Geplaatst *\o/* 
Hallo bokt!
Hallo bokt! 
Vanaf vandaag is mijn verzorgpony niet langer meer mijn verzorgpony. Maar mijn eigen! Bekijk lui de foto's of lees het verhaal
Een ding is zeker.. ik ben dol gelukkig 
Twee jaar geleden verhuisde ik vanuit Emmen naar Koog aan de Zaan. Dit vanwege het werk van mijn vriend. Nog voordat ik in Koog aan de Zaan woonde kreeg ik een aanbod! Een 6 jarige Irish cob merrie, voor 3 dagen in de week. De eigenaar zocht iemand die haar kon doorrijden. Dit leek mij een leuke uitdaging!, en in April van 2013 ben ik bij Chanel gaan kijken. Het werd direct duidelijk dat deze pony wat kuren had, je mocht haar staart niet zomaar borstellen, haar linker achter hoef wil ze niet geven, en als het even kan vooral niet je been aanleggen.
De eerste maanden samen heb ik meer stil gestaan dan vooruit. Mevrouw staakt zodra je haar been aanlegde en wilde niet zomaar even aan het werk. Maar langzamerhand, en met veel geduld wou ze steeds vaker voor mij werken. Ze had vertrouwen in je nodig, vertrouwen dat hoe dan ook jij niet uit je plaat gaat. Chanel zocht een leider, een vriend, iemand die ze kon vertrouwen.
Lekker los door de bak! kleine hindernissen bouwen en gewoon lol hebben. We hebben gewandelt, parelli, en we begonnen met lessen. Mijn instructrese begreep gelukkig dat wij niet een normaal stel waren. Chanel konden we niet in galop krijgen of ze ging compleet over de rode. Als ze iets moeilijk vind word ze direct woest, ze wil je begrijpen en goed doen. Maar als dat niet lukt word ze boos. We hebben het galop laten zitten voor wat het is en gewerkt aan wat wel lukt, om zo haar vertrouwen in zichzelf op te bouwen.
En zo gebeurd het dat je tijdens het rijden je jezelf heel dapper voelt. Ik spoor haar aan in draf, en zeg JA! en BAM! mevrouw galoppeerd aan het rend zo een lange zijde met mij door de bak heen. Met tranen in de ogen de eigenaresse gebeld! We hadden gegalopeerd!! We namen het steeds vaker mee in de lessen. Chanel haar vertrouwen in zichzelf groeide met de dag, je zag haar echt met sprongen vooruit gaan.
Vorig jaar heeft Chanel een schitterende merrie veulen gekregen. De eigenaresse van Chanel en ik begonnen steeds serieuzer te praten over de koop en verkoop van Chanel. Ik wou haar hebben, en de eigenaresse had er de volle vertrouwen in dat wij als een leuke combinatie verder konden. Ik ben gek van Chanel, en hoewel ze het wat vreemd laat merken soms is Chanel ook wel heel wijs met mij.
En zo werd het plan gesmeden! Dit jaar zou ik Chanel over kopen en dan zou ze van mij zijn. Ik was natuurlijk helemaal gelukkig bij het idee van een eigen paard, om daarna compleet gestressed toe worden van het idee van een EIGEN PAARD!
En nu is het dan de zomer van 2015, we rijden heerlijk door de bak zonder enig probleem. Ze vind galopperen zo leuk dat ze het zelfs begint aan te bieden. Wie had ooit kunnen bedenken dat ik het als een beloning kon gebruiken. Ze knalt dan het liefst zo hard mogelijk door de bak heen, en maken we het nu nog leuker door te gaan verzamelen en het moeilijker te maken. Vandaag hadden we W.E les van Cristel Provaas en dat vinden we beide erg leuk. De werklust zat er zo goed in dat we zelfs een galops-wissel hebben geprobeerd zonder enig probleem. Wat.. mevrouw werd er zelfs druk van! Moeilijk is leuk! denken doen we samen! En soms moet ik op de rem trappen omdat Chanel de oefening wel snapt en hem lekker snel wilt oplossen.
En vandaag? Vandaag is het zover. De koop is gedaan en Chanel is nu mijn eigen paard. Na 30 jaar lang zeuren dat ik er een wil is het zover! Ik hoef geen paard meer op mijn verlanglijstje te zetten, niet langer hoef ik sporthorse of marktplaats af te struinen voor een paard. Het voelt allemaal nog best onwerkelijk, maar een ding is zeker. Ik ga absoluut een geweldige toekomst tegemoet met deze heerlijke pony! Ik kan mij absoluut geen betere wensen.. nope.. zelfs Totilas niet
.
Tja, wat wil je als je al vijftien jaar wordt vastgehouden in Koog aan de Zaan 
