Geplaatst: 21-08-15 11:39 Begin dit jaar was ik al druk met het plannen van mijn droomreis naar Canada en de USA. Al een paar keer eerder was ik in de buurt van de Pryor Mountains in Wyoming, het gebied waar Cloud leeft, maar steeds liepen de plannen om erheen te gaan op niets uit. Met een gewone auto het gebied in gaan is namelijk vragen om hele grote problemen.
Toen verschenen dit voorjaar vrij zorgelijke berichten. Cloud, op dat moment nog net geen 20 jaar, was broodmager de winter uitgekomen en had zijn merries verloren aan een jongere, sterkere hengst. Het was maar de vraag of Cloud het zou redden. Gelukkig bleek niets minder waar!
Inmiddels was het mij gelukt in contact te komen met mensen die geïnteresseerden mee nemen de bergen in. Het was mogelijk om precies op die ene dag dat ik er in de buurt was met ze mee te gaan. Ik heb alles gelijk vastgelegd, dit keer zou het echt gaan lukken.
30 juni was het eindelijk zover...ik vertrok ’s ochtends vroeg vanuit Cody WY richting Lovell WY waar Steve op me zou wachten bij het kleine informatiecentrum over de Pryor Mountain Wild Horses. Rond 9 uur kwam ik aan en na een kennismaking en wat formaliteiten stapten we in de Jeep Rubicon die ons in 3 uur tijd klauterend, hobbelend, hotsend en stotend naar boven zou brengen over smalle weggetjes, keien, rotsen en geulen.
Het is altijd de vraag welke paarden je zult aantreffen in het gebied. Naast Cloud leven er nog zo’n 100 paarden. Het was dus ook nog maar de vraag of we Cloud zouden zien. Maar met zoveel paarden, zouden we in elk geval een geweldig dag hebben met wilde paarden.
En toen...bovenaan gekomen...was het eerste paard dat we zagen...Cloud! Hoe bijzonder! Hij stond lekker te grazen en stond af en toe onder de bomen om even geen last van vliegen te hebben. We waren blij te zien dat hij inmiddels weer aardig op gewicht is.
Na pakweg een kwartier a 20 minuten gingen we verder. We bevonden ons in een onvoorstelbaar mooie omgeving temidden van de wilde paarden.
Clouds dochter Encore
We zagen het laatste veulen van Cloud, Cloud’s Pride met zijn moeder en hun soortgenoten genieten van het verse gras.
Op gepaste afstand maar alsnog verbazingwekkend dichtbij liepen we een heel stuk langs harems en multiple male bands.
We hadden al gehoord over een veulentje dat 2 dagen eerder bovenop de bergen was geboren. En ineens zagen we 2 kleine oortjes uitsteken boven een richeltje op de berg...daar stond ze! Op het moment dat wij er waren, was het geslacht nog niet bekend, op dat moment hebben we kunnen vaststellen dat het om een merrietje ging.
Paps stelde zich steeds heel rustig maar waakzaam op tussen ons en zijn merrie met veulen.
Rond een uur of 3 besloten we dat het toch eens tijd werd om te lunchen. Bij een oud hutje bovenop de berg picknickten we met mooi uitzicht. En dan zo ineens lopen er gewoon twee jonge hengsten vlak achter je langs... Echt zo gaaf.
Na de picknick was het tijd om zo langzamerhand aan de tocht naar beneden te gaan beginnen. We zaten nog geen 2 minuten en ineens stond Cloud daar weer! Alleen, op het topje van een berg. Hij stond uit te rusten van zijn drukke acties de dag ervoor (Steve vertelde ons dat hij de dag ervoor samen met een andere hengst een haremhengst aan het uitdagen was geweest).
Een mooier afscheid van de Pryors had ik niet kunnen krijgen...
