Josje stond, toen ik als student woonde in Groningen, op een pensionstal in Sauwerd. Helaas kwam ik door omstandigheden in het ziekenhuis en had ik een lange revalidatie voor de boeg. Wat moest ik nu met mijn paard, dacht ik? Gelukkig hoefde ik me niet lang zorgen te maken. De pensionstal eigenares heeft geweldig voor haar gezorgd in de maanden dat ik afwezig was. Op en top werd ze daar behandeld. Door de pensionhoudster, maar ook door mijn bijrijdster, die ik net een maand 'had' en maar twee keer had gereden. Alleen, ook daar hoefde ik me geen zorgen om te maken. De pensionhoudster ging haar begeleiden, wat ik super fijn vond. Ja, ik had niets te klagen.
In september 2015 was het dan zo ver (Ja, we beginnen iets verder terug dan de eerste maand van 2016 ). Ik zou voor het eerst weer naar stal toegaan. Vanuit het revalidatiecentrum werd ik opgepikt, rolstoel en al in de auto. Ik had er zin in. Ik kwam vol enthousiasme aan. Josje keek niet op of om toen ik de stalgang in gerold kwam Het kreng... Maar dat is Josje. Die uit haar 'liefde' op andere manieren . Zeg ik dan altijd, maar anderen zijn overtuigd dat ik nog een roze bril heb en niet zie dat de liefde maar van één kant komt, namelijk de mijne, en dat ze gewoon een dikke trut is. Goed, goed, ergens weet ik dat wel, maar ik wil het niet zien. Mijn Josje is mijn Josje, ook al is het een bitch paard, wel mijn bitch paard
"Wat is dit voor mushy mushy lieflijk gedrag? Ik houd niet van kusjes baas, dat weet je."
Anderhalve maand later, 19 december, was het zover... De eerste keer sinds dat ik mijn rug, nek en bekken had gebroken, zat ik weer op het paard. Spannend! Ik was zo happy, zo blij! Mijn brave pown vertroetelen met kusjes. Het enige wat Josje kon denken echter was "Noooooooooooooooooooo, ze begint weer met rijden!"
Ondanks dat ze niet zo'n mensenpaard is, zoals ik zei, ze uit haar 'liefde' in andere dingen. Namelijk dat ze bij mij superbraaf is en nu ook extra voorzichtig was. We stapten wat rondjes en stiekem deed ik ook snel een lange zijde draf, want ik kon het niet laten en ik vertrouw haar gewoon voor een eh, 99%.
Vervolgens heb ik niet meer gereden tot 18 februari. Ik kon het gewoon nog niet echt aan, het rijden, plus vanuit Assen was het nogal een reis naar Sauwerd... Ze was ook niet erg meewerkend met de foto's, dus dan maar zelf de oren naar voren doen. Je zal niet chagrijnig kijken D<
Even later was het tijd om haar terug te verhuizen naar haar oude pensionstal in Witten. De pensioneigenares van Sauwerd was zo lief om haar met de trailer te vervoeren.. En daar stond ze weer. 29 februari en ze was 'thuis'.
Omdat ik nog niet echt kon rijden, begon het lange lijnen werk en het longeren om haar tenminste nog een beetje op conditie te houden (is ondertussen niets meer van te zien maar ach )
Mijn eerste buitenritje was pas op 21 april een feit. 20 minuten en vooral stap. Maar ooooh, wat een PIJN daarna. Oefffff. Zwaar was het! En ik lag daarna een week op bed van vermoeidheid en pijn. Maar het oh zo waard. Het was een overwinning!
Auw auw auw voor weer een week, maar zo snel dat over was, zat ik er weer op en dus op 8 mei gingen we weer naar buiten.
Alleen toen zei mijn lichaam wel even heel hard HO.. En dus kon ik even niet rijden. Tot dat ik eind mei/begin juni weer dacht, het is mooi weer, we gaan, leuk! Josje vond het eh, wat minder leuk aan haar blik te zien muhaha.
Ennn, af en toe houd ze wel van mijn aandacht. Af en toe.. Op haar termen
Josje (wat trouwens niet haar echte naam is lol, ik heb daar al wat meerdere vragen over gekregen haha, het was haar bokt undercover naam, omdat haar naam zo uniek is en google etc.. Maar goed, iedereen weet die toch ondertussen. Toch, ik ben nu zo gewend aan Josje op bokt ) Enfin, Josje is echt mijn rots in de branding. Ze heeft me door heel wat gesleept dit jaar en ze gaat voor geen goud weg. Soms ben ik niet heel actief met rijden, dan rijd ik weken niet, maar het gaat me niet alleen om het rijden. Het gaat me om Josje en dat ze daar staat en dat ik naar haar toe kan, bezig kan rondom de stallen, kan knuffelen (soms dan ) en poetsen, kan wandelen en mijn verhaal aan haar kan vertellen. Ik ben dan alleen met haar en dan kan ik compleet ontspannen.. Het was zwaar om het rijden weer op te pakken, het is nog steeds zwaar. Mijn rug en bekken zijn het niet altijd eens om lang in het zadel te zitten en het doet vaak na het rijden goed zeer. Regelmatig 3/4x in de week zit er dan voor mij ook niet meer in, maar dat is niet erg, wat ik nu nog kan, dat vind ik goed zo. Voor de rest heb ik twee hele lieve meiden van 13/14 die nu van haar leren en waar ze, ondanks dat ze als een zuurpruim kijkt als ze aankomen, heel braaf en geduldig mee is.
