Geplaatst November 2014
De eerste pasjes tijdens het hangen waren gezet, wat deed ze het knap! Intussen begon ik langzaam te ontdekken wat een harde klap het verlies van Umoyax had gegeven. Ik was bang, onzeker, het contact met mn gevoel volledig kwijt... Ik realiseerde me dat ik Nas in de weg zat in dit oh zo belangrijke traject en dat ik op deze manier geen goede basis kon meegeven. Gelukkig bleek een stalgenoot bereid de eerste pasjes los en draven voor mij te doen!
December 2014
En op 15 december was het dan eindelijk zo ver! Nas maakte haar eerste échte pasjes onder de vrouw. Een klein bokje, een klein hupsje naar galop.....en dat was het. Verder heeft ze werkelijk nog nooit een pas verkeerd gezet. Wat was ik trots!! Al die tijd was ik haar aan het voorbereiden geweest en nu wierp dat dan eindelijk zijn vruchten af.
Januari
Nas was intussen ''al'' 4x onder het zadel geweest en was echt verschrikkelijk braaf. Stiekem begon het toch te kriebelen om er zelf op te stappen. Voor ik het wist kreeg ik een schop van mn juf; kon makkelijk!
En zo stapte ik met knikkende knietjes op... Mijn eigen paard, voor de allereerste keer ging ik rijden op mijn eigen paard.
Ik zal niet zeggen dat het vlekkeloos ging, een gespannen persoon op een groen paard
Maar samen wisten we ons te redden! 
Februari
Al die tijd had ik al geroepen; met de snertrit gaan we mee! En al was het 5 minuten aan een lijntje, we zouden ohz mee gaan....
Intussen waren we toe aan Nas haar 12e keer onder het zadel. Hadden we onze eerste echte les al erop zitten. Was Nas nog steeds fantastisch braaf. Het moest maar gewoon gaan gebeuren!
Slapeloze nachten had ik er van
Maar we deden het!!! En wat wás ze weer knap... Tussen al die andere paarden gewoon zo ontzettend braaf. Ook toen een aantal sprintjes gingen trekken over het strand. Toen we in draf een heel klein ''stroompje'' door moesten. Ze gaf er niks om.
Met haar 'beleerster''
:
Maart
Het lessen ging steeds een beetje beter! We waren ook toe aan een ander zadel, door het inrijden ging Nas zo extreem veranderen dat het Wintecje al binnen no time voor geen meter meer lag en zo kwam er nu een leren zadel. Iets diepere zit, voelde me er zo veel zekerder in! Want nog steeds was ik zo onzeker, zo angstig... Met lessen gingen we fijn, maar de spanning bleef in de weg zitten. En dus besloot mijn instructrice; tijd voor een leuke oefening! 16e keer onder het zadel.....werd zonder zadel
Het ging even mis, ik ontspande niet....dus kukelde eraf. Vond Nas wel heel raar, dat ik zo ineens in het zand zat. Verder interesseerde het haar niet heel veel. En vanaf daar ontstond dan eindelijk een echt stijgende lijn! 
April
Strandrit 2! Wat een pret hebben we gehad! Van de hele groep paarden was Nas veruit de jongste en meest onervarene. En toen we allemaal op een rijtje voor de branding stonden.... Was Nas degene die als eerste haar hoofd naar voren stak, besloot dat ze het spul wel kende, en doodgemoedereerd de zee in liep
Mei
Het werd tijd voor iets nieuws; duinrit!! De allereerste duinrit met mijn eigen paard... Ook hier weer (het wordt haast saai
) was ze zo ontzettend braaf. Aan een lang teugeltje gestapt, heel klein drafje gewaagd, allemaal geen enkel probleem. 
Half mei bracht ik haar weg voor inseminatie, poging 1 van dit jaar. Helaas, weer niet synchroon, weer moest ik haar maar liefst 3 weken missen
En als ze dan ook nog drachtig zou zijn.... Echter werd het bij de scan wederom een teleurstelling. Juni
Nog in de stille hoop dat ze drachtig was genoten we er gewoon maar weer op los. Zonder zadel werd eerder regel dan uitzondering en mijn spanning verdween stukje bij beetje steeds meer. Ik kon mijn verdriet om Umoyax langzaam een plekje geven en met dat ik hem losliet, groeide de band tussen mijn prinses en mij.
