Geplaatst Naam: Esther. Roepnaam: Inie Minie.
Leeftijd: 27
Grootte: met ijzers een paard, zonder een pony. Vandaar de naam. (niet door ons verzonnen)
Bijna 4 jaar geleden kregen wij een mailtje van mama's collega die een paard had. Haar dochter had die alleen nog voor puur sentiment. Dit vonden ze ook niet eerlijk voor het paard wat ondertussen al een jaar stil stond, dus dachten ze aan ons. Na het regelen van de stalling waar wij een paard leasde, gingen we kijken. Ze stond in een wij met wat andere paarden, haar eruit gehaald en aan de gang met poetsen. We waren meteen verliefd!
Ze stond heel lief te kijken wat wij aan het doen waren. Alle 2 een rondje erop geweest, het zou dan echt een paard voor mama worden (aangezien ik pas 10 was en dus te jong) omdat het een heel pittig paard was (is). Dezelfde week hebben we haar opgehaald en stond ze bij ons op stal in januari. Het was koud en ze had geen deken op. 's middags toen we op stal kwamen stond ze trillend in de wei op een plekje. We hebben toen de dierenarts laten komen, was niks aan de hand, ze was gewoon een beetje onderkoelt door de temperatuurswisseling.
http://i1360.photobucket.com/albums/r64 ... c862a9.jpg
Fleece deken op om weer warm te worden, en daarna een winterdeken op.
http://i1360.photobucket.com/albums/r64 ... 37d304.jpg
Toen lag er sneeuw, maar we bikkelde gewoon door.
http://i1360.photobucket.com/albums/r64 ... ba1d0d.jpg
Zo af en toe mocht ik wel eens op jou zitten. En ook dat leek toch goed te gaan dus mochten we samen in de bak rijden.
Dat is een hele tijd goed gegaan, totdat iemand in galop langs ons af kwam wat jij niet pikte er en van door ging. Ik kon niks meer met je. We zijn zo 5 minuten de bak door gegaan en je stopte nog steeds niet. Toen is er iemand voor gesprongen en ben ik eraf gevallen en jij bent nog 5 minuten door aan het galopperen geweest. Toen was het over tussen ons, ik mocht niet meer op jou.
Toch deed ik dat stiekem omdat ik dat niet kon laten. Niemand kon ons scheiden. Ondertussen zijn we veel vrijheidsdressuur gaan doen. Samen een sterkere band opgebouwd. Ditmaal met succes.
Je kon ook ineens kusjes geven, dit hadden wij jou nooit geleerd, en had je ook een jaar niet gedaan. Maar ineens deed je dat bij mij. Dit was voor mij het teken dat wij samen een band hadden.
We kregen toen een shoot, waar hele mooie foto's zijn uitgekomen!
Wij reden samen lekker door in de bak, maar je begon weer te klieren, en ook bij mama in de bossen. Ditmaal zo erg dat je er tot 3x toe bent uit genaaid. We zijn vele oplossingen gaan zoeken. Het probleem was dus dat wij jou te veel tegen hielden, western was een goeie oplossing. Hier heeft mama vele lessen in gevolgd, en dit leek wel beter te gaan. Ook tussen ons 2 ging het toen ietsie beter.
http://i1360.photobucket.com/albums/r64 ... 9557f8.jpg
We gingen ook wel eens springen. Samen hebben wij 0,90 centimeter behaald. Wat voor jou een eitje was want jij kon 1,35. Dit vond jij kei leuk en werd er dus ook wel enorm druk van. Maar dit deden we niet vaak omdat je al zo oud was (bent)
Jou lieve ondeugende kop
http://i1360.photobucket.com/albums/r64 ... 3368ec.jpg
We zijn dat jaar lekker op ons gemak door gegaan en naar het jaar derop uitgekeken naar een wedstrijd.
http://i1360.photobucket.com/albums/r64 ... d53729.jpg
Samen hebben wij dit heel goed gedaan!
Opnieuw begon je weer te stieren, maar dit keer hadden wij het door, je had gewoon een haakje wat pijn deed, dus te tandarts moest komen.
http://i1360.photobucket.com/albums/r64 ... 514929.jpg
Ondertussen hadden we er al 2 paarden bij, en kwam onze laatste erbij. Novito. Jij was de eerste die ermee mocht kennis maken.
http://i1360.photobucket.com/albums/r64 ... 9b39d7.jpg
Dat was natuurlijk een hele eer voor z'n oude dame als jou. Gelukkig werd hij snel in de groep geaccepteerd.
Mijn 4 toppers.
Helaas ging de band tussen jou en mama steeds slechter. Ook met western in de bossen naaide je eruit. Toen ben ik het gaan proberen. Jij had gewoon iemand nodig zonder angst en die van pit houdt. Ondertussen hou ik daar wel van en wij klikte dus heel goed. Samen reden we in de bossen, het liefst alleen maar dat ging natuurlijk niet altijd. Samen hebben we toen heel wat kilometers afgelegd. Tot het weer zomer werd.
