Wekkertje ging errrug vroeg, hoewel we gisteren druk aan het wassen geweest waren en Bis goed ingepakt was voor de nacht, is het nogal een smeerpoets dus vroeg op stal = gelegenheid tot nog even snel wassen. Aldaar bleek het deurtje van de (buiten)stal half open te staan.... Biscuit stond keurig netjes op zn plaatsje, maar stalgenootje Sil was foetsie... Zie die maar is te vinden in het donker op een grote stal met veel land. Na een hoop geroep van eigenaresse Mirjam (jenkins), die ook meeging naar de show, toch niet gevonden. Al 10x door de grote stal gelopen op zoek naar licht, dat eenmaal gevonden en wie stond daar doodkalm bij de balen hooi? Jawel, Sil. Was het blijkbaar niet eens met het feit dat er minder hooi in de stal gelegd was. Gelukkig, dat ook weer opgelost.
Biscuit bleek inderdaad zn benen flink vies te hebben gekregen, dus dat werd wassen om half 7 in de ochtend. Daarna was het werkelijk een koud kunstje om hem in de trailer te zetten, liep er zo in. Om 7 uur precies (geheel volgens schema) reden we het erf af. Weer een stukje stress minder.
Na het negeren van de tomtom een stukje omgereden, maar toch netjes op tijd op de plaats van bestemming aangekomen. Poown uitgeladen (wederom een koud kunstje) die vervolgens spontaan aan de dunne ging van de spanning. Hatsiekiedee, daar gingen die witte achterbenen. Weer poetsen, ik intussen snel nummer gehaald.
Flink in de make-up gezet, halverwege kwam de fokker nog aangelopen, die was speciaal komen kijken (écht, ontzettend leuk!!). Die pakte onmiddellijk de schaar want mijn zo natuurlijk mogelijk gehouden pony-oren schenen nogal wollig te zijn... En de baard, die mocht ook wat minder. (ok, en ik maar denken dat Welsh zo natuurlijk mogelijk moest, leert je ook weer een hoop. Flink snoeien is níet genoeg hihi). Intussen kwam de trailer-buurman erg snel tot de conclusie dat we voor het eerst waren (zo duidelijk?
) en die stortte zich op het witter krijgen van Bis zn staart (ontzéttend bedankt!) met talkpoeder, je moet er maar opkomen... Al met al stonden er al snel 6 mensen aan poown te prutsen, en hij vond het allemaal wel prima. Snel omkleden en richting ring. Als enige hengst tussen de merries. Een van die merries viel nogal in de smaak bij Biscuit dus hij stond lekker te brommen de hele tijd. Werd intussen even wakker gemaakt met een rammeldoosje (wat na 8x rammelen al niet interessant meer was, tsja, zo issie getraind hihi) want hij was wel érrug braaf.
Tsja, en daar ga je dan, de ring in! Bis was zowat niet te houden! Echt, dat had ik in geen 100 jaar verwacht. Hij kan flink klieren, maar is altijd goed te houden, nu niet. Wist werkelijk niet dat hij zo sterk kon zijn.
We hebben erg ons best gedaan, maar stilstaan ging voor geen meter (die zag ik dus ook niet aankomen) en uiteindelijk werden we laatste geplaatst met als uitleg onvoldoende conditie. Tsja, lang op slecht land gestaan én toch al geen brede, dus vergeleken met de rest wassie inderdaad wat smaller. Maar, we hebben heel veel plezier gehad! Hij overtrof mn verwachtingen met draven en in zijn enthousiasme vergat ie ook even waar het stuur zat, hekje kwam echt ernstig dichtbij......
Daarna vond mn vader dat ie makkelijk in de paddock kon, waar hij ook de hele dag heeft gestaan. Lekker slapen in het zonnetje. Tijdens 1 rubriek vond hij het nodig te laten zien dat ie heus wel kon bokken, om vervolgens weer verder te slapen. Heerlijk beest
Hij heeft heel veel nieuwe fans gekregen tijdens die uurtjes in de paddock, want zo'n schattige grijze pony heeft een magische aantrekkingskracht op kindertjes. Zeker als de pony in kwestie zich heerlijk laat kroelen en elke keer even aankomt voor een aai. Wij zijn allemaal gebleven tot na het mennen (Arno is altijd even spectaculair om te zien voor de wagen, móest ik echt weer even zien) en vervolgens Biscuit weer in de trailer gezet en hop, naar huis. Allemaal kapot, maar na een heerlijke dag. We hebben veel geleerd en in april zijn we er gewoon weer bij
Foto's volgen nog!
Hoorde al van je trailer buurman hoe het gegaan was 
, ik heb je denk ik net gemist, want ik kwam eraan toen het mennen bezig was, jammer genoeg net te laat dus. buurman vond Biscuit toch heel veel weghebben van zn moeder 
