Geplaatst Ik heb mijn vorig paard, Becky, verkocht ten tijde dat mijn moeder kanker kreeg. Er waren diverse dingen tussen ons misgelopen, ons mams was altijd erg bezorg als ik naar de paarden ging, maar de klap op de vuurpijl is de dag dat Becky er controleloos vandoor is gestormd en mij bijna eraf heeft gekregen. Daar was geen enkele reden toe en het vertrouwen, dat al zéér wankel was, was nu definitief kapot. Twee weken later was Becky verkocht aan een wandelruiter die er nog steeds zeer tevreden mee is en ze zelfs voor een hoger bod niet wilt verkopen, dus die is erg goed terechtgekomen
.Samen met de mama op zoek gegaan naar een nieuw paard. 7 paarden getest, maar geen één die geschikt was voor mij. Ik was deze keer wel echt op zoek naar mijn droompaard, en zodra ik nog maar twijfelde deed ik het gewoon niet. Ik heb heel dicht bij de koop gestaan van een Fjordkruising, maar die was enkele dagen nadien kreupel en herstelde maar niet, dus ook van afgezien.
Nummer 8 was Zahire...
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xat1/v/t1.0-9/10686819_725968964117209_228938116743985693_n.jpg?oh=4b123d4bbaceff3dae8bf5cdbb85158a&oe=56CD3806
Ons mama was meteen vollédig weg van haar. Zahire kwam direct met haar knuffelen en was tijdens het rijden de braafheid zelve.
Zelf was ik ook verkocht, ze had een geweldig karakter én als extra bonus, zag eruit als alles waar ik ooit van gedroomd had: vos met een brede witte bles en wat wit aan de benen... 1x gereden en verkocht! Afgesproken dat ze haar de week nadien kwamen brengen, diezelfde week nog 2x wezen rijden. Zahire verschoot de laatste keer voor het eerst en we hebben een sprongetje gedaan, dus volledig ingewijd haha.
De grote dag kwam al snel: Zahire arriveerde op stal...
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-ash2/v/t1.0-9/1902084_730539400326832_2771167887206293801_n.jpg?oh=dd7d4f70a092eee3977f353ae9a38355&oe=56CF6E43
Twee weken later hadden we al een eerste fotoshoot
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xpt1/v/t1.0-9/68989_735041209876651_6605129153060701471_n.jpg?oh=10e6684affe8386659c35711e6090bd0&oe=56923420
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xaf1/v/t1.0-9/10431464_735041593209946_2429043958772530147_n.jpg?oh=05b5ece77069acb43bba4e4a911835cd&oe=568F627D
Op mijn verjaardag kwam er ook een fotograaf langs (16 november), we begonnen net met wat lage sprongetjes
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xtp1/v/t1.0-9/10891582_767188679995237_4221431982437293148_n.jpg?oh=f1db7a524a47e959830252994e21c1ec&oe=5699B339
Ik vond ook een nieuwe instructrice: S*ibyl de J*ager, die een GIGANTISCHE hulp is geweest...
Door haar doorbreek ik eindelijk het patroon van angst, angst en nog meer angst...
De eerste les ging over ontspanning (van mij dan, bij Zahire zat dat al dik in orde) en rechter zitten
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xap1/v/t1.0-9/10673_777981718915933_2951666713037228891_n.jpg?oh=ca1d45f2c757c851ae0530f4c00acb87&oe=568F27FB
De top met S*ibyl was toen ze kwam in een echt rotweer. Loeiharde wind. Ik was niet van plan te rijden, zelfs nog niet op te zadelen. S heeft mij overhaald om toch op te zadelen en te proberen. Uiteindelijk hebben we vrij ontspannen gestapt en gedraafd, wat was ik trots op mijn meid en mezelf
Ook heb ik het aan S te danken dat ik nu kan galopperen. Tot januari heb ik amper tot niet gegaloppeerd met Zahire omdat zij weigerde aan te springen, tenzij vanuit een rendraf. S heeft ontdekt dat het was omdat ik haar niet deftig kon doorzitten, als ik moest doorzitten voor het aanspringen dan spande ik mijn bovenbenen op waardoor Zahire de ruimte niet meer kreeg om goed aan te springen. Hierop gewerkt en al gauw sprong ze weer goed aan!
In maart zijn we verhuisd naar een stal met meer buitengang, Zahire knapte er duidelijk van op
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xpf1/v/t1.0-9/1454750_799177096796395_5337061673820773388_n.jpg?oh=eb5f15e690d2ca3cd94e06de9a5685d5&oe=56CD89EC
En in april begon het... Zahire werd steeds onhandelbaarder. De schrik was volledig terug, ik had geen vertrouwen meer in haar. Het enige dat nog iets of wat deftig ging was het springen.
