Geplaatst 
Dit is Fiëgo, een 6-jarige KWPNruin (Indorado x Indoctro x Ahorn)
Voor wie ons niet kent, wij zijn nogal een raar stel
Al sinds ik hem heb gaat niks vlekkeloos. Is het mijn onzekerheid niet, dan is het wel zijn lichaam wat niet meewerkt.Het is dan ook weer eens geen verrassing dat ons jaar op deze manier begon..
Hoe het gebeurd is, geen idee. Hij stond met vrienden in de paddock en op een of andere manier is de waterlijn bij zijn oog gescheurd geraakt.
Gelukkig is dat snel hersteld!In maart zat ik eindelijk weer eens op zijn rug, na weer een half jaar niet te hebben gedurfd
Ondertussen had ik nog steeds mijn bijrijdster, welke echt veel plezier met hem had. Maar ik moest het toch ooit zelf gaan doen, ik had hem immers voor mijn eigen plezier gekocht.. toch? Dus ik pakte hem langzaam aan weer zelf ietsje meer op.En dat was maar goed ook, want in april was ik plots bijrijdster-loos en moest ik het ook echt alleen gaan doen. Er stond nog een les gepland met mijn bijrijdster, maar wegens omstandigheden zou ik die niet door moeten laten gaan.. tenzij.. ik zelf erop zou gaan!
Het zou zijn 2e les worden met balkjes. Voor iemand die uberhaupt het rijden op haar paard al spannend vond, leek het me nogal wat. Maar f*ck it. Ik deed het gewoon!
Helaas leek hij in mei (weer) vast te zitten bij zijn rug en liep hij dit keer ook onregelmatig. Ik besloot (weer) de osteopaat erbij te halen om hem te behandelen. Al snel was hij weer lekker soepel in zijn lijf..
Ik begon hem rustig (weer) op te pakken onder het zadel, maar het bleef me niet lekker zitten. Hij liep niet zoals hij normaal liep. Alsof hij zijn achterhand er niet volledig onder kon zetten. Anderen zagen het zo snel niet, ik had er ook wat moeite mee, maar het voelde anders en mijn onderbuikgevoel zei dat het niet goed was. Doordat het met het blote oog niet heel duidelijk zichtbaar was, dachten mensen dat ik weer onzeker was geworden en er gewoon niet op durfde (dus smoesjes aan het verzinnen was). Maar ook de dierenarts zag wel wat onregelmatigheid (te minimaal om er duidelijkheid over te kunnen geven) en ik besloot een afspraak te maken bij kliniek de Raaphorst voor foto's en scans.
In Juli (aangezien ik nog een paar weken op vakantie ging van tevoren) kreeg ik dan eindelijk duidelijkheid. Ik vreesde voor zijn rug, maar die was gelukkig in orde. Echter bleek hij een beschadiging te hebben in zijn tussenpees. De revalidatie zou +/- een half jaar gaan duren, maar wat was ik blij dat zijn rug in orde was
(Ik was ondertussen zelfs begonnen met afvallen en trainen, dus werken aan mijzelf. Zodat ik hem minder zou belasten als ik erop zat. Inmiddels staat de teller op -17kg
& still going..)Een stap-traject begon. Iets wat hij echt behoorlijk saai vond. Ook kreeg hij ijzers.. en de combinatie van al dat stappen met die stomme dingen aan zijn benen viel hem zwaar.
Hij begon zelfs truukjes te verzinnen om niet te hoeven lopen. Zo moest hij wel 3x in een half uur "plassen". 1x plastte hij dan echt, en de rest ging hij alleen doen alsof omdat hij wist dat hij dan lekker stil mocht blijven staan..
Ik kan het mezelf niet goed herinneren, maar hebben we dit jaar ergens niet een flinke storm gehad?
Fie heeft hem iig nog maar nét overleefd als ik dit zo zie..
Inmiddels vond hij zijn ijzers wel prima, al bleef het stappen wel zwaar saai. Omdat we "normale" ijzers toch ook een beetje saai vonden, gingen we uiteindelijk ook eens een keertje voor Bokt-Blauw.
Zoals je op de bovenstaande foto ziet, heeft meneer ook een vliegenmasker. Zo eentje die niet makkelijk af kan worden geschuurd, en dat is ook zo. Al wilde Fie dat al te graag even uitproberen..
(gelukkig goed afgelopen, dus ik kan er smakelijk om lachen)
Na maaaanden stappen, zijn we in Oktober weer richting de Raaphorst gegaan. Hoewel ik het zelf wat somber in zag (zag zelf nog geen verandering), bleek er van binnen wel genoeg veranderd voor een nieuwe aanpak
Ik mocht er weer echt op en moest dan ook gaan draven! Diezelfde week nog wilde ik hem gaan oppakken, dus hoppa.. moed verzameld, opgezadeld en de stal uit
Ja hoor, loopt ie niet ff hartstikke kreupel de stal uit! Aan een totaal ander been..
Dierenarts er gelijk bij laten komen en het was nogal vaag, het kon een hoefzweer (die nog erg diep zat) zijn of een zoolkneuzing. Dus dat werd een paar dagen weken in biotex om te kijken of het eruit kwam/het verbeterde.
Hadden wij weer
..Na een week was hij gelukkig dusdanig verbeterd dat ik besloot de gok te wagen en er weer op te gaan. We mochten niet longeren (hij mag niet veel op de volte lopen) van tevoren en hij was al zooo lang niet onder het zadel geweest, kon ik dit wel? F*ck it (en lang leve de muisjes dit keer), dacht ik voor de zoveelste keer dit jaar..
En voor ik het wist stapte ik op en reed ik er zo mee weg. Stap én draf.
Inmiddels ben ik zelfs zo positief geworden, dat ik gister een nieuw setje heb gekocht.
Wij komen er wel, op onze manier..
. 
dat mag niet!