Het was nu begin zomer 2013. Je kreeg extreem last van vliegjes en liep ons erdoor omver. Daarom reden we ook niet in de bossen want dat was niet leuk met jou.
http://i1360.photobucket.com/albums/r64 ... 277ca6.png
Met dit was je een stuk rustiger, dit was veel fijner voor jezelf en voor ons
Toen kregen we weer een shoot, en jij moest natuurlijk even kattekoppen.
http://i1360.photobucket.com/albums/r64 ... 3bd968.jpg
Deze foto bewijst echt onze liefde echt
http://i1360.photobucket.com/albums/r64 ... 2100da.jpg
Knappe kop!
We hadden op onze andere paarden een bosrit gemaakt waarvan wij terug kwamen en wij een paard ontzettend in de wei hoorde hoesten. Dat klonk niet goed. Ik ben er meteen heen gelopen en het was onze muts. Ik meteen gekeken of er iets vast zat maar dat was ook niet het geval. Naar 10 minuten aankijken hebben we voor de zekerheid de dierenarts gebeld, en die aan de telefoon laten horen. Dat klonk niet goed. Ze zou er binnen een half uur zijn. Ik heb meteen haar uit de wei gepakt en ons smam heeft alles opgeruimd. Ik ben je een beetje gaan poetsen en kon alleen maar huilen. Ik dacht dat dit je einde was. Je keek maar suf uit je ogen.
http://i1360.photobucket.com/albums/r64 ... 96c591.jpg
Het leek wel uren te duren voordat de veearts er was. Je kreeg meteen antibiotica. En een ander spul. Naar 2 uur zou je hoest al een stuk minder moeten zijn, zoniet zouden we meteen naar Someren moeten. Van de boer kregen we te horen dat dat toch niet zou helpen maar niks interesseerde ons meer, dit paard moest geholpen worden. Ik heb nog het een en het ander gedaan en ons 's mam moest naar huis voor mijn broertjes. Ik heb 2 uur naar je zitten kijken in de hoop dat het beter zou worden. Het leek alleen maar erger te worden. De hoest was harder, en je liep heel hard achteruit... Naar Someren dan maar. Ondertussen oude baasjes ingelicht. Die is mee gegaan. De rit leek uren te duren. Eenmaal aangekomen stond je letterlijk helemaal te trillen van angst en je hoest was opgehouden. Toch zijn ze meteen gaan kijken. Je stond mega gespannen erbij en hield je ogen strak op mij dat ik niet weg mocht gaan. Er moest een röntgenfoto gemaakt worden. Hier mocht ik niet bij zijn omdat ik niet meerderjarig was. (14) Ik moest ondertussen rondjes met je stappen totdat alles klaar was. Je liep zo dicht mogelijk tegen mij aan en lette op alles. Je moest nu mee die kamer in en je was kei bang. Ze konden niet uitsluiten wat het was, moest eerst naar het lap enzo. Je moest daar blijven. We liepen samen naar de stal toe, ik zette je erin en gaf je een knuffel waar je natuurlijk geen zinin had omdat je eten had. Ik wist dat je in goede handen was, maar daar je paard achterlaten... De volgende dag zou je weer mee naar huis mogen. We liepen naar je toe en je hinnikte hard toen je ons zag.
Toen moest je de trailer op, je was bang en wou niet. Bang dat je weer naar iets toe gebracht zou worden. Ik zag de angst in je ogen en ik kon het niet weg nemen. We hebben toen de trailer ergens tussen gezet zodat je wel moest. En we konden terug naar huis. We werden later die week gebeld wat het kon zijn. Het kon longkanker zijn, of longontsteking. Ze gingen uit van longontsteking omdat je op die medicijnen goed had gereageerd. Dus we kregen veel medicijnen mee die je moest hebben. De spanning die week was toch groot. Gelukkig was het longontsteking (wel een hele zware) De veearts kwam een paar weken later op bezoek en alles was weer in orde. We mochten eindelijk weer rijden.
In de zomer stonden ze in een wei een klein stukje verderop. Ik vond het zo wel makkelijk...
http://i1360.photobucket.com/albums/r64 ... 697078.png
We begonnen het trainen weer op te pakken. We hadden binnenkort alweer wedstrijd en zouden M1 starten. Dit is ons gelukt en de wedstrijd ging ook goed. Helaas waren de L2 en M1 en M2 samen gevoegd.
Maar we waren 5e (geen laatste) en dat vond ik al een hele presentatie voor een paard die 27 is en ik die nooit M1 heeft gereden. Ook deden we mee aan een trail. Ook dit is goed gegaan en hierbij zie je wat voor een vertrouwen wij hebben. Want normaal is zij degene die het snelste ergens van schrikt enzo.
[size=9][/size]http://i1360.photobucket.com/albums/r64 ... 77dd60.jpg
We rijden nu ook vaak alleen in de bossen voor de rust van ons beide. We hopen er alleen op dat we nooit een crossmoter tegen komen. Zelfs als ze deze al hoort wordt ze gek. Ze heeft hier vroeger een ongeluk mee gehad.
En aan onze band doen we ook steeds meer. We rijden nu ook samen met neckrope.
Dit blijf ik een mooie foto vinden!!
http://i1360.photobucket.com/albums/r64 ... adf661.jpg
Ik hoop dat ik nog vele jaartjes van haar kan genieten!
Respect als je dit gelezen hebt, en bedankt voor het kijken! Een reactie zou ik leuk vinden
Als je een litteken ziet, ze heeft dus een ongeluk gehad...
aleen is ze niet echt een VD typeke xp 
dat julie nog jaren samen mogen zijn 
