Geplaatst Eind december nam ik afscheid van de pony waar ik bijna 10 jaar voor heb gezorgd. Lieve Quintos heb ik verzorgd vanaf dat ik 12 jaar oud was, begonnen met enkel poetsen en penny-meisjes dingen in het weiland, tot de volledige dagelijkse zorg (en dat was heel wat!) en allebei genieten van eindeloze buitenritten waarbij ik het endurance-virus te pakken heb gekregen. Ik zou in het nieuwe jaar met mijn vriend naar Zweden vliegen waar ik mijn nieuwe leven zou beginnen in een nieuw land. Spannend! Ik mis Quintos nog erg, maar ik weet dat hij het goed heeft en lekker geniet van zijn pensioen
01.
We hadden een vreselijke na-winter in Zweden, en toen de temperaturen in april eindelijk wat fatsoenlijker werden, ben ik lid geworden van een Zweedse endurance-groep op facebook, met de vraag hoe het allemaal z'n gangetje ging daar en of ik eens een keertje bij iemand langs kon komen om het Zweedse paardenleven te leren kennen. Al heel snel kreeg ik een berichtje van Josefin dat ik hartelijk welkom was voor een ritje. Midden april stapte ik dus voor het eerst te paard in Zweden, mijn eerste ritje in plusminus twee jaar!
02.
Diezelfde dag werd ik nog gevraagd of ik het weekend erna mee wou op een lange bosrit en of ik het ook leuk zou vinden om mee te gaan naar een lokale endurance rit het weekend daar weer op. Ehhhh ja?! Het was m'n droom om endurance te gaan rijden, en om meteen al mee te mogen groomen en kijken was een super mooie kans!
03. 'ons' team tijdens de eerste endurance rit van het jaar
04. In mei werd het eindelijk heerlijk weer, werd het langer licht en maakte ik en het team van Josefin de meest prachtige ritten door de Zweedse bossen. Op en top genieten van de rust en vrijheid die je hier hebt.
05.
De zomer is lang en warm en ik ben goed bevriend geraakt met het hele team en we maken met z'n alle veel en hele lange ritten. Ik rijd op veel verschillende paarden van Josefin.
06. Ambres is snel mijn favoriet geworden!
Eind juni word er gevraagt of ik mee wil om te groomen op het Nordic-Baltic kampioenschap, in Finland. Maar natuurlijk! Ik had nog nooit een echte wedstrijd gegroomed, en om dan meteen mee te gaan naar een 120 km kampioenschap is niet niks, een hele mooie kans die ik met beide handen heb vastgepakt! We vertrokken op een regenachtige dag met de ferry van Stockholm naar Turku in Finland, om drie dagen daarna de wedstrijd te rijden in Jämsä.
07. Josefin's internationale toppaard Chaman
Zweedse bandages
08. Uiteraard ging de grote camera mee om de andere combinaties ook vast te leggen
09. Eind juli mag ik weer mee op wedstrijd, dit keer het Zweedse team kampioenschap. Een korte maar ontzettend snelle 80km. Ons team heeft hier een zilveren medaille weten te bemachtigen en Josefin heeft individueel ook een prijs binnen weten te slepen.
10. Uiteraard moet er ook zo nu en dan serieus gereden worden. Dressuur met Kaaruzo op een mooie zomer avond.
11. De laatste wedstrijd van het jaar, een lokale rit van zo'n 50 km waar een aantal ruiters van het team ook meerijden
12. In de herfst ga ik even vreemd om met een vriendin van de universiteit paard te gaan rijden. Van Josefin's chille Arabieren kom ik nu terecht op een ontzettend hete PRE
Ik ben tijdens deze rit voor de zoveelste keer weer verliefd geworden op de uitgestrekte bossen hier.
13. Eind oktober rijden we op hele kleine paadjes door de prachtige herfstkleuren heen. Ik heb de 'eer' om op topper Chaman te rijden
14. De herfst is kort maar krachtig en de volgende rit vind plaats in een bevroren wereld. Het is zonnig, -8 maar dat stopt ons niet! Het is hier de hele winter koud en besneeuwd/bevroren en er wordt dus gewoon doorgereden hier
15. De laatste rit van het jaar, voor mij de eerste keer door de sneeuw rijden en met goed sneeuwbeslag en ontzettend ervaren paarden draafden we 3 uur lang door de bevroren bossen. Wat een verrassing: genieten!! (Euforian denkt er het zijne van
)
Als het nog niet duidelijk was, was 2018 op paardengebied echt een top jaar waarin ik héél veel mooie kansen heb gekregen en zijn dromen uitgekomen! Het vooruitzicht voor 2019 is ook eentje om naar uit te kijken, met een internationale rit in het midden van het land eind januari en ga ik waarschijnlijk ook weer mee naar het Nordic-Baltic kampioenschap, die ditmaal in Estland verreden zal worden. Zo zie je nog eens wat van de wereld!
Hejdå!
Hij had een oogje voor Matador 
