[***] schreef:Nu, waarom ik dit post, is omdat je heel dikwijls de "patience"-les ziet terugkomen, ik noem het voor mezelf het actief stilstaan. Je paard staat stil, in een bepaalde houding, in de hoop om een click & treat te krijgen. Het is dus zoals je zegt aangeleerd gedrag. En eigenlijk wil ik dit niet.
"in de hoop een click & treat te krijgen". Dat is enkel en alleen in de beginfase van training, net als met elk ander aangeleerd gedrag. De volgende stap in training is dat deze oefening/aangeleerd gedrag een gewoonte wordt, waarbij het paard dus niet meer een click & treat verwacht. Dat is mijns inziens wanneer het gedrag goed (=compleet) aangeleerd is.
[***] schreef:Als ik niks vraag wil ik graag dat mijn paard ontspannen is, uit zichzelf, en niet actief gaat stilstaan en dan een click verwacht (want juist door die verwachting ontstaan onze problemen). Dus naast mij staan is prima, als hij daarvoor kiest, en zal ik ook belonen, als ik het idee heb dat het uit zichzelf komt.
Je kunt je paard dus leren te ontspannen, met behulp van positieve bekrachtiging. 
Dat is het doel van Key Lesson 'Patience', niet dat een paard gespannen in een ongemakkelijke houding staat in de hoop een click 'af te dwingen' van de trainer.
Dit actieve stilstaan is dus een fase in training en dat gaat over. Ik hoop dat dit helpt. 
De laatste zin "als hij daarvoor kiest, en zal ik ook belonen, als ik het idee heb dat het uit zichzelf komt." geeft aan dat je dit dus traint(=bekrachtigd). Sterker nog, als je zonder cue een bepaald gedrag (zolang het maar 1 gedrag is en niet meerdere) bekrachtigd kun je een gedrag tot 'default' maken. Dat wordt je communicatiemiddel. Als je paard iets niet meer snapt zal hij zijn default gedrag vertonen. Dat is super handig!
Dat is precies het doel van Key Lesson Patience!
[***] schreef:Maar ik vind het even prima als hij dan iets voor zichzelf gaat doen (indien los uiteraard, aan een touwtje is braaf stilstaan genoeg, haha).
Het punt is dat dit soms problemen oplevert als je niet duidelijk bent: wanneer mag hij wel en wanneer mag hij niet 'iets voor zichzelf gaan doen'. Soms sta je stil en loopt hij weg, terwijl dat niet de bedoeling was in 'at liberty'. Hoe weet je paard het verschil of hij wel of niet mag kiezen?
Met 'Patience' creëer je duidelijkheid dus naar je paard toe. Key Lesson Patience doet dat: alle criteria zijn omschreven: waar staat de trainer, het paard en zelfs hoe staat het paard (vier voeten aan de grond, nek recht en ontspannen).
Als ik wil dat mijn paard wat 'voor haarzelf' gaan doen, dan geef ik daarvoor ook een signaal. Als ik dat signaal ('het is nu je pauze') niet geef wil ik dat mijn paard kiest om 'Patience' te zijn.
Ik wil dat het paard ten aller tijde duidelijkheid heeft: als ik even geen cue geef (omdat ik met iets bezig ben, bv een hindernis opzetten, aan het praten ben) wil is dat mijn paard zich op een bepaalde manier gedraagt: bij me blijft, op een bepaalde afstand (niet te ver weg en ook niet te dichtbij/op mijn tenen ofzo 
) Daarom maakt ik Patience tot default.
Ben ik duidelijk of veroorzaak ik verwarring? We doen beide hetzelfde hoor, alleen de trainingsfase van het gedrag waarin we zitten verschilt denk ik.
met gelijkgestemden
En nu zit ik ermee.. blijkbaar heeft alles er veel harder ingehakt dan ooit gedacht en ooit gezien. Maar wat nu? Ben er momenteel nog niet uit of het al meteen begint als ik aan de paddock kom of wanneer hij het tasje ziet waar ik de snoepjes in heb. Volgens mij het laatste maar moet ik nog eens goed op letten.
Alleen er misschien beetje anders tegenaan kijken of net op een iets andere manier, hoewel ik me dat door de laatste reactie ook afvraag, haha.
