Geplaatst Heb even zitten twijfelen of ik wel een topic wilde maken, maar het is voor mij een erg goede afsluiter en ondanks alles verdient ook hij een topic.
In 2006 kwam ik een ontzettend knappe hengst tegen, ik was op slag verliefd:
http://i281.photobucket.com/albums/kk20 ... mp/2-1.jpg
Nadat ie afgespeend was, kwam Bhaskar bij mij terecht. Het was een bang veulen, niet gewend aan mensen maar met hulp van anderen werd hij zeer sociaal en was nergens bang voor:
http://i281.photobucket.com/albums/kk20 ... mp/3-1.jpg
Nadat de opfok er plotseling mee stopte, hebben wij Bhas op 2 jarige leeftijd mee naar huis genomen. Zo kon ie die zomer gaan wennen aan het verkeer, voetjes geven, vaststaan, etc. Lekker spelenderwijs dingen leren en ondertussen stond ie 24/7 buiten in een kudde met oudere dames:
Na deze zomer ging hij weer terug de opfok in, om na een jaar (op 3,5 jarige leeftijd) verder opgeleid te gaan worden. Zijn terugkomst begon met een fotoshoot samen met mijn andere paard en onze hond:
http://i281.photobucket.com/albums/kk20 ... mp/6-1.jpg
Mijn droom was om er als allereerste op te zitten en deze droom was uitgekomen! Wat deed hij het braaf en vertrouwde volledig op mij en ik op hem:
Helaas ging het na de 2e keer mis, doordat hij struikelde en heel snel omdraaide. Hierdoor belandde ik in het hek en was een paar seconden "even weg". Dit resulteerde in een whiplash en een flinke deuk in onze vertrouwen. Ben er wel weer gelijk opgestapt, maar dit vertrouwen is, achteraf gezien, nooit meer helemaal geheeld
.Na de val besloot ik om Bhas weg te brengen naar een professioneel iemand en daar ging het echt heel erg goed. Ik zat er al gauw zelfs met een glimlach weer op:
Nadat hij weer mee naar huis mocht kreeg hij droes en nadat dit genezen was begon het flink te sneeuwen. Het heeft daardoor (eigenlijk te) lang geduurd voordat ik thuis weer goed verder kon trainen. Ook viel ik er nog eens van af.
Met veel hulp van instructie en alles opnieuw opgebouwd (eerst steeds aan de longe en daarna steeds meer los), ging het eigenlijk steeds beter:
http://i380.photobucket.com/albums/oo24 ... ar4web.jpg
En durfde ik zelfs om te gaan springen:
http://i281.photobucket.com/albums/kk20 ... 012NEF.jpg
Als ik de foto's zo zie lijkt het net alsof het allemaal ontzettend goed ging. Wat eigenlijk vaak niet te zien was, was het feit dat Bhas wat probleempjes had. Hij was erg onzeker en kon ook vrij dominant zijn. Aan de hand had ik het eigenlijk altijd goed onder controle en zelfs kinderen konden met hem lopen. Maar onder het zadel... Het ging van kwaad tot erger en uiteindelijk was hij een kei in het steigeren. Ik heb er meerdere keren huilend opgezeten, maar afstappen deed ik nooit.
De wedstrijden gingen wonder boven wonder eigenlijk best wel goed, af en toe moest ik even een smeekbede doen dat ie braaf bleef... En vaak was ie dat dan ook:
Maarja... Om het af te maken die dag, moest ik er ook nog even vanaf vallen
. Ik moest zo hard lachen na die val en Bhas stond mij echt zo aan te kijken van: ,,Baas, Hoe kom jij nou op de grond?? 
".Schriktraining hebben we ook gedaan:
En toen was het de eerste keer dat ik zijn stoute gedrag op film had, achteraf gezien hadden we veel eerder moeten ingrijpen:
http://www.youtube.com/watch?v=PxRrkY8vDKs
In 2011 deden we ook mee met een jonge paarden competitie:
http://i281.photobucket.com/albums/kk20 ... p/11-1.jpg
Hij liep toen niet zo lekker en zat ook niet lekker in zijn vel, toch zag het er best fijn uit
. Heb toen die dag ook besloten... volgend jaar, in 2012, gaan we echt knallen tijdens dezelfde competitie!Buiten rijden deden we ook erg graag. Zo gingen we voor het eerst naar het strand. En wat vonden we dat spannend:
Ook zijn we lekker een weekje naar Drenthe geweest, wat was het heerlijk! In het water spelen vond ie toch wel het allerleukst:
http://i281.photobucket.com/albums/kk20 ... mp/9-1.jpg
Ondertussen had ik iemand gevonden die het springen ging oppakken. in 2012 ging het helaas behoorlijk mis met het trailerladen. Hij schrok zo van mij dat ie flink uithaalde (soort karate shop opzij) en ik werd letterlijk gevloerd. Hij raakte mij precies op mijn borstbeen en ik lag piepend te snakken naar adem. Daarna met veel pijn paard ingeladen en naar de springles toegereden. Jeetje... Wat heb ik daar nog last van gehad.
