Geplaatst Een jaar geleden durfde ik niet eens het bos in, te springen, op de club te rijden zonder angst, langs de weg te lopen, in de bak te rijden, galopperen zonder angst en heeeel veel andere dingen durfde ik gewon niet met haar. Ik heb het heel zwaar gehad met Larissa. Larissa is een goudeerlijke pony, ze wil alles voor je doen maar is heel gevoelig. Als je haar iets verkeerd vraagt raakt ze in paniek en daar wordt ik bang van. Ik nam geen leiding, dus nam zij het maar over, wat zich vaak uitte in ervandoor gaan. Hier werd ik natuurlijk alleen maar banger van en zo was het cirkeltje weer rond.
Ongeveer een jaar geleden zijn we bij een andere instructrice gaan rijden. Mijn oude instructrice zei eigenlijk steeds dat ik het niet kon, dat Larissa te groen voor mij was, dat we van heel ver kwamen, dat ik te bang was, en eigenlijk maakte ze me ook bang. Ik werd hier heel onzeker door, waardoor Larissa me weer niet begreep (mijn schuld dus!). Ik durfde uiteindelijk niet eens meer alleen op te zadelen. Ik werd bang voor Larissa. Ze begon steeds meer uit te proberen omdat ik gewoon niet duidelijk was. Een ding wist ik toen zeker: dit moet anders. Ik had geen plezier meer in het rijden omdat ik zo bang was. Ik ging op zoek naar een andere instructrice, in de hoop dat ik mijn angst kon omzetten in plezier...Sinds ik bij mijn nieuwe instructrice rijd heb ik zoveel vertrouwen weer gekregen! Ze gaf me het gevoel dat ik het kon, dat ondanks onze 'problemen' tijdens het rijden het goed kon komen! Larissa en ik zijn zoveel gegroeid sindsdien! Niet alleen met het rijden, maar ook als combinatie. Ik ben haar gaan leren begrijpen.
Larissa is zo'n geweldige pony! Elke keer als ik bij haar ben leert ze me wel iets nieuws! We leren elkaar nieuwe dingen. Ik kan nu zeggen dat we de angst helemaal om hebben gezet in plezier. We hebben het echt niet altijd makkelijk gehad, maar juist als ik terug kijk op waar we waren, ben ik trots op waar we nu zijn. Het gaat nu nog lang niet perfect, maar ik kan niet wachten om meer ervaring met haar op te doen en elkaar nog beter te gaan leren begrijpen. We hebben nu tenminste weer plezier! Soms hebben we het nog even moeilijk, maar ik leer steeds beter van haar hoe ik moet reageren in bepaalde situaties.
Een van de redenen dat ik het zo moeilijk met haar had, is omdat ik haar steeds bleef vergelijken met mijn oude pony, Monty. Een paar van jullie zullen hem misschien wel herkennen. Monty is een 31 jarige Welsh x Arabier. Sinds Augustus staat hij weer bij zijn vorige eigenaar. Ik mis hem nog steeds verschrikkelijk. Door zijn leeftijd had hij de nodige ervaring en deed hij geen stap verkeerd. Larissa heb ik zelf beleerd. Het was dus heel erg omschakelen van een pony die geen stap verkeerd doet naar een pony die alles moet leren en dus fouten mag en kan maken.
Eerst dacht ik dat elke keer dat Larissa iets anders deed dan ik van haar vroeg (links gaan in plaats van rechts, er vandoor gaan, bokken etc.) ze dit deed omdat ze me haatte of omdat ze geen plezier in het rijden had of zo. Dit was niet zo. Ze deed deze dingen omdat ik haar niet goed genoeg leidde en omdat ze gewoon nog een jonge pony is die aan het puberen is. Nu gaat ze er niet meer vandoor, en de bokken die ze doet zijn tijdens een buitenrit van joligheid. Nu heb ik geleerd om hier dan om te lachen in plaats van gelijk strak te zitten en terug naar huis te willen.
Larissa is een nu 5 jarige D pony. Ik heb haar in maart 2014 zelf beleerd. Ze is 1.46 groot. Haar vader is Rhodin Hedde en haar opa Morgenland's Fabian. Ze is een NWR Welsh.