Josje is een paard van goud... En mijn dikke arrogante rotbitch-merriepaard, waar ik ondanks dat heel veel van houd.
PS: Het valt me nog mee trouwens, de foto's dit jaar, haha. Ik had veel meer zure gezichten foto's verwacht, maar tijdens het spitten door de foto's kwam ik er weinig tegen van dit jaar! Maar dat komt vooral omdat ik veel van haar bitch of zielige blik foto's weg gooi, want ik heb er al honderden
Resting bitch face heeft ze, net zoals baasje
Laatst bijgewerkt door ElineS op 29-12-16 22:02, in het totaal 2 keer bewerkt
Heerlijk toch, dat bitchpaard er gewoon voor je is en zich aan je aanpast, qua voorzichtig doen als dat nodig is en lekker samen scheuren als dat kan. Zo'n paard is inderdaad goud waard.
ElineS
Berichten: 5507
Geregistreerd: 10-03-06
Geplaatst door de TopicStarter: 29-12-16 22:06
Ze is niet altijd braaf, daarom die 1% die ik haar niet vertrouw haha. Het blijft een dier en soms wil ik buiten een rustige rit en wil zij een snelle rit en dan is het wel opletten, anders vroem.. Maar goed, als dat het ergste is. Ze is altijd te stoppen, ze schrikt haast nooit, ze bokt en steigert niet (2x in haar leven gedaan bij een oefencross uit enthousiasme), ben er nog nooit afgevallen, kan een slee achter haar hangen, een kar, een baksleep, kan ermee springen, kinderen van alle leeftijden er betrouwbaar opzetten (in de rijbak, buiten niet, want dan wil ze hard), vind honden of andere dieren om haar heen prima (behalve varkens ) En van alles nog wat. Ze is gewoon lekker koel, eerlijk en down-to-earth. Je kan het zo gek niet bedenken en ze vind alles altijd goed. Ze is zo heerlijk veelzijdig (zie foto profiel)
Dan is ze misschien wel een 16 jarige draver met alleen een paar winstpunten in het B, die je aan de straatstenen niet kwijt kan voor de sport, maar als recreatiepaard is ze het beste paard wat ik kan wensen .
Banjer
Lid Nieuwsredactie
Berichten: 48396
Geregistreerd: 09-06-02
Woonplaats: Daar waar het land eindigt en het water begint
Een "gouden" paardje zo te lezen! Heel veel succes en heel veel plezier samen!
Mondy
Berichten: 11826
Geregistreerd: 13-07-05
Woonplaats: Eindhoven
Geplaatst: 05-01-17 16:05
Heel je topic gemist... Maar even een dikke vette buiging voor jou Wat ontzettend knap dat je dit al voor elkaar hebt gekregen. Ok ...iets meer naar je lichaam luisteren is miss wel handig Maar wat fijn om jullie...ofja jou vooral zo te zien genieten. En ondanks de heerlijke bekken die ze trekt zie ik echt wel een intense band tussen jullie 2 op de foto's.
Doorgaan zo kanjer !!!
ElineS
Berichten: 5507
Geregistreerd: 10-03-06
Geplaatst door de TopicStarter: 05-01-17 20:02
Haha, ik weet niet of Josje er zo van geniet soms inderdaad . Ik denk wel van de buitenritten, want ze vind het heerlijk om voluit in galop te gaan. Maar water is nooit haar ding geweest.
Maar bedankt, heel lief bericht En ja, ik moet wat meer naar mijn lichaam luisteren inderdaad Maar.. Maar, ik wil gewoon teveel doen.
We hebben ook wel een soort van band. Ze is ondanks dat ze het niet heel erg laat blijken met overduidelijke signalen, merk ik dat ze wel heel veel op me is gericht en me altijd in de gaten houd. Vooral als een ander rijd of met haar bezig is. Oortje is veel naar mij gedraaid en haar blik vaak ook. Behalve met foto's, dan kijkt ze bijna altijd zowat de camera in. Raar ding.
Dit was vanochtend. Samen de zon zien opkomen. Echt genieten, ondanks het vroege uur. Ik ben blij dat ik dat gewoon allemaal weer kan, weer samen genieten met paardje. Zeker heel fijn.