Thuis ging het rijden eigenlijk steeds slechter en uiteindelijk wilde ik er eigenlijk niet meer op. Begon steeds meer smoesjes te bedenken (het regent, het waait te hard, het is al donker..). En toen ging met instructrice hem rijden, hier was hij het totaal niet mee eens:
http://www.youtube.com/watch?v=c1MoEObsDKE
Daarna heb ik hem zelf weer opgepakt en wat liep ie fijn! En besloot daarom om zelf mee te doen met de jonge paarden competitie, waar ik dat jaar ervoor ook aan had meegedaan. En toen sloeg het noodlot toe. Hij schrok tijdens het rijden, ging in galop ervandoor en stopte daarna plotseling. Om daarna 3x te gaan steigeren, waarbij de laatste keer gigantisch hoog. Mijn beugels gleden ervanaf en ik moest met alle kracht mij vasthouden. Nadat ie neer kwam kwamen de beugels tegen zijn achterbenen aan en gaf ie een gigantische bok.
En daar lag ik dan in het zand... Daarna is het even heel wazig geworden... Enige wat ik nog weet is dat ik er weer op wilde, omdat ik anders weer bang zou worden (mocht er uiteraard niet meer op).
Naast de gekneusde borstbeen van de trap tijdens het trailerladen (2 maanden ervoor), kreeg ik er ook nog eens een hersenschudding bij..
http://www.youtube.com/watch?v=0cAyx2LXEcg
En toen besloot ik... Het is genoeg geweest. De enige reden dat ik hem zolang heb gehouden ondanks zijn streken, is omdat het in de omgang echt mijn maatje was. Ik was echt enorm gek op hem en wilde hem niet kwijt.
Maar o wat mistte ik het rijden, het trainen voor wedstrijden en het doelen stellen. Ik was gewoon echt het plezier in het rijden verloren.
Bhas is toen 6 maanden in training geweest en is sindsdien eigenlijk alleen maar braaf geweest (lekker confronterend voor mijzelf
). De verkoop ging niet zo heel soepeltjes en toen hebben we hem mee naar huis genomen.Een goede vriendin van mij ging hem rijden: springen, dressuur, wedstrijdjes, buitenritjes, boomstammen springen, etc. Niks was te gek. Ik hielp vanuit de zijlijn en kon soms best wat jaloers zijn.. Alles wat ik wilde deed zij.
Voor de verkoop en als aandenken voor mijzelf, heb ik een fotoshoot laten doen door Hypofocus en daar kwamen hele mooie foto's uit:
Met de vriendin die hem reed:
Met mij:
Het ging die dag zo goed, dat ik bijna ging twijfelen of ik hem wel weg moest doen. Maar ik wist dat, zodra hij ook maar "verkeerd" met zijn oren bewoog, ik gelijk angstig werd. Ik had totaal geen vertrouwen meer in hem en daar maakte hij soms gigantisch misbruik van. Want.. Als ik erop zat.. Dan zat ik er het meest zo op:
http://www.youtube.com/watch?v=HFlrV_PqY-U
En daar heb ik geen paard voor.
Daarna hebben we hem weer te koop gezet, samen met dit verkoopfilmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=J6BDJRnp2gM
De verkoop ging daarna heel snel, binnen paar dagen was ie verkocht! Als aandenken wilde ik nog heel graag voor het laatst met hem springen, en wat was het leuk!:
http://i281.photobucket.com/albums/kk20 ... p/17-1.jpg
Hij is de dag nadat bovenstaande foto gemaakt werd opgehaald door de nieuwe eigenaren. Super lieve mensen, die helemaal gek op hem waren. Helaas klikte het niet en is hij na 2 maanden weer doorverkocht. Helaas wil de nieuwe eigenaar geen contact met mij, wat soms best pijn doet. Maar voor wat ik hoor heeft hij het erg goed bij degene en dat is het allerbelangrijkste.
Bhaskar... Een paard dat mij veel verdriet heeft bezorgd, maar waar ik altijd heel erg gek op was. Vooral 2012 en half 2013 waren behoorlijk zwaar emotioneel en ook financieel. Maar ben blij dat ik hem in training heb gezet en dat die vriendin van mij hem doorgereden heeft. Hierdoor staat hij nu, hopelijk, wel op zijn plek.
Na de verkoop van Bhas ben ik op een hele lieve merrie gestuit en ik hoop dat we met haar een mooie toekomst tegemoet gaan!
.
