Geplaatst Na een hele tijd niet gesprongen te hebben heb ik me er vandaag weer eens aan gewaagd
Bijna anderhalf jaar geleden kreeg ik mijn pony, Fernando. Hij is een crosspony dus ben lekker gaan springen met hem. Al snel kwamen we er achter dat hij tijdens het springen zijn spanning heel erg opbouwt, en in feite dus ging rennen. Hij sprong het wel, maar rende tijdens de aanloop en tijdens het landen.
Ik dacht door het langzaam op te bouwen en gewoon lekker veel te blijven doen het wel weer zou overgaan, maar dat was dus niet zo.
Mijn pony is tijdens het rijden heel gefocust op mij, en reageert hier dus ook op. Doordat Fernando met het springen altijd zo hard ging rennen heb ik voor mijzelf ook angst opgebouwd nadat ik er een aantal keren bijna heb afgelegen. Inmiddels wisten mijn instructeurs ook niet meer wat te doen, dus daar had ik ook weinig aan.
Na een aantal maanden ben ik van stal gewisseld. Het verder willen komen met springen was hier ook zeker een reden voor, maar ook omdat we hem graag meer op de wei wilde.
Ik ben daar privélessen gaan starten en een hele fijne instructrice gehad. Toch bleek het niet veel te helpen. Hij is wel wat rustiger geworden, maar bleef toch die spanning houden. Hij kreeg nu ook andere kuren zoals weigeren, wat hij hiervoor nooit heeft gedaan. Hierdoor ben ik zelf ook echt bang geworden omdat hij zo snel omdraaide erna en dan echt heel hard wegrende, dat het gewoon gevaarlijk werd.
We wisten gewoon echt even niet meer wat we moesten doen. We hebben hem laten onderzoeken maar er was niks mis met zijn rug. Ook tijdens de dressuur merkte ik als ik ging verzitten dat hij inkromp en wegrende. Maar er was niks met zijn rug....
Er is mij toen geadviseerd om gewoon even tijdelijk te stoppen met springen, en terug te gaan naar de basis. Dressuur.
Hier ook privélessen in genomen en heb daar wel echt mijn voordeel uitgedaan, maar het was nog steeds niet wat het zou moeten zijn...
Mijn instructrice is toen gestopt met lessen geven en zat dus zonder les. Na een maandje voor mezelf gereden te hebben is mijn huidige bijrijder op mijn pad gekomen. Zij had zelf altijd een bijrijdpaard bij ons op stal staan, maar die is toen verkocht. Ze had toen aan mij gevraagd of ze Fernando zou mogen rijden, zij kon hem goed bijscholen met de dressuur. Zij heeft er toen eens haar dressuur zadel op gelegd en merkte wel duidelijk verschil. Hij vluchtte niet meer als je ging verzitten, en wilde echt graag werken nu.
Na bijna een half jaar dressuren (Wat echt top ging) dacht ik vandaag weer eens wat balkjes voor de gein neer te leggen. Hij liep hier prima overheen. Toen een klein kruisje gemaakt, en uiteindelijk geëindigd met een stijltje van 60cm.
Ik ben zo ontzettend trots dat het eindelijk weer goed gaat! Ik vond het dressuren zeker leuk, maar mijn hard zal toch altijd bij het springen liggen
Ik zie nu dat het een erg lang verhaal is, maar moest dit toch gewoon even delen
