graag zij het ook zouden willen, het antwoord was telkens 'nee'.
Mijn ouders hebben (zonder dat ik het door had) toch vanalles geprobeerd te regelen om ervoor te zorgen dat we mijn grootste maatje toch konden kopen. Ongeveer een week na het slechte nieuws kwam het goede nieuws. Mijn ouders vertelden me dat we Larissa konden kopen!! Een hele goede vriendin van mij heeft een pensionstal, en we hebben goede afspraken gemaakt zodat ik Larissa haar stalling, voer en hoefsmid etc. zelf helemaal kan betalen. Mijn ouders kunnen bijschieten wanneer het nodig is. En zo heb ik vanaf 1 september 2016 mijn eigen pony.
Voor veel mensen is het vanzelfsprekend om een eigen paard te hebben, maar ik ben elke dag zo ontzettend dankbaar! Ja, ik moet hard werken voor geld, Larissa staat op 25 minuten afstand fietsen dus dat kost ook veel tijd, maar het is het allemaal zo ontzettend waard!!
Die vier maanden zijn echt voorbij gevlogen! Ik ben zoveel relaxter geworden als ik bij haar ben! Eindelijk kan ik gewoon mijn eigen ding doen, heb ik niet meer constante druk van of ik het wel/niet goed doe, ik ben gewoon veel gelukkiger! En dit merk ik ook enorm bij Larissa! We zijn in deze vier maanden veel dichter naar elkaar toegegroeid! We hebben zelfs ons springdebuut gemaakt, waar we het tweede parcours een eerste prijs haalden! We gaan binnenkort de overstap maken naar de L1, voor zowel mij als Larissa de eerste keer in een hogere klasse!
Ik maak dit topic nu omdat ik me gewoon even heel erg dankbaar voel ook nog steeds voor mijn ouders, zonder hen was dit allemaal niet mogelijk geweest. Larissa is zo'n ontzettend fijne pony! Heerlijk werkwillig, maar ontzettend duidelijk en goudeerlijk! Een super leerpony dus, we leren echt van elkaar!
Larissa is een 6 jarige welsh NWR merrie (Rhodin Hedde x Morgenlands Fabian).
1.
2. Het rijden begint ook zoveel fijner te gaan!
3. Haar galop was altijd ons zwakke punt, maar door veel trainen met de dubbele longeerlijn is dit zoveel beter geworden! Dat achterbeen
4.
5.
6. Onze andere hobby! Springen! Nog lang niet zoals het 'hoort', maar ook dit gaat steeds beter! Ik gaf hier helaas niet helemaal goed mee omdat ze iets te vroeg afzette.
7. Laatst eens tijdens een wedstrijd
8.
9.
10.
11.
Hopelijk mag ik nog heel lang van Larissa gaan genieten, en wordt 2017 een topjaar! Bedankt voor het kijken!
Maar jullie zijn super leuk samen en super leuke foto's !! Ik wens je al het goeds met haar in 2017 !!!
MarlonNaldo
Berichten: 1608
Geregistreerd: 11-02-09
Woonplaats: Westeros
Geplaatst: 01-01-17 23:33
Super gaaf dat het zo gelopen is. Het is zeker niet van zelfsprekend hoor, tis een mega verantwoordelijkheid en kost een hoop geld. Voor mij kwam het ook onverwachts. En moet er elke dag hard voor werken
Voor veel mensen is het ook niet vanzelfsprekend inderdaad. Ik heb in mijn omgeving alleen vriendinnen die paarden/pony's hebben zonder dat ze er bijvoorbeeld enige moeite voor hoeven te doen of mensen die al sinds hun 6e of zo bijvoorbeeld opgroeien met een pony. Dat is dan toch wel even anders! Maar juist door het harde werken ervoor ben ik zo dankbaar dat het toch mogelijk is