[RIJ-ITP] Mijn droom kwam uit. En toen..
Aan het eind van dat topic vertel ik dat ik mag gaan opbouwen, echter wegens omstandigheden heeft dat nog wat langer geduurd en uiteindelijk reed ik Februari/Maart 2013 weer voor het eerst in de bak.
Allereerst hadden we begin 2013 sneeuw, aangezien we alleen nog buiten mochten rijden, maar ondertussen wel meer hebben we lekker tot het kon ritjes gemaakt in de sneeuw en buiten gestaan in de sneeuw, iets waar hij erg van geniet
Vervolgens zijn we eind Februari/begin Maart het werk in de bak langzaam gaan oppakken en na een aantal keer zijn we weer rustig lesjes gaan volgen.
Ondanks dat hij nu een jaar van mij was hadden we slechts ca. 3 maanden in de bak gereden en begonnen wij dus weer zo goed als overnieuw.
Desondanks ging het lessen fijn en gingen we met stapjes vooruit.
In april hebben we een fotoshoot gehad in Meijendel (wassenaar) daar zijn leuke foto’s uitgekomen, zoals deze:
Het rijden ging steeds beter en we deden alles weer zonder dat ik mij druk maakte of ik hem niet teveel belastte i.v.m. z’n “oude” blessure.
Tijdens het longeren liet ik hem al af en toe balkjes lopen, zodat hij zijn benen meer ging optillen.
Op de eerste woensdag van mei heb ik hem, zoals vaker, gelongeerd. Echter had ik mijn twijfels of hij wel helemaal zuiver liep. Een stalgenootje kwam net de bak in en heeft even met mij meegekeken, maar zag ook niets bijzonders.
De dag erna had hij een dagje vrij. De dag daarna op vrijdag heb ik weer een keer een klein kruisje gesprongen met mijn geheel nieuwe springset (in mei 2012 gekocht, maar door de blessure NOOIT kunnen gebruiken)
Zaterdag’s had ik les en er was vrij weinig te zien, alleen dat hij rechts voor ietsje korter neerzette. Op zondag weer gelongeerd en toch zat het mij niet lekker.
Na een jaar zou ik op die maandag weer mijn eerste springles hebben. Paard opgezadeld, bak in en even gevraagd of ze wilde kijken wat ze van zijn lopen vond. Helaas niets bleek minder waar, hij liep inderdaad niet goed. (Stuk duidelijker dan de dagen ervoor)
Totaal heb ik dus ca. 2 maanden kunnen rijden in de bak.
Afijn, periode van rust. Dit deed echter niets. Toch de dierenarts erbij gehaald. Wellicht een schouderblessure zet hem maar langer op rust en liefst gewoon op het land laten staan en dus ook niet naar stal om te eten.
Eten deden we dus op het land.
Na rust en nog meer rust (totaal 8 weken) in overleg met mijn dierenarts een afspraak gemaakt op de kliniek. Nog steeds met de gedachte dat hij een schouderblessure heeft.
Al voordat er scan’s en foto’s waren gemaakt, gaf de dierenarts op de kliniek al aan dat hij niet dacht dat het aan zijn schouder lag, maar aan zijn rechter voorbeen.
Stukje bij stukje zijn been uitverdoofd, steeds weer wachten tot de verdoving was ingewerkt, steeds weer longeren op het harde en zachte. Het duurde lang voor mij, maar ook voor hem. Hij was super braaf en geduldig, maar je merkte dat hij het op een gegeven moment zat was.
We hadden een vermoedde waar het probleem zat, dus er werd een echo gemaakt (scan) en er werden foto’s gemaakt.
De conclusie was dat hij zijn tussenaanhechtingspees van zijn collateraal band had geblesseerd en door het compenseren zijn knieband had overbelast.
Deze zijn beide ingespoten en we gingen naar huis met rust en stappen.
We gingen veel stappen en grazen en appeltjes bij moeders halen
Meneer trap vaak zijn ijzer eraf wat met de blessure echt niet moest dus werd verplaats van land.
Hier lijkt alles prima te gaan, echter werd ik de volgende avond gebeld dat Fin van het land was gehaald, omdat hij zo opgejaagd werd dat hij al dravend zijn plas liet lopen. Zo zielig!!!
Hij mocht met een ander maatje op een ander stukje wei.
Tevens werd er op de foto geconludeerd dat zijn stijle hoef nog iets kon zakken. Hier moest dan ook wat aan gedaan worden als ik voor mijn tweede scan kwam.
Na 4 weken terug naar de kliniek, het was erg warm, er werd een scan gemaakt van zijn been (door een andere arts, want dat maakte niet uit volgens de assistente) en zijn rug werd los gemaakt.
Op het moment dat ik hem vast maakte bij de smid en hij naar binnen ging om de foto van zijn hoef te bekijken, kwam de assistente naar buiten met de mededeling dat de hitte hem teveel was geworden en hij erg ziek was.
Het was vervelend voor ons dat we dus weer een andere keer daarvoor moesten terug komen, maar zeer begrijpelijk.
2 weken later terug naar de kliniek om zijn stijle hoef te laten zakken.
Hij ging niet veel beter lopen en dus we moesten weer opnieuw naar de kliniek, waar dus duidelijk werd dat het niet goed was dat degene die de 1e echo had gemaakt niet de 2e echo had gemaakt, ze kijken allemaal er toch ietsje anders naar.
Opnieuw werd alles stukje bij beetje uitverdoofd en opnieuw een scan en foto’s.
Zijn tussenaanhechtingspees was wel wat verbeterd, zijn knie nog niet en het bleek dat hij ook last had gekregen van zijn kogel. Weer alles ingespoten.
Na een aantal weken liep hij nog steeds niet beter, gebeld, weer terug naar de kliniek.
Op de kliniek werd duidelijk dat hij toch wel vooruit was gegaan en die 1.5 week die tussen het bellen en weer naar de kliniek gaan zat heeft toch nog wat geholpen.
Naar huis zonder extra fratsen.
Nu ca. 8 weken later gaat het steeds beetje beter en loopt hij bijna weer helemaal goed.
We draven ca. 10 minuten en 5 minuten gallop, alles nog rechtuit.
Vandaag heb ik contact gehad en we moeten nog 1 keer terug voor een echo en als dat in orde is mogen we verder opbouwen en hopelijk de bak in.
Al met al dus in februari/mart weer de bak in na een blessure. In april een fotoshoot.
In mei een nieuwe blessure. Na 8 weken naar de kliniek, waar we vervolgens nog heeeel vaak zijn geweest.
Ondertussen 7 maanden verder en we draven en galopperen weer rechtuit.
Bedankt voor het lezen van mijn verhaal !
