Peetstap schreef:meiske1577 schreef:Ik zou het fijn vinden als er eens iemand "in real life" zeg maar meekijkt, je ziet het soms namelijk moeilijk aan hem omdat hij echt een enorme binnenvetter is. Zeker tijdens het rijden lijkt het dan heel netjes te gaan, terwijl ik voel dat hij gespannen is.
Nog een mooi voorbeeld trouwens, hij heeft een jollybal in de paddock hangen. Toen die er net hing, durfde hij de paddock niet in. Na tien minuten bekijken vanuit een hoekje, ging hij erheen en heeft er flink mee staan spelen. Hij staat er dagelijks mee te spelen. Probleem opgelost zou je denken, maar hij durfde na drie weken nog de paddock niet goed in. Hij gaat dan wel, maar je voelt de twijfel, het schuine lopen, de adem inhouden, zou ik er op zo'n moment op zitten draait hij om en wil hij weg.
Nu nog loopt hij er een beetje met een boogje omheen als je hem de paddock in loopt....
Welke regio zit je met je paardje ?
Videosessie aanvraag bij Tucker zelf is inderdaad eerste ding wat je kan doen, film dan van zo dichtbij mogelijk met scherp beeld en focus op hoofd zone, daar moet hij wat mee kunnen.
PS: zou best kunnen dat je bij een echte binnen vetter maar ook high sensative dier, de eerste signalen compleet mist en pas reargeert als ie fase(s) verder is.
Tucker is daar niet altijd even duidelijk in, en heeft in zijn trainingen meestal paarden om hem heen die dingen duidelijk laten zien.
Das opzich logisch voor zijn video cursus natuurlijk.
Krijg tussen de regels door het idee dat paard nog niet is aangeleerd / snapt hoe ie zelf de ontspanning kan opzoeken, dan lijkt het wel of ie alles over zich heen laat komen maar van binnen is het niet ok.
Heb jij die indruk ook ?
Je zou es meer kunnen letten op oog gebied, vaak laten paarden daar als eerste hun reactie zien, en daar op zelf kunnen reargeren.
Ik zit in de regio Rotterdam.
En je hebt helemaal gelijk. Hij heeft moeite om de spanning los te laten. Ik merk het wel heel goed als hij spanning opbouwt, maar het is na oefenen niet makkelijker voor hem om de spanning los te laten.
Andere mensen denken snel dat hij heel kalm is, maar dat is hij op dat moment dan niet. Onder het zadel bijvoorbeeld op zo'n moment scherp naar voren rijden zorgt juist voor escalatie, terwijl dat wel gezegd wordt; " hij heeft geen respect voor je been, je moet hem er strenger doorheen rijden".
Ik kan wel met heel veel druk erop rond gaan rijden, maar daar kom ik niet verder mee. Lijkt leuk dat hij dan zijn oefeningetjes loopt, maar er zit veel meer kwaliteit in hem dan dat. Ik weet zeker als ik dit stukje opgelost krijg dat het zo veel beter wordt.
Op de grond merk ik dat ik hem makkelijker daarin kan begeleiden, maar als ik erop zit vind hij die rust veel moeilijker. Hij zoekt nog teveel steun bij mij, hoewel ik hem wel heel goed op "zijn plek" hou, maar hij let toch op mijn lichaamshouding. Omdat ik niet aanspan maar gewoon op rust blijf staan, neemt hij dat over. Die rust kan ik hem onder het zadel nog niet helemaal meegeven.
Aan de hand kan ik hem bijvoorbeeld wel laten kijken en ruiken aan enge dingen, en dan is het ook op dat moment goed. En volgende dag echter kan hij hetzelfde object weer eng vinden.
Onder het zadel schiet hij eigenlijk vrij snel in de vluchtmodus. Meestal laat ik paarden even kijken, ruiken, ontspannen op de enge plek. Dan is het vaak al snel goed en op een gegeven moment kiezen ze zelf er al voor om bij iets wat spannend is even te kijken en te ruiken en dan gelijk te ontspannen. Bij hem lukt dat veel moeilijker, omdat hij gewoon nog niet zover komt dat hij rustig kijkt en dan kan besluiten dat het helemaal niet eng is. Dus het punt ontspannen op de enge plek, aanspannen op een ander punt, lukt niet echt.
Bijvoorbeeld uitstappen buiten op de laan. Ik stap hem daar dagelijks aan de hand, gaat prima, stapt met ontspannen hals, rustig oog, volgt hij me goed, kijkt overal even rond, ik kan even met iemand staan kletsen en staat hij er rustig bij. Eet rustig wat gras in de berm.
Wil ik hem onder het zadel uitstappen, is het paniek om die laan op te stappen. Hij maakt die vertaalslag dus nog niet.
Ik merk wel als hij spanning opbouwt en ik hem onder het zadel de buigingsoefening laat doen, met name als zijnde keertwending om de voorhand, dat hij daarin wel ontspant. Maar het stukje een nieuw of spannend object of punt in de bak, daarop niet vluchten maar nadenken, dat lukt moeilijk.
want het leven is zoveel leuker zonder al die stress.... 
Hopelijk heb je er wat aan! 
