Ach, je hebt ene prima opvoedcoach die altijd even kan helpen met de regeltjes. Komt wel goed
Daihyo
Berichten: 88043
Geregistreerd: 01-06-01
Geplaatst door de TopicStarter: 18-02-21 22:08
Jim of Karel? Tuurlijk komt het goed. Ik heb jaren met jonge paarden gewerkt. Maar dat waren altijd hengsten of ruinen. Ik heb 2 jaar een merrie als bijrijdpaard gehad. Super leuk dier! Maar ik zei altijd: ik wil later geen merrie. Ze zijn echt anders
Sintara
Berichten: 7396
Geregistreerd: 07-03-18
Woonplaats: Het midden
Geplaatst: 18-02-21 22:09
Daihyo schreef:
Ik weet zo goed waarom mijn eerste paard een ruin is Maar ze is verder wel heel lief hoor! Ze heeft gewoon een duidelijke mening
Het zet sommige dingen wel in een ander perspectief Ik heb het nooit genoeg gewaardeerd dat ik Mel dr verband zonder hulp of vasthouden kon verwisselen al die weken
Daihyo
Berichten: 88043
Geregistreerd: 01-06-01
Geplaatst door de TopicStarter: 18-02-21 22:21
Ja absoluut heel erg waarderen. Bij Jim kan dat ook allemaal. Maar goed, dat is 12,5 jaar opvoeden en trainen en die was echt niet makkelijk. Schoot bij alles in paniek. Maar dit was geen paniek. Dit was gewoon ‘blijf van mijn lijf’ Terwijl ze het heerlijk vindt om gekriebeld te worden. Dus dat ging van: *kriebel, *kriebel*, ‘braaaaaaaf’ *trekt stukje verband eraf’, *ontwijkt achterbeen*, *kriebel*, enz Op een gegeven moment was ik er klaar mee en heb ik een strook loshangend verband gepakt en vast gehouden terwijl zij met dat been stond te meppen. Op een gegeven moment gaf ze op, zet het been neer en bijt mijn partner heel hard in zijn arm met een kop erop Ergens moest ik wel lachen, maar moest zo snel zijn met dat verband eraf trekken voor ze weer begon te hengelen. Trut.
Ja heel goed Korst is wel dik, maar ziet er mooi uit. Huid is heel rustig. Blij mee
Ze hebben de lente in de bol. Stonden te stuiteren op de uitloop vandaag. Dus ik heb ze vandaag maar vast los gelaten op de track. Mocht eigenlijk mogen pas. Maar we moest wat uit. Dat begon eigenlijk vrij gemoedelijk. Ik blij
Maar toen ging het even los Ik twijfelde tussen prachtig vinden en hart vast houden Maar alles goed gegaan, niks beschadigd,!paarden happy, baas ook happy. En ja, het zand zat in mijn haren. Die laatste actie was eehm.... ja...
Laatst bijgewerkt door Daihyo op 19-02-21 21:21, in het totaal 2 keer bewerkt
Groeispurt De voorkant is nu zo’n 10cm kleiner dan Jim. Ik denk dat ze op de 1.40 zit. De achterkant is net zo groot als Jim Ze heeft ook wel wat ingeleverd van de winter. De rest moet op dieet. Dus ze mag 2x per dag even ongestoord bunkeren zonder net. 2x per week krijgt ze bietenpulp met slobber en lijnzaad en elke dag Vitalbix breed en grow. We zijn van een halve schep naar een hele gegaan. En wat vitaminebrok ter ondersteuning, want de weerstand mag wel omhoog.
Door de lage weerstand heeft ze helaas luizen overgenomen van de senior. Jim en de palomino zijn luisvrij, maar die hebben gewoon een goede weerstand en wat minder lang haar. Dus vandaag is ze gewassen. Het is ook wel elke keer weer wat. Maar goed, het is heel verklaarbaar. Wormbesmetting toen ze bij mij kwam, daarna besmetting met horzellarven. Daarna verhuisd. Weer spoelworm, toen de wond en paar dagen antibiotica en 10-15 graden vorst. En dan ook nog in de groei. Het is even niet anders. Ze liet het braaf over zich heen komen. Het spetterende water op de grond was even spannend. Maar de spons met warm water was geen probleem gelukkig. En goed weer om op te drogen. De luizen kwamen er goed dood vanaf voor zover ik kon zien. Verzopen katje
Vanmiddag voor de grap wat geprutst met balken. Ze vond ze spannend, maar na 5 minuten er over, langs en tussendoor lopen was het alsof ze nooit anders gedaan had. Trailpaard Ik doe eigenlijk nooit wat met haar in de bak. We wandelen nog steeds af en toe, ik poets haar af en toe en verder is ze lekker paard in de kudde. Maar dit was even leuk
Het ziet er goed uit! We hoeven niet meer te sprayen. Gelukkig, want ze is er helemaal klaar mee. Een foto maken is zelfs al lastig Vandaag heeft ze een laserbehandeling en lymfedrainage van Suzan Abbink gehad. Het was even wennen, maar wel genieten. Ze was helemaal zennnn
*klaagmodus aan* Ik mis mijn ritjes. Ik mis het samen er op uit gaan. Genieten van de omgeving. Ik mis het samen trainen, zowel op de grond als er op. Ik ben echt gek op mijn paarden. Maar ik kan er voor mijn gevoel alleen maar naar kijken, een rondje wandelen en een borstel overheen halen. En uitmesten en voeren niet te vergeten. Afgelopen weekend kwam de masseur bij Noura voor een lymfedrainage, laser voor het been en boost voor de weerstand. Zij gaf aan dat er voor Jim best wel een revalidatie mogelijkheid kan zijn door 3x per week rechtuit 5 minuten aan de hand met te stappen als hij nu goed loopt. Als in aan de lange teugel. Ik leefde zelf helemaal op. Ik doe er niks mee, ga er eerst de dierenarts voor bellen of het überhaupt wel mag en ergens weet ik het antwoord wel, want 2x per week 15-20 minuten aan de hand wandelen was wel de max. Maar het idee om weer wat met hem te kunnen doen behalve wandelen.... Het is prachtig weer en ik mis het. *klaagmodus uit*
Sorry, het moest er even uit. Ik heb voor mezelf bedacht dat ik 1x per 2 weken of maand een les ga rijden. Om mezelf in ieder geval in rijconditie te houden voor als het straks hopelijk weer mag.