Sorry voor het lange verhaal, ik zal jullie wel gewoon de mooiste foto's laten zien van dit jaar. Ze staan niet op volgorde. Ik zal jullie een paar van onze overwinningen laten zien waar ik trots op ben
1. Op vreemd terrein rijden? Geen probleem meer gelukkig! In Januari had ik dit nog niet aangedurfd met haar. Nu doe ik dit geregeld bij bijvoorbeeld een vriendin. Larissa en ik vinden dit nu een leuke afwisseling!
2. Op buitenrit is ook geen probleem meer! Dit heb ik heel lang heel eng gevonden. Larissa kijkt eigenlijk nergens van op, het probleem zat allemaal in mijn hoofd. Ik ben blij dat dit nu ook overwonnen is, want we gaan nu erg graag het bos in!
3. In augustus hebben we zelfs onze eerste wedstrijd gereden! Dit ging niet zonder succes, we hadden 188 punten en zelfs een 6e plaats! Wat was ik zenuwachtig van te voren... Larissa heeft echter haar beste beentje voor gezegd en heeft super haar best gedaan!
4.
5. Tevreden na de proef
6. Ook gaan we graag te wandelen in het bos als het bijvoorbeeld te warm is om te rijden
7. We hebben zelfs onze angst overwonnen om te springen! Dit is al een wat oudere foto. We springen hier zelfs op een andere locatie, bij een vriendin! Het springen gaat inmiddels al heel wat beter! Het record staat op een meter
Eerst moest ze wat vertrouwen krijgen in het springen, en nu hoef ik er alleen maar vanuit te gaan dat ze springt en dan doet ze het! Sinds ze in oktober een behandeling bij de osteopaat heeft gehad springt ze ook veel beter, op deze foto heeft ze nog een beetje een jonge pony sprong zeg maar haha. (Deze sprong stond in een beetje een vreemde hoek, vandaar dat ze wat scheef springt) Dit vinden we beide gewoon een leuke afwisseling! Binnenkort wil ik nog eens een oefenparcours met haar springen!
8. Ook kunnen we nu onder controle in de grote buitenbak rijden op de club. Vorig jaar was dit echt een drama, vanuit hier is mijn angst ontstaan. Ze had vorig jaar een veulen, en tijdens het rijden was ze de hele tijd met haar hoofd bij haar veulen. Dit begon met alleen maar hinniken, maar zodra ik hier afwachtend op reageerde en geen leiding om, werd dit gedrag steeds gevaarlijker. Ze pakte het bit beet en ging gewoon rennen. Ze rende dan vaak op het hek af, en deed net alsof ze erover heen wilde springen. Gelukkig is dit gedrag er nu helemaal uit! Ze is nu helemaal onder controle in de buitenbak. Ik ben mijn angst hier ook kwijt en kan het nu ook los laten, waardoor we lekker ontspannen in de buitenbak kunnen rijden nu en ook kunnen we springen in de buitenbak! We kunnen zelfs relaxed wat drinken na de les zonder dat ze terug wil naar haar veulen of onrustig/ongeduldig wordt
9. Ook zijn we dit jaar voor het eerst mee geweest op ponykamp! Wat een geweldige ervaring was dit zeg!!! We hebben beide ontzettend genoten! In de galop zat ze af en toe wat jolig te bokken zo leuk vond ze het! We hebben zelfs gezwommen, terwijl Larissa nog nooit echt in het water is geweest! Volgend jaar gaan we zeker weer mee!
Maar dit topic gaat niet alleen over overwinningen. Hier ben ik erg blij mee, maar eigenlijk gaat dit topic over niet opgeven. Vorige jaar heb ik het heel moeilijk met haar gehad om mijn angst (die achteraf dus vooral in mijn hoofd zat). Mijn grootste overwinning is dat ik mijn angst opzij heb geschoven voor plezier. Ik hoop dat we in 2016 nog heel wat mooie ervaringen op mogen doen, een nog betere combinatie mogen worden, hopelijk nog meer overwinningen behalen en vooral... Hoop ik dat we nog veel van dit soort momentjes gaan hebben! Opgeven is geen optie, hoe moeilijk het ook wordt!
10.
11.
12.
13.
14.
15. Ook maar eens een vergelijkingsfoto. Als je ziet waar we begonnen zijn we toch wel heel erg vooruit gegaan!
Ik heb denk ik wel genoeg gezegd, op naar 2016! Hopelijk weer een jaar met veel geluk!
