Mijn pony vindt het best spannend om alleen mee naar buiten te gaan maar ik vind het belangrijk dat ze veel verschillende situaties meemaakt. Wordt ze alleen maar mak van tenslotte.
Het begon al op het fietspad, waar een achterop naderende scooter heel enthousiast begon te toeteren om te laten weten dat hij/zij er aan kwam. Vervolgens moest ik langs een paar huizen waar een meneer net met een trilplaat zijn straatje aan het aanrijden was. Toen ik net de landerijen opreed moest ik bijna de sloot in om ruimte te maken voor een enorme tractor met een aanhanger vol kuilpakken. Daarna kon ik gelukkig een tijdje lekker doorrijden tot ik bij een heel eng bruggetje kwam. Aangezien er ook auto's overheen moeten kunnen heb ik mijn pony er ook overheen kunnen sturen. Vlak na het bruggetje hadden bewoners van een boerderij in de buurt blijkbaar een feestje (gehad) dus over een lengte van minstens 500 meter was het hele hek versierd met allemaal vlaggetjes. En het waaide nogal stevig...Na deze gebeurtenissen bleef het weer even rustig tot bij de volgende boerderij de lokale hond het nodig vond bij mijn pony in de staart te gaan hangen. Uiteindelijk, toen ik bijna bij het kanaal was kwam ik langs een weiland dat vol stond met een koppel jonge welsh-a hengstjes, die dus met veel show en lawaai het hele stuk met me mee zijn gelopen. Oh, en ik moet de omgevallen boom langs de weg niet vergeten..
Bij al deze 'storingen' heeft mijn pony zich voorbeeldig gedragen. Tuurlijk is ze een paar keer geschrokken en wou ze bij sommige stukken liever omdraaien (vlaggetjes en bruggetje bijvoorbeeld) maar ze heeft al die tijd keurig naar mij geluisterd! Toen we hetzelfde stuk weer terug moesten heeft ze zelfs de vlaggetjes en het bruggetje genegeerd!
Ik wou dus even kwijt dat ik ontzettend trots ben op haar
R.I.P Lizzy