Het is dinsdag avond. ik heb de hele dag gewerkt en mijn nieuwe mobiel binnen gekregen want de batterij van de oude begon keuren te krijgen. Ik bedenk me nog zal ik hem eerst inrichten of eerst naar stal. Na weet je wat doe ik daarna wel even rustig en ik besluit na het eten naar stal te vertrekken. daar aangekomen is het een uur of 7. Ik stap uit de auto en het eerste wat ik denk ik ik zie geen paard staan? waar is die? maar al snel zie ik een zwiepende staart onder de schuilstal vandaan komen. Niets vermoedend loop ik richting het hek om hem alvast mee te nemen voor een poetsbeurt en longeer sessie. de dagen daarvoor had hij vrij gehad omdat ik een weekend weg was geweest dus dat leek me een goeie start. Op het moment dat ik naar het hek loop loopt een een suf paard naar me toe wat op een halve meter van het hek met zijn hoofd zielig naar beneden blijf staan. ook begint ie wat te schrapen en zakt half een beetje door zijn benen. Hmm niet helemaal lekker zeker maar ik dacht er nog niet veel van. Meegenomen naar de poetsplaats en daar vast gezet en gaan poetsen. toen begonnen de bellen wel een beetje te rinkelen... Meneer wilde eigenlijk niet om zodat ik aan de andere kant kon gaan en bleef maar schrapen en moeilijk doen. Ook wilde hij tevens weer gaan liggen. Ik heb hem losgeklikt zodat ie in ieder geval niet bleef hangen en hij draaide zich meteen om en wilde duidelijk gaan liggen. Dit zinde me niet dus ik heb hem in de bak gezet en binnen 5 seconden lag ie. Niet goed ging meteen door mijn hoofd en ik heb snel een halstertouw gepakt en hem omhoog gejaagd. Nadat ie weer wilde liggen met spoed de dierenarts gebeld die er aan kwam en hem aan het lopen gehouden zo goed als ging wat met een paard wat om de zoveel meter wilt gaan liggen best een opgaven al zeg ik het zelf. Maar goed dierenarts er met spoed bij welke verslappers gaf en eigenlijk ging het weer goed. wat gegrat heen en weer en nog wat blijven lopen en besloten dat hij een nacht geen eten mocht en op stal ging. zo gezegd zo gedaan en meneer op stal gezet zonder eten.
nog geen uur later heb ik alle spullen netjes opgeruimd en besluit nog even voor ik naar huis ga te gaan kijken hoe het gaat. Wat ik aantref was het begin van een erg vermoeiende nacht. Meneer stond schrapend en half liggend in de stal en voelde zich duidelijk weer niet fit. weer in de bak gegooid weer meteen gaan liggen en meteen weer de dierenarts gebeld. en dan krijg je het volgende te horen :"als hij het nu alweer heeft gaat het absoluut niet goed. Ik ga jullie doorsturen. Waar wil je heen?" en dan stort je wereld wel een beetje in elkaar. Mijn antwoord was dan ook "Maakt me niet uit. wat het handigst is" "Dan lijkt emmeloord het beste. Kun je een trailer regelen?" "Dat moet lukken" "Mooi dan bel ik ze dat jullie er aan komen." en dan ga je bellen. Eerst je stalbaas, welke de telefoon niet kon opnemen. vervolgens je instructrice die goddank wel na 2x de telefoon op nam en na het aantrekken van een spijkerbroek meteen in de auto sprong en naar mijn stal reed. Mijn ouders, welke het paspoort moesten brengen en je beste vriendin om die ook op de hoogte te brengen. Dat half uur dat het wachten dan duurt is lang. Heel lang. Zeker als je door hebt dat met elk rondje dat je loopt je paard zich minder fit ging voelen maar na iets wat een eeuwigheid leek te duren konden we vertrekken naar emmeloord. Van de dierenarts het telefoon nummer en adres gekregen en wat harder dan kon heen gereden. Daar aangekomen hebben ze ons meteen super geholpen en zijn ze hun onderzoek gestart. conclussie: Gas koliek. In de verschillende darmen was veel gas aanwezig. Nogmaals pijnstilling gehad en verslappers en water en een laxerend goedje naar binnen gehad en toen was het afwachten. Zij gingen een stal klaar maken en wij gingen rondjes lopen. Na enkele rondjes Zeno in stal gezet waar die meteen weer ging liggen en doen en nogmaals pijnstilling gegeven. de 4de spuit van die avond en word het wachten. Wij konden met een lege trailer naar huis met de mededeling dat als er wat urgents moest gebeuren ze 's nachts belde en anders morgen ochtend en het hoopje ellende mocht blijven...
Uiteraard zelf die nacht super slecht geslapen. 2 uur lag ik in bed en heb vervolgens maar een paar uur geslapen om vervolgens om 9 uur wakker gebeld te worden door de kliniek. Hij was de nacht goed doorgekomen wat een opluchting. Ze gingen hem af en toe een handje hooi geven en 's middags voelen hoe het zat met het gas in zijn darmen. ze zouden mij dan weer bellen met de status maar als het zo door ging kon hij met een beetje mazzel de volgende dag naar huis.
Super goed nieuws natuurlijk maar toch nog steeds wel in spanning want ja wat nou als het toch weer niet goed ging? gelukkig kreeg ik die middag te horen dat het goed ging en ze zijn hooi rantsoen wat aan het opkrikken waren. Ook had hij al even buiten in de paddock gestaan zodat hij zijn benen kon strekken. Ze wilde wel nog even luisteren naar een hartruisje wat ze de nacht er voor hadden gehoord en als dat nog erg was dan moesten ze daar misschien nog wat mee maar als dat mee viel dan mocht ik er van uit gaan dat hij de volgende dag naar huis kon Wat was ik blij! Meteen vrij geregeld op kantoor en mijn instructrice ook op de hoogte gebracht om vervolgens weer te moeten wachten tot het volgende verlossende telefoontje 
Vandaag werd ik om half 9 door ze gebeld. De hartruis was nagenoeg weg dus daar wilde ze voor nu niets aan doen dus hij mocht naar huis. Meteen geregeld dat we hem 's middags konden halen en ook meteen maar een mest onderzoek laten doen en de inenting geregeld want ja hij was er nu toch al en hij moest de inenting krijgen voor de 18de van oktober
Vervolgens om 11 uur die kant opgereden om hem te gaan ophalen. en wat was ik blij om dit pret hoofd te zien staan door de deur heen!
Snel in de trailer geladen na nog even een praatje met de arts te hebben gemaakt en op naar huis. waar hij nu weer heerlijk staat. Het rantsoen houden we nog even aan. hij mag nu 2/3de van wat hij normaal krijgt en dat moeten we rustig opbouwen. Meneer is het hier absoluut niet mee eens want hij heeft honger! Ies wat ik me goed kan voorstellen want hij heeft een flinke jas uigedaan de afgelopen 2 dagen. een lopend skelet is er niets bij... Maar wat ben ik blij dat mijn ventje weer thuis is en dat alles met een sisser is afgelopen!
sindsdien ben ik overtuigd dat Dit geen kundige arts is die zijn statuut niet waardig is.
