Door mijn depressie heb ik het laatste jaar bijna niet gereden of iets met paarden gedaan. Het gaf me zoveel stress, ik zat nergens op mn plek en voelde teveel druk om het goed te doen. Wel een paar keer een zoektocht gestart, maar toch iedere keer weer gestaakt omdat ik niet vond wat ik zocht.
In het verleden liep ik iedere keer vast, soms omdat er wat met het paard was, maar vaak ook omdat ik stronteigenwijs ben en een blijkbaar niet zo gangbare gedachtegang over paarden erop na houdt. (wat wil zeggen dat een paard zoveel mogelijk buiten moet kunnen zijn, met zo veel mogelijk hooi. Dat het tuig in orde is, dat hoefsmid, da, en andere peuten en paten komen als dat nodig is, dat grondwerk een belangrijke basis is, dat het basis rijd werk erg lang kan duren, maar zeer belangrijk is etc.) Daardoor liep het vaak steeds stroever met eigenaren en voelde ik me genoodzaakt te stoppen, vaak met het idee dat het niet haalbaar was wat ik zocht.
Tot de laatste zoektocht, ik dacht, probeer het gewoon eens. Een eerlijk verhaal over mijn moeite met druk, en dat ik gewoon lekker wilde aanklooien maar uiteraard wel een beetje doelgericht. Ik kreeg verbazingwekkend genoeg heel veel aanbiedingen, maar de juiste leek er niet tussen te zitten. Tot ik een bericht kreeg van Rebecca, ze hadden 2 Pre's staan waar ze nog iemand bij zochten. Stiekem wilde ik graag een Iberisch paard rijden, dus ik was wel enthousiast.
Ik besloot terughoudend te zijn, ik kan namelijk nogal ergens enthousiast in duiken en tegen mezelf zeggen dat het allemaal hartstikke leuk is, en dan na een paar maanden vind ik t allemaal niet zo leuk meer
Ik probeer nu zelf met het typen me nog in te houden, maar ik geloof dat ik nu eindelijk eens echt op mn plek zit. De eigenaren denken heel erg hetzelfde over paarden en alles wat erbij komt kijken, en Rebecca rijdt heel erg in dezelfde stijl als ik. Daarnaast zijn de paarden onwijs braaf, kan ik zonder zadel opstappen als ik wil en ze zien net zoveel heil in grondwerk als ik.Toen ik de 3e keer onderweg was naar stal, kreeg ik een zwaar ongeluk waarbij ik mn hand brak en mn lichaam (nog steeds) tijd nodig had om te herstellen, dus ben ik afgelopen vrijdag pas weer geweest. En vandaag, want Rebecca ging op mn favoriet Romero rijden. En damn, dat is irritant toekijken als je zo graag weer wil, maar eigenlijk nog niet mag rijden van de fysio!
Maar toch stiekem er even op gekropen, enkel wat stappen. Of nee, ook wel een paar drafpasjes..
Man man wat was ik blij dat ik weer op een paard zat. Genieten is dat hoor. Ik hoop dat ik in de toekomst het plezier erin kan houden, en dat het eindelijk voor langere termijn eens mag lukken. Ik hoop dat ik kan leren genieten van de paarden, gelukkig wil Rebecca me daar erg graag bij helpen, waarvoor bedankt
Kijk me zitten dan met mn blije bakkes
![[o]](https://boktimg.nl/s/cadeau.gif "Cadeautje!")
