Geplaatst allereerst : voor de desbetreffende moderator ; Als het niet goed staat mijn excuses en bij voorbaat voor het verplaatsen .
het volgende verhaal kan wellicht wat warrig overkomen omdat mijn hoofd erg vol zit , ik ga mijn best doen om de informatie zo goed mogelijk te differentiëren in mijn bericht om de rode draad duidelijk te houden. Mijn voornaamste doel is mijn verhaal kwijt te kunnen , daarnaast hoop ik van enkele bokkers wat herkenning te mogen lezen zodat ik mij minder alleen voel.
verhaal: ( let op: het verhaal 'eindigt' met een situatie die zich afgelopen dagen voordeed en het begint zo'n 11 jaar geleden , in die volgorde zal ik ook schrijven)
Ik ben inmiddels 26 jaar jong en op mijn 15e begon ik met de opleiding 'paardenhouderij' . Ik ben een vroege leerling. School vond ik erg leuk en leerzaam , echter heb ik vanaf het begin al regelmatig slechte/lastige ervaringen met mijn stage's . Ik liep stage's in blokken en mijn eerste stage op mijn 15e was op een hengstenhouderij. Ik leerde al snel dat het tempo erg hoog lag en dat het harde werken voorrang had op het leerproces en de inwerktijd . Ik was (ben) iemand die enkele dagen nodig heeft om te kunnen acclimatiseren op een nieuwe stal. lees :Om te weten waar alles ligt , wat de gewoontes op het bedrijf zijn , de namen van collega's / medewerkers / stagiaires , de namen van de paarden , de voertijden en uiteraard de wijze van communicatie. Gedurende de jaren die mijn opleiding duurde heb ik eigenlijk zelden de dagen/tijd die een inwerkperiode duurt gekregen van mijn bazen om ook daadwerkelijk te worden ingewerkt . Vaak merkte ik dat vragen stellen uit den boze was . Ik leerde gedurende mijn stage's steeds beter om snel het werk te zien zodat ik niets hoefde te vragen , efficiënt en in een hoog tempo te werken , nooit met lege handen te lopen , de hiërarchie snel in me op nemen zodat ik wist bij wie ik relatief 'veilig' was en bij wie ik uit de buurt moest blijven , en vooral om onzichtbaar te zijn. Op deze manier ben ik in de daarvoor bestemde tijd geslaagd voor mijn opleiding 'paardenhouderij' . Wel ben ik op een aantal stage's zo ontzettend bang geweest dat ik vaak in de nacht voordat ik naar stage moest , moest overgeven. Ook zijn er twee stage's geweest waarbij mijn handen zo begonnen te trillen als mijn baas langsliep in de stal en dat ik het zo benauwd kreeg dat ik een enkele keer het gevoel had geen lucht meer te kunnen krijgen en te stikken. Na mijn opleiding heb ik op verschillende stallen gewerkt en hier had ik vaak -ondanks dat ik nu afgestudeerd was- dezelfde ervaring als op mijn stage's . Ook vaak meegemaakt dat ik te goed van vertrouwen was op financieel gebied en daarom uiteindelijk vaak niet ben uitbetaald omdat ik vaak akkoord ging met de opmerking ' dit is je proefperiode , als je die doorstaat krijg je een contract' . Vaak werd ik na de proefperiode dan ontslagen en omdat ik dus zo onnozel was om akkoord te gaan de proefperiode zonder contract in te gaan , had ik dus geen poot om op te staan als ze mij niet betaalden. Uiteindelijk hebben deze ervaringen mij op veel fronten gesloopt . Mijn eigenwaarde was niet alleen laag , ik haatte mijzelf ook door alle dingen die mij door mijn bazen werden wijsgemaakt . Ik werd een slap aftreksel van wie ik ooit was geweest en ik ontwikkelde een post traumatische stress stoornis . Door mijn PTSS lukte het niet om in andere sectoren te functioneren. Als iemand bijvoorbeeld tegen me zei tijdens mijn inwerkperiode in een winkel dat ik een foutje had gemaakt dook ik meteen in elkaar en bood ik duizendmaal mijn excuses aan. Ik was heel nederig en was helemaal niet communicatief in de zin van ; een gezellig praatje met een collega maken , een ontspannen en vrolijke in druk maken , informeel zijn etc. Ik sprak iedereen -zowel mijn collega's als werkgevers aan met 'u' omdat ik dat zo gewend was . Ik was niet gewend om informeel te communiceren. Ik kende alleen de keiharde wereld waar ik uit kwam , en al het andere leek wel buitenaards voor me . Ik maakte mezelf wijs dat het niet lukte om in een andere branche te werken (winkel,supermarkt,kantoor etc.) omdat ik simpelweg te dom en te onnozel was. Omdat ik in de financiële problemen kwam en er van overtuigd was dat ik te dom was om te werken , ben ik uiteindelijk in de prostitutie gaan werken achter de ramen om zo toch mijzelf financieel te kunnen redden. Toen de corona kwam ben ik hier noodgedwongen uitgestapt en na de lockdown lukte het me niet meer om terug te keren , ik kon op het op één of andere manier niet meer . Ik vond het zo ontzettend vies. Ik ben toen weer in de paardensport gegaan , een springstal. Dat is een verhaal apart wat ik hier niet uitgebreid wil vertellen , maar uiteindelijk ben ik op een vreselijke manier ontslagen door de man/jongen na enkele maanden. Met zijn vriendin (zij reed de paarden , hij deed de zakelijke kant) had ik heel goed contact en we konden goed en leuk samenwerken. Helaas was zij onderhevig aan zijn grillen en ondanks dat zij wilde dat ik bleef , moest ik weg van hem. Ik was toen zo ontzettend gebroken dat mijn ouders mij hebben opgehaald en ik besloot te willen versterven (overlijden door stoppen met eten en drinken). Enkele dagen later kwam de huisarts en de psychiater langs. Omdat versterven een 'natuurlijke' dood tot gevolg heeft is het juridisch gezien toegestaan. Echter was en ben ik misschien gebroken qua geest , maar mijn lichaam was gezond en daarom absoluut niet makkelijk te 'verslaan' . Na 6 dagen zonder voedsel en vocht kwam ik in een delier terecht , dan moet de huisarts ingrijpen omdat je verward bent. Toen heb ik dus vocht toegediend gekregen en was ik weer terug bij af . om de poging opnieuw te beginnen kon ik niet aan , de dorst en pijn was ondraaglijk om voor een tweede keer door te maken. Ik ben toen een jaar thuis geweest om tot rust te komen in mijn hoofd . Ik heb diverse traumabehandelingen gevolgd. Tot twee weken terug. Ik werd via via benaderd door een springstal in Duitsland , of ik mee wilde als showgroom op internationale tour. Hij had goede referenties over mij gehoord en gelezen. Omdat ik al zo lang thuis zat en mij sterker voelde (wat ik ook ben) zei ik ja. Ook voelde ik mij natuurlijk gevleid , dat moet ik er eerlijk bij zeggen
. Afgelopen maandag brachten mijn ouders mij naar de desbetreffende stal , ik zou daar tot vrijdag (gisteren blijven ) en dan vrijdag met de vrachtwagen via Lyon (frankrijk) naar Spanje rijden. Maandag toen mijn ouders mij brachten moest ik met mijn koffer in mijn hand meteen beginnen. Ik was dat wel gewend en dropte gauw mijn koffer. Ik had mijn appartement nog niet gezien want ik moest meteen beginnen , ook dat was niet nieuw voor me. Die dag kreeg ik na vijf kwartier te horen dat ik het tempo echt moest gaan opvoeren. ik kreeg een paniekaanval maar kreeg hem met behulp van medicatie die ik preventief in mijn jaszak had , weer onder controle en niemand had het gemerkt. Ik had van de huisarts tien kalmeringspillen meegekregen. De eerste dag verliep verder goed. de tweede dag ging het mis. Het was de gewoonte op de betreffende stal om de hoeven te krabben voor je de stal verlaat. Mijn baas riep naar me toen ik een paard ging halen ' clean the hoofs quick from one side' . Echter hoorde ik niet volledig wat hij zij , ik verstond alleen 'clean the hoofs' . Na ongeveer een kleine minuut kwam hij naar de stal waar het betreffende paard stond en vroeg ' why does is take so facking long to take a facking horse ? show me how you clean the hoofs right now , i want to see it ! Mijn handen begonnen zo erg te trillen en ik kreeg geen lucht . Ik negeerde het en krabde de hoeven zo snel uit als ik kon , toen ik de andere kant wilde uitkrabben liep ik om het paard heen en toen werd mijn baas zo ontzettend kwaad . hij riep ' clean them from ONE SIDE' ONE SIDE ,ONE SIDE hij bedoelde dus dat ik aan dezelfde kant moest blijven staan en mijn hand onder het paard door moest steken om de hoeven uit te krabben om tijd te besparen. Ik deed wat hij zei en nam toen het paard mee . De schakelaar in mijn hoofd ging uit en de tranen stroomden over mijn wangen. Ik nam gauw 2 kalmeringspillen en veegde steeds mijn tranen weg maar ze bleven komen en het stopte niet meer . hij werd weer kwaad ' stop facking crying right now , when your mom or dad or your most expensive horse died you can cry. don't cry about facking hoofs '[i] 'you're twinty-six , but you look like just een 12 years old child'[/i]
na werktijd ging ik naar mijn kamer (in zijn huis) en hij klopte op de deur , ik was mijn koffer aan het pakken. Ik ken mijzelf , dit zou in spanje gaan escaleren. Ik kan uiteindelijk namelijk ook erg agressief worden als de maat vol is en dat kan vrij ruig gaan. Mijn ouders hebben mij de volgende ochtend rond 12 uur opgehaald.ik heb nog van 07.00 tot 12.00 gewerkt met behulp van twee kalmeringspillen. die dag kwam ik weer thuis bij mijn ouders waar ik nu nog ben, dat was afgelopen woensdag.ik ben nu dus drie dagen bij mijn ouders. Het gaat redelijk goed met me naar omstandigheden maar ik wilde mijn verhaal toch heel graag kwijt. Ook voel ik me na dit soort ervaringen altijd erg eenzaam , ik zou heel graag soortgelijke ervaringsverhalen van andere bokkers willen lezen als die er zijn . of gewoon een vriendelijk woord
kan ook wonderen doen.excuses voor het idioot lange verhaal , en hartelijk bedankt voor het lezen. het heeft me goed gedaan.
Veel liefs en een aangename zaterdagavond gewenst!
Dan kun je ook je personeel fatsoenlijk behandelen. 
Maar hoe je het ook wend of keert, het gedrag van deze man ging alle perken te boven en dat kan gewoon echt niet.