Op 23 juni, de dag waarop ik in 2014 de afspraak maakte Umoyax te laten gaan, het slechte nieuws: weer niet drachtig.... En dus gingen we maar weer op pad voor poging 4 (poging 2 dit jaar). Gelukkig bleek ze ditmaal wél synchroon en hoefde ik haar maar een weekje te missen!
Juli
Met het idee ''vast is vast'' gewoon maar naar het strand gegaan. Woelige baren! Prinses dook er gewoon weer in...
We gingen weer scannen, maar ik wist het al: niet drachtig. Eigenlijk had ik besloten het dit jaar niet meer te proberen. Maar van alle kanten kwam het advies; probeer een andere hengst, een natuurlijke dekking. Ik wilde er eigenlijk niet aan, besloot voor advies de arts te bellen. Die kwam met hetzelfde advies. Gelukkig had ik het er met een vriendin al vaker over gehad; als ik dan een andere hengst moet proberen, wordt het een partbred (ik ben namelijk maar een klein beetje kieskeurig als het op volbloeds aan komt
). We hadden ook al bedacht welke hengst het moest worden.... Omdat er een mega-ei klaar zat moest ik héél snel schakelen. Diezelfde dag nog reed ik met Nas naar de Wijdewormer. Twee dekkingen en een week later wist ik het eigenlijk al; dit keer was het raak! Augustus
Wat was het een goede maand! Ons eerste ''ritje'' zonder zadel over het strand
Zo'n ultieme bevestiging voor mezelf dat ik de grootste angst te boven was, dat ik het verdriet om Umoyax een plek had kunnen geven... 
En........
Ja hoor, drachtig! Eind juni 2016 verwachten wij een veulentje van Picasso van Knedo!
[KS-MK] Eindelijk onderweg: Pinassa!
September
Het grote genieten kon eindelijk beginnen... Rust in de toko... Nas had de zomer veel rust gehad. Ze had immers het inrijden te verwerken en icm de inseminaties leek het me wijs om samen vooral leuke dingen te gaan doen en even niet te concentreren op een goedgaand rijpaard worden. Ik kreeg wel mijn twijfels over de ligging van mn zadel. En dus, toen we eigenlijk weer aan het werk zouden gaan, stapte ik er maar zo min mogelijk op tot ik een plan had bedacht.
Oktober
Dat plan diende zich aan in onverwachte vorm
Eindelijk kon ik Umoyax loslaten... En met hem, liet ik ook het dressuur-idee varen. Híj was dan wel dressuurpaard (ik zeg altijd maar dat ie me dat had ingefluisterd...), maar Nas was dat niet. En eigenlijk was ik ook alleen maar dressuurmens omdat Umoyax dressuurpaard was.... Het werd tijd om te gaan doen wat ik eigenlijk als klein meisje al wilde doen: western!
Voor ik het wist had ik mn dressuurspullen verkocht en had ik de westernoutfit binnen!
Ok, echt westerndames zijn we nog niet... En aangezien Nas met een zere schouder een paar weken uit de running is schiet het ook niet erg op
Maar daarna gaan we aan de bak, lessen en hopelijk dan toch ooit eens een keer een wedstrijd starten Ook hebben we deze maand een fantastische fotoshoot gedaan
Mijn prinses in sprookjessfeer 
[ITP] Ladies in red in herfstsferen...
Hoewel ik Umoyax nog iedere dag mis heeft het eindelijk een plekje kunnen krijgen. Nas en ik zijn het afgelopen jaar echt zo naar elkaar toe gegroeid, we kunnen de wereld aan samen! Ben heel dankbaar voor alle lieve mensen om ons heen die ons zo hebben geholpen er doorheen te komen, met een heel diepe buiging naar mijn instructrice die heeft gezocht naar dé manier voor ons
Intussen werkt Nas hard aan het subtropisch zwemparadijs voor Pinassa en bleek dat we zijn vergeten haar te vertellen dat drachtige merries dromerig horen te zijn
Af en toe vraag ik me af of ik stiekem een hengst aan mn touwtje heb Nu we al het verdriet achter ons hebben kunnen laten en we vooral leuke dingen in het verschiet hebben, kijken we uit naar een fantastisch 2016!