karuna
Drukke kabouter
Berichten: 37241
Geregistreerd: 14-05-03
Woonplaats: Ergens waar het rustig is FrNl
Geplaatst: 02-03-21 12:41
zo herkenbaar. En zo niet op losbaar ook.
Ik heb zelf toen Connor met niet belastbare artrose stond en hooguit kleine stukjes aan de hand kon wandelen. En Dinky nog veel te jong om iets te doen. Dan kun je poetsen, poep scheppen enz maar echt samen iets ondernemen is er niet bij. Ik heb toen zelf een tijdje gereden bij een manege. Maar dat was het toch ook niet.
Gewoon rottig maar het blijft fijn dat Jim wel ok loopt nu
Maflinger_S
Berichten: 12160
Geregistreerd: 01-07-08
Geplaatst: 02-03-21 12:48
Ik snap je helemaal. Toen dikbil mafje een blessure had miste ik precies wat jij nu aangeeft: het samen rijden en trainen. Ik werd er chagrijnig van. Dus kochten we een arabische merrie. Die al stuk was en ook stuk bleef in het jaar dat wij haar hadden. Dus kon ik de eerste 4 maanden vooral veel wandelen met de 2 paarden die ik had, want ze moesten allebei revalideren. Dat deden ze en vervolgens kon ik een paar maanden 2 paarden rijden, opbouwend, dus vooral veel stapwerk en hier en daar een drafje. Buiten rijden zat er niet in.
De arabische merrie is ingeslapen in december 2016, dikbil mafje in mei 2018. Toen kochten we arabisch typje. Daar viel ik de tweede keer dat ik erop zat vanaf, met als gevolg een gebroken pols. Ik een half jaar revalideren en de laatste 3 maanden van dat half jaar arabisch typje in training bij een bekende westernruiter om te zien of zij het kon en of wij samen wat zouden worden. Beetje het rijden opbouwen. Arabisch typje kreeg een blessure of 2, waardoor we weer niet konden rijden en weer gingen opbouwen.
Nu, bijna 3 jaar later, zijn we weer begonnen met het rijden en trainen opbouwen. Ik word weer zo veel gezelliger met het voorzichtig weer rijden en het vooruitzicht dat we dit jaar, als arabierig typje en ik allebei heel blijven, eindelijk weer gaan doen wat ik wilde doen: trainen/rijden in de bak en buitenrijden, want daarvoor heb ik haar gekocht. Ik heb een fijne instructeur die ons goed op weg helpt en aangezien hij een handigere ruiter is dan ik, stapt hij bij elke nieuwe stap die we nemen, eerst op om te kijken of arabisch typje het aankan en hoe ze reageert. Dus ja, 5 jaar later ...
Ik kan je alleen maar aanraden om toch zoveel mogelijk te genieten (en dat doe je als de klaagmodus uit is, dat weet ik) van de dingen die je wél met je paard doet, want die versterken de band die je hebt (als dat nog kon). Het zou uiteraard helemaal super zijn als je toch weer wat met Jim kunt gaan ondernemen, al zijn het gecombineerde rij/wandelritjes.
Goed idee trouwens van die les eens in de zoveel tijd. Ik overweeg hetzelfde om weer wat zekerder te worden te paard. Er zit bij mij in de buurt iemand die buitenritten organiseert met haar endurance arabieren, dat lijkt mij een mooie instap. Mijn rijconditie wordt vanzelf wel beter naarmate ik weer vaker ga rijden. Da's dan wel een voordeel van een geblesseerd paard waarvan de rijconditie weer stukje bij beetje opgebouwd moet worden: je hoeft zelf niet meteen vol aan de bak.
Oef ja dat is wel even heel waardeloos... die van mij heeft iets waar ik elke dag voor heen moet voor verzorging, al sinds afgelopen zomer, maar meneer loopt er geen pas anders op en kan gelukkig gewoon rijden en alles doen.
Misschien inderdaad paar lesjes of buitenritten ergens boeken? Elk geval beetje rondhobbelen nu het zo lekker weer is
Ik ben ergens blij dat het herkenbaar is. Voel me af en toe zo’n aansteller. Maar ik mis het echt. Ik geniet enorm van het stel hoor, absoluut. Maar ik mis het samen dingen ondernemen en de wereld verkennen enzo.
Jim is overigens wel heel happy nu en dat is veel belangrijker. Hij gaat zeker vooruit. Stapt, draaft en galoppeert zelf, dus dat is ook een goed teken. Het is allemaal wat stijfjes.
En het is zeker nog niet 100%. Dit gebeurde even voor het filmpje hierboven. En dan zie je duidelijk dat hij na een rare beweging rechtsachter niet helemaal rad is. Het is een paar passen, daarna loopt hij weer okee. Maar het is er wel en dat betekent dat het gewoon nog niet goed genoeg is. Maar als dit het is en blijft, dan is het in ieder geval wel een paardwaardig pensioen op deze manier.