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xap1/v/t1.0-9/13394_827186867328751_6171448827851904347_n.jpg?oh=7943609d9e05001d5147e6d77b552a8d&oe=56912B68
Groepsfoto!!! Ik, Zahire, mijn hond Toby en mijn mama die toen genezen was van kanker, maar natuurlijk nog niet haar volledige haardos terug had
Zahire werd nog onhandelbaarder, ik kon er geen weg meer mee. Ze steigerde boven mijn hoofd, viel me aan... Ik wantrouwde haar en ging met een dégoût naar stal, me afvragend wat het deze keer weer ging zijn... Zahire is doorgelicht door twee dierenartsen en een osteopaat die allemaal zeiden "het is haar karakter, er is medisch niks mis". Omdat Zahire al twee maanden continu hengstig stond, heb ik mijn dierenarts eens gevraagd om haar te scannen wat zij met gevaar voor eigen leven heeft gedaan (goddank dat ze de nodige reflexen heeft om op tijd weg te springen, Zahire was haast tot moord in staat bij het scannen). Mevrouwtje ging los door een verdoving én de praam heen alsof het niks was.
De conclusie was: eierstokkanker.
Afscheidsritje voor ze naar de kliniek ging.
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xta1/v/t1.0-9/11139998_829133240467447_6845308648788417851_n.jpg?oh=843a8897afe96f64d7420159eadfee9d&oe=569AF3B4
Ze werd staand geopereerd. Op 23 mei, een week na het binnenbrengen, mocht ze weer naar huis.
Ons mams is ze mee gaan ophalen
. Zahire was superblij dat ze met haar baasje terug mee naar huis mocht, ze was echt extreem flauw.
De wondes
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xat1/v/t1.0-9/11329969_831939046853533_9017315009841844544_n.jpg?oh=51f6772f3cdf66abdca6d80c1c736c0d&oe=56D13E24
Vanaf daar ook weer de ene miserie na de andere gehad... In eerste instantie ging de genezing goed, maar toen ineens stond er een bol op de wonde ter grootte van een serieuze tennisbal. Dierenarts geweest, alwéér met gevaar op gebroken benen (bij de DA dan...) onderzocht, ze was niet zeker dus opgeladen en naar de kliniek. Het bleek gelukkig niets al te ernstig te zijn, wel wat langere revalidatietermijn gekregen.
Zahire kwam dezelfde dag meteen terug mee naar huis en de revalidatie ging verder. Het karakter werd steeds beter, handelbaarder. Ik had goede hoop op een volledige herstelling én vooral een herstelling van haar natuurlijke, lieve karakter.
D-day kwam: op 3 juli mocht ik er voor het eerst weer op voor een heel kort stapritje. Heel zenuwachtig opgestapt want mocht enkel stappen, niet longeren. Zahire heeft geen stap verkeerd gezet.
Helaas was er wat ambras met de staleigenaresse want zij had Zahire te vroeg buitengezet, wat ook geleid heeft tot een langere revalidatietermijn (en nog eens een extra dierenartsrekening - alsof ze nog niet genoeg was geweest de laatste maanden). Toen ik klaagde tegen een kennis wist ze me te vertellen dat ze plaats zou hebben voor één pensionklant. Nog een maand op de oude stal gebleven en toen verhuisd.
Ze staat ideaal nu: lekker 24/7 buiten
.Het rijden werd stilaan ook meer en meer opgepakt, dit ging goed
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xtf1/v/t1.0-9/11258712_867929076587863_1114612311686561601_n.jpg?oh=9469941177d402ada735635d1f2f0a17&oe=5691D13A
Op 21 augustus hadden we ons B-brevet dressuur. Een makkie voor Zahire, en we waren dan ook netjes geslaagd
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xfp1/v/t1.0-9/11899918_871710382876399_909731224363036794_n.jpg?oh=c599ff60512700012e636befb6a64645&oe=56862784
Ik was supertrots dat ze zich zo goed had gedragen op vreemd terrein!
Ondertussen ging thuis het trainen terug op normaal niveau verder. Het springen werd terug opgepakt, tot Zahires grote plezier
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xpf1/v/t1.0-9/11953007_877532588960845_7060584822062049148_n.jpg?oh=23dcdb006c9cf89ead734884bf3615ee&oe=569B437A
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xfa1/v/t1.0-9/11986506_877532668960837_1501118814147860317_n.jpg?oh=74cf6f9ba81630d9539929efbf65e1e2&oe=569BDCB3
Het vertrouwen is nu hersteld. Het is grote liefde tussen ons, ik had na Fanette niet verwacht dat ik ooit nog zo'n band ging kunnen opbouwen met een paard...
Stilaan komt de winter weer in zicht, dus tijd voor een regendekentje op te leggen. Helaas nog maar beschikbaar in 1 kleur. De mama vindt het fantastisch, ik niet zo XD
En dan de laatste foto's voor mijn eerste jaar met haar af te sluiten.
Een héél grote weg afgelegd, maar we zijn er veel sterker en als een echt team uitgekomen!
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xfp1/v/t1.0-9/12036452_886615074719263_4578078407288740922_n.jpg?oh=fea0836505b79dabc26a0da653fb2dda&oe=56D1B867
https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xap1/v/t1.0-9/12042790_886615078052596_6038210711462286898_n.jpg?oh=a36c5431b081cca932ba26aefac3f870&oe=569292B